کاردیوورژن قلبی روشی است که برای درمان چندین نوع ریتم غیر طبیعی قلب به نام آریتمی قلبی استفاده می شود. به طور معمول، می توان کاردیوورژن را با استفاده از دارو یا، مانند زمانی که فردی از دفیبریلاتور استفاده می کند، با برق انجام داد. انتخاب نوع روش به مشکل ریتم خاص و وضعیت بیماری یک فرد بستگی دارد. اغلب زمانی که وضعیت نامساعد و خطرناک داشته باشد، این روش برای او تجویز می شود.
در این روش هم برق و هم داروها ممکن است با هم برای بازگرداندن عملکرد طبیعی قلب استفاده شوند. اما کدام نوع از ریتم های قلبی با استفاده از کاردیوورژن درمان می شوند؟ در این مقاله از پزشکت تمام اطلاعات مربوط به کاردیوورژن مورد بررسی قرار گرفته است.
انواع کاردیوورژن قلبی کدامند؟
قلب شما سیستم الکتریکی داخلی خود را دارد و این چیزی است که آن را در طول زندگی شما به تپش نگه می دارد. کاردیوورژن زمانی استفاده می‌شود که سیگنال‌های الکتریکی مختل و باعث ضربان قلب نامنظم باشد یا ضربان قلب به طور کلی متوقف شود و نبض وجود نداشته باشید.
این اختلالات ریتم می تواند دلایل زیادی از مصرف داروها گرفته تا عدم تعادل الکترولیت ها یا حتی افزایش سن داشته باشد. اغلب، این آریتمی ها به دلیل بیماری قلبی ایجاد می شوند.
درمان کاردیوورژن را می توان با استفاده از روش هایی انجام داد که در بیشتر موارد به برق یا دارو متکی هستند. اینکه کدام نوع کاردیوورژن استفاده می شود تا حدی به علل زمینه ای آریتمی بستگی دارد.
کاردیوورژن الکتریکی
افرادی که هوشیار هستند و نیاز به کاردیوورژن الکتریکی دارند احتمالاً علائم و نشانه هایی را تجربه خواهند کرد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- سرگیجه
- ضعف
- درد قفسه سینه
- تنگی نفس
- سردرگمی ذهنی
الکتروکاردیوگرام یا EKG برای نظارت بر ریتم قلب استفاده می شود. در این شرایط شوک الکتریکی با استفاده از تکه های الکترود چسبی متصل به دفیبریلاتور داده می شود. اگر فرد هوشیار باشد، ممکن است از قبل یک داروی آرام بخش داده شود. در طول کاردیوورژن، مهم است که تکه های الکترودی که جریان الکتریسیته را هدایت می کنند در تماس کامل با پوست باشند. برخی از افراد ممکن است نیاز به برداشتن موهای سینه داشته باشند.
زمانی که فرد هنوز نبض دارد اما ریتم قلبش طبیعی نیست و نیاز به درمان دارد، می‌توان از کاردیوورژن همزمان استفاده کرد. اما در بسیاری از مواردی که نیاز به کاردیوورژن دارد، فرد نبض ندارد و این عمل با هدف بازگرداندن فعالیت الکتریکی قلب انجام می‌شود. این به عنوان دفیبریلاسیون یا کاردیوورژن غیرهمگام شناخته می شود.
دفیبریلاسیون (کاردیوورژن غیر همزمان)
این نوع کاردیوورژن زمانی که فرد نبض نداشته باشد، کاربرد دارد. بدون شک در این شرایط وضعیت بیمار تا حدودی خطرناک و جدی است و درمان سریع با هر دو روش کاردیوورژن و داروهای مورد استفاده سریعا باید انجام شوند.
فیبریلاسیون بطنی
فیبریلاسیون بطنی زمانی که بطن چپ، آشفته می شود و می لرزد، رخ می دهد. در این شرایط قلب قادر به پمپاژ خون نیست، بنابراین نبض وجود ندارد. فیبریلاسیون بطنی یکی از دلایل اصلی ایست قلبی ناگهانی است. برای همین در صورت بروز این وضعیت یک شوک الکتریکی برای دفیبریلاسیون یا توقف تکانه های الکتریکی نامنظم ایجاد کننده آن استفاده می شود.
