سفوکسیتین یک داروی آنتی بیوتیکی است که پزشک ممکن است در صورت ابتلا به انواع خاصی از عفونت های باکتریایی آن را تجویز کند. این دارو یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده در نظر گرفته می شود زیرا انواع عفونت های باکتریایی را درمان می کند. سفوکسیتین که از طریق انفوزیون داخل وریدی (IV) تزریق می شود، متعلق به دسته ای از داروها به نام آنتی بیوتیک های سفالوسپورین است. این دارو با اتصال به پروتئین هایی که سلول های دیواره باکتری را در کنار هم نگه می دارند عمل می کند و با انجام این کار از تشکیل باکتری های جدید جلوگیری به عمل می آورد.
Cefoxitin اولین بار برای استفاده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) در سال 1978 تایید شد. این دارو تنها به شکل عمومی آن با نسخه در دسترس است و می تواند برای بزرگسالان و کودکان 3 ماهه و بالاتر تجویز شود.
کاربرد داروی سفوکسیتین
FDA سفوکسیتین را برای درمان عفونت های باکتریایی خاص تایید کرده است. این دارو به عنوان یک سفالوسپورین نسل دوم طبقه بندی می شود که در برابر باکتری های گرم منفی (باکتری هایی با دیواره های نازک تر و غشای لیپیدی خارجی ) فعال تر است و در برابر باکتری های گرم مثبت (باکتری هایی با دیواره های ضخیم تر و بدون غشای چربی خارجی) فعالیت کمتری دارد.
مصرف صحیح آنتی بیوتیک خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را در مواقعی که باکتری ها در نتیجه استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند، را کاهش می دهد.
سفوکسیتین به طور خاص برای درمان موارد زیر تایید شده است:
- عفونت های استخوان و مفاصل ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس.
- سپتی سمی ناشی از استرپتوکوک پنومونیه، استافیلوکوکوس اورئوس، coli و گونه های باکتریایید و کلبسیلا.
- عفونت های دستگاه ادراری ناشی از coli، Proteus mirabilis، Morganella morganii، Proteus vulgaris و گونه های Providencia و Klebsiella.
- عفونت های داخلی شکم، از جمله پریتونیت و آبسه های داخل شکمی، که توسط باکتری coli و گونه های Bacteroides، Clostridium و Klebsiella ایجاد می شوند.
- عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی، از جمله ذات‌الریه و آبسه‌های ریه، که توسط باکتری‌های استرپتوکوک، استافیلوکوکوس اورئوس، coli، هموفیلوس آنفلوآنزا و گونه‌های باکتریایید و کلبسیلا ایجاد می‌شوند.
- عفونت های زنانه، از جمله سلولیت لگن و بیماری التهابی لگن، ناشی از اشریشیا کلی (coli)، نایسریا گونوره (سوزاک)، پپتوکوکوس نیجر، استرپتوکوک آگالاکتیه، گونه های باکتریوئیدها و کلستریدیوم پپتوکوس.
- عفونت های پوستی ناشی از باکتری های استرپتوکوک، استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، استرپتوکوک پیوژنز، coli، پروتئوس میرابیلیس، پپتوکوک نایجر و گونه های باکتریوئید، کلستریدیوم، کلبسیلا و پپتوسترپتوکوک.
از سفوکسیتین همچنین در درمان پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت های باکتریایی پس از عمل در افرادی که تحت عمل جراحی دستگاه گوارش، هیسترکتومی واژینال یا شکم یا سزارین (سزارین) هستند، استفاده می شود.
نحوه مصرف سفوکسیتین
ممکن است سفوکسیتین در بیمارستان یا خانه تزریق شود. اگر در خانه سفوکسیتین را تزریق می کنید، پزشک به شما نحوه استفاده از دارو را نشان می دهد. مطمئن شوید که این دستورالعمل ها را درک کرده اید و اگر سوالی دارید از پزشک خود بپرسید. بسته به نوع و شدت عفونتی که دارید، دوز می تواند از 1 تا 3 گرم در هر انفوزیون متغیر باشد. دوره درمان ممکن است شامل سه تا هشت انفوزیون باشد که هر انفوزیون بین 4 تا 8 ساعت فاصله دارد. هر انفوزیون حدود 30 دقیقه طول می کشد تا کامل شود.