دفیبریلاسیون باعث انقباض همزمان اکثر سلول های عضله قلب می شود. این “شوک” ناگهانی به ضربان سازهای طبیعی در قلب، واقع در دهلیز راست، فرصتی می دهد تا کنترل سرعت و ضربان ریتم قلب را دوباره به دست آورند. این شکل از کاردیوورژن به امید بازیابی ریتم قلبی با نبض استفاده می شود.
تاکی کاردی بطنی بدون نبض
دفیبریلاسیون همچنین ممکن است هنگام بروز تاکی کاردی بطنی بدون نبض استفاده شود. در این آریتمی قلبی، قلب بیمار با ریتم منظمی می‌تپد، اما برای قلب خیلی سریع است که بین ضربان‌ها پر از خون می شود. ضربان قلب طبیعی در اکثر افراد بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه است. در موارد تاکی کاردی بطنی، این میزان می تواند به 220 ضربه در دقیقه برسد. ضربان سریع و ناتوانی قلب در پمپاژ خون این ریتم را به یک ریتم کشنده تبدیل کرده است.
کاردیوورژن همزمان یا دفیبریلاتور
گاهی اوقات، ضربان قلب سریع تاکی کاردی هنوز هم ریتم منظمی دارد و افراد نبض دارند. اما ضربان خیلی سریع رخ می دهد که نمی تواند در پمپاژ خون به بدن موثر باشد. برای درمان این وضعیت نوع دیگری از کاردیوورژن استفاده می شود. دفیبریلاتور ریتم قلب را کنترل می کند تا شوک در زمان مناسب وارد شود.
کاردیوورژن با دارو
از داروها می توان برای تسریع یا کاهش ضربان قلب یا تغییر کامل آن به ریتم دیگری استفاده کرد. آنها همچنین می توانند برای کنترل طولانی مدت فیبریلاسیون دهلیزی استفاده شوند .
یکی از مزایای استفاده از دارو در کاردیوورژن قلبی به جای برق این است که در افرادی که هوشیار هستند نیازی به آرامبخش نیست. کاردیوورژن الکتریکی در بیمارانی که فشار خون غیرطبیعی خطرناکی یا علائم جدی دارند بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.
کاردیوورژن با دارو در مواردی مانند فیبریلاسیون بطنی استفاده می‌شوند، در این وضعیت پزشک معالج تلاش می‌کنند تا قلبی را دوباره راه‌اندازی کنند که ضربان ندارد. داروهایی که برای کاردیوورژن استفاده می شود، به نوع بیماری تحت درمان بستگی دارد.
افرادی که تحت درمان با کاردیوورژن الکتریکی و دارویی قرار می گیرند، معمولاً کاردیوورژن از طریق دارو را کمتر ناراحت‌کننده می دانند.
مسدود کننده های بتا
برخی از ریتم های SVT را می توان با دسته ای از داروها به نام مسدود کننده های بتا کاهش داد. این داروها به بازیابی ریتمی کمک می کنند که جریان خون را بهبود می بخشد و علائم را کاهش می دهد. مسدود کننده های بتا ممکن است برای دستیابی به کنترل طولانی مدت بر ضربان قلب سریع استفاده شوند.
آنها همچنین برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. مسدود کننده های بتا که اغلب برای مدیریت قسمت های STV استفاده می شوند عبارتند از:
- لوپرسور (متوپرولول)
- تنورمین (آتنولول)
- ایندرال (پروپانولول)
- بروی بلوک (اسمولول)
دستگاه های کاشت
برخی از ضربان های غیر طبیعی قلب را می توان در طولانی مدت با استفاده از یک دستگاه کاشته شده با جراحی تثبیت کرد. در افراد مبتلا به برادی کاردی پیس میکر و در مبتلایان به ریتم های کشنده (تاکی کاردی بطنی یا فیبریلاسیون) ممکن است یک دفیبریلاتور کاردیوورتر کاشته شود.