سفوکسیتین پودری است که قبل از تزریق باید با یک مایع (رقیق کننده) مخلوط شود. ممکن است لازم باشد قبل از تزریق دوز داروی مخلوط را رقیق کنید. اگر از تزریقات در خانه استفاده می کنید، مطمئن شوید که نحوه درست ترکیب و نگهداری دارو را می دانید. در صورت تغییر رنگ و یا داشتن ذرات از داروی مخلوط استفاده نکنید. برای دریافت داروی جدید با داروساز خود تماس بگیرید. در صورت مصرف در خانه، سفوکسیتین را در دمای اتاق، دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم نگه دارید. در نهایت، دارو را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
موارد استفاده خارج از برچسب سفوکسیتین
سفوکسیتین گاهی اوقات بدون برچسب با داروی آنتی بیوتیک Flagyl (مترونیدازول) برای درمان عفونت های پوستی ناشی از نیش حیوانات استفاده می شود. همچنین می تواند به عنوان بخشی از یک رژیم چند دارویی برای درمان عفونت های ریه مایکوباکتریایی غیر مرتبط با سل، (رایج ترین شکل عفونت مایکوباکتریایی) استفاده شود. سفوکسیتین گاهی اوقات برای دفاع در برابر عفونت در نوزادان 1 تا 2 ماهه (زمانی که فواید آن بیشتر از خطرات باشد) استفاده می شود.
مدت زمان اثر سفوکسیتین
Cefoxitin در عرض پنج دقیقه پس از تزریق IV شروع به تاثیر می کند. با این حال، وجود سفوکسیتین در جریان خون حدود چهار ساعت پس از تزریق شروع به محو شدن می کند.
عوارض سفوکسیتین
مانند تمام داروها، سفوکسیتین می تواند عوارض احتمالی ایجاد کند. بنابراین لازم است در مورد هر گونه عوارضی که در طول مصرف این دارو تجربه می کنید، با پزشک خود مشورت کنید.
سفوکسیتین به طور کلی به خوبی تحمل می شود و به ندرت باعث بروز عوارض می شود. با این وجود شایع ترین عوارض آن، ترومبوفلبیت است، یک واکنش التهابی که باعث تشکیل لخته خون در ورید (معمولاً سطحی و غیر شدید) می شود. عوارض کمتر رایج سفوکسیتین شامل ایجاد بثورات، اسهال و علائم فشار خون پایین مانند سرگیجه، حالت تهوع، تاری دید، و لکه‌دار شدن پوست در برخی افراد است.
این دارو ممکن است باعث واکنش های جدی پوستی شود. آنها می توانند هفته ها تا ماه ها پس از شروع دارو رخ دهند. اگر متوجه تب یا علائم مشابه آنفولانزا همراه با بثورات شدید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. بثورات ممکن است قرمز یا بنفش باشد و سپس به تاول یا لایه برداری پوست تبدیل شود. یا ممکن است متوجه بثورات قرمز همراه با تورم صورت، لب ها یا غدد لنفاوی در گردن یا زیر بازوهای خود شوید.
عوارض شدید سفوکسیتین
در موارد نادر، استفاده از سفوکسیتین باعث واکنش‌های آلرژیک بالقوه شدید شده است، از جمله:
- آنژیوادم
- آنافیلاکسی
- کهیر (کهیر)
- سندرم استیونز جانسون (SJS)
- نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN)
آنافیلاکسی، یک واکنش آلرژیک بالقوه خطرناک برای تمام آنتی بیوتیک ها است. اما با این وجود، خطر با سفالوسپورین های داخل وریدی، کلاس آنتی بیوتیک هایی که سفوکسیتین در آن قرار دارد، بسیار کم است. آنافیلاکسی حدود 7 نفر از هر 100000 مصرف کننده را تحت تاثیر قرار می دهد که خطر مرگ در این افراد در حدود 0.001٪ است.
بنابراین لازم است اگر در حین مصرف سفوکسیتین عوارض جدی را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. این عوارض می تواند شامل علائم آنافیلاکسی باشد، علائمی از جمله:
- اسهال
- تنگی نفس
- مشکل در بلع
- گرفتگی شکم
- کهیر یا بثورات
- خس خس سینه
- تنگی قفسه سینه
- ضربان قلب سریع
- حالت تهوع یا استفراغ
- احساس عذاب قریب الوقوع
- تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو
در صورت عدم درمان فوری، آنافیلاکسی می تواند منجر به شوک، کما، ایست قلبی یا تنفسی و مرگ شود.