کاردیوورژن در چه بیمارانی انجام نمی شود؟
خطرات و موارد منع کاردیوورژن الکتریکی به نوع آن و بیماری فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، بیمارانی که نبض ندارند نباید دفیبریل انجام شود. و هنگامی که شخصی با آب در تماس است، مانند استخر، استفاده از دفیبریلاتور ممکن است برای او مناسب نباشد.
فیبریلاسیون دهلیزی
کاردیوورژنی که در فردی با ریتم فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می شود می تواند منجر به بروز عوارض خطرناکی شود، از جمله:
- سکته
- آمبولی ریه
- حمله قلبی
به افراد مبتلا به مشکل ریتم قلب اغلب داروهای رقیق کننده خون به نام ضد انعقاد مانند از Eliquis، Xarelto و Pradaxa تزریق می شود و همچنین هپارین و کومادین از رایج ترین این داروها هستند.
تزریق
آرام بخش برای افرادی که در حین انجام عمل کاردیوورژن الکتریکی بیدار و هوشیار هستند رایج است. تزریق برای جلوگیری از ناراحتی و دلهره ای است که ممکن است بیمار در حین کاردیوورژن تجربه کنند، حتی زمانی که این روش در درمان علائم و نشانه های آنها موفقیت آمیز باشد. آرام بخش همچنین ممکن است پس از عمل کاردیوورژن استفاده شود.
داروهایی که برای بازگرداندن ریتم ثابت قلب استفاده می شوند موثر هستند اما ممکن است خطرات جدی داشته باشند. چون این وضعیت می تواند منجر به عوارضی مانند لخته شدن خون، درد یا سایر ریتم های قلب ناخواسته شود.
بعد از کاردیوورژن
هنگامی که کاردیوورژن موفقیت آمیز باشد، بسیاری از افراد بهبود قابل توجه و فوری علائم و نشانه های خود را تجربه خواهند کرد. سپس علت اصلی آریتمی قلبی در کانون درمان قرار می گیرد. در بیشتر موارد، بیماران می توانند چندین شوک الکتریکی یا دوزهای دارویی را بدون آسیب دریافت کنند.
عوارض ناشی از کاردیوورژن
ممکن است بعد از کاردیوورژن الکتریکی عوارض جانبی را تجربه کنید. برخی از این عوارض جانبی عمومی عبارتند از:
- تحریک در نزدیکی محل های الکترود
- درد و درد در قفسه سینه
- اضطراب
هنگامی که افراد برای آریتمی خود با دارو درمان می شوند، ممکن است تپش قلب داشته باشند زیرا دارو در حال تغییر ریتم قلب است. این تپش قلب معمولا چند ثانیه طول می کشد. بیمارانی که داروهایی را برای رسیدن به کاردیوورژن دریافت می‌کنند، گاهی اوقات ممکن است تپش قلب را احساس کنند، زیرا دارو برای تغییر ریتم قلب کار می‌کند. در برخی موارد، این احساسات می تواند چند ثانیه طولانی شود.
سخن آخر
کاردیوورژن روشی برای مدیریت ریتم های غیر طبیعی قلب با بازگرداندن تکانه های الکتریکی مناسب در قلب است. برخی از این ریتم ها، مانند فیبریلاسیون دهلیزی، نیاز به درمان دارند، اما معمولاً جدی و خطرناک نیستند. در موارد دیگر، ریتم غیر طبیعی قلب کشنده است و کاردیوورژن می تواند نجات دهنده باشد.
کاردیوورژن برای درمان آریتمی قلبی بی‌خطر و مؤثر است، اگرچه در مواقع اضطراری، تیم مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است زمان ارائه اطلاعات زیادی در مورد این روش نداشته باشند. قلب را می توان از طریق داروهایی که برای بازگرداندن ریتم قلب طراحی شده اند، الکتریسیته به “شوک” و تنظیم مجدد عملکرد آن، یا ترکیبی از هر دو نجات داد.
آخرین دیدگاه‌ها