عوارض بلند مدت سفوکسیتین
سفوکسیتین برای درمان کوتاه مدت عفونت حاد باکتریایی در نظر گرفته شده است. این در حالی است که استفاده طولانی مدت از سفوکسیتین می تواند بر تعادل میکروارگانیسم ها در دستگاه گوارش و سایر قسمت های بدن تأثیر بگذارد و منجر به رشد بیش از حد قارچ یا باکتری های غیر حساس شود.
رشد بیش از حد قارچ یا باکتری های غیر حساس نیز می تواند منجر به سوپر عفونت شود که در آن عفونت بعد از عفونت قبلی یا روی آن رخ می دهد. سوپر عفونت معمولاً با استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک های طیف وسیع رخ می دهد.
تزریق سفوکسیتین ممکن است باعث اسهال شود که در برخی موارد می تواند شدید باشد. برای درمان اسهال بدون مشورت با پزشک خود هیچ دارویی مصرف نکنید و به کودک خود دارویی ندهید. داروهای اسهال ممکن است اسهال را بدتر یا طولانی تر کنند. اگر در این مورد سؤالی دارید یا اگر اسهال خفیف ادامه یافت یا بدتر شد، با پزشک خود مشورت کنید.
مقدار مصرف سفوکسیتین
دوز مصرفی سفوکسیتین طبق نظر پزشک و بسته به شدت عفونت هر فرد متفاوت خواهد بود. سفوکسیتین از طریق ادرار از بدن دفع می شود. افراد مبتلا به مشکلات کلیوی نیاز به تنظیم دوز دارند زیرا کلیه ها کمتر قادر به فیلتر کردن دارو از جریان خون هستند. تنظیم به جلوگیری از تجمع سمی دارو کمک می کند.
تنظیم دوز بر اساس سطح نارسایی کلیه است که با آزمایش کلیرانس کراتینین (CrCl) اندازه گیری می شود. این آزمایشی است که سرعت دفع مواد زائد به نام کراتینین در ادرار را اندازه گیری می کند که بر حسب میلی لیتر در دقیقه (mL/min) توضیح داده شده است.
Cefoxitin می تواند به کلیه های شما آسیب برساند، به خصوص اگر از داروهای خاصی برای عفونت، سرطان، پوکی استخوان ، رد پیوند اعضا، اختلالات روده، فشار خون بالا ، یا درد یا آرتریت (از جمله Advil ، Motrin و Aleve) استفاده کنید.
به افراد مبتلا به هر سطحی از اختلال عملکرد کلیه، دوز بارگیری (شروع) بین 1 تا 2 گرم داده می شود. سپس دوزهای بعدی به شرح زیر تجویز می شوند:
- نارسایی خفیف کلیه (30-50 میلی لیتر در دقیقه). 1-2 گرم هر 8 تا 12 ساعت
- نارسایی کلیوی متوسط (29-10 میلی لیتر در دقیقه). 1-2 گرم هر 12-24 ساعت
- نارسایی شدید کلیه (5 تا 9 میلی لیتر در دقیقه).5 تا 1 گرم هر 12 تا 24 ساعت
- اساساً بدون عملکرد کلیه (زیر 5 میلی لیتر در دقیقه).5-1 گرم هر 24-48 ساعت
در صورت استفاده از این دارو به عنوان درمان پیشگیرانه برای جراحی گوارشی (GI) هیسترکتومی واژینال یا شکمی، یا سزارین، دوز توصیه شده به شرح زیر است:
- دوز اولیه. 2 گرم 30 دقیقه تا یک ساعت قبل از عمل
- دوزهای بعدی. 2 گرم هر شش ساعت پس از اولین دوز به مدت حداکثر 24 ساعت تزریق شود.
افراد همچنین باید قبل از شروع استفاده از سفوکسیتین از موارد زیر آگاه باشند، مواردی از جمله:
مصرف سفوکسیتین در بارداری
سفوکسیتین برای استفاده در دوران بارداری نسبتاً بی خطر است. سفوکسیتین که به عنوان یک داروی رده B بارداری طبقه بندی می شود، به طور گسترده در موش ها بدون هیچ شواهدی از نقص مادرزادی، سقط جنین، یا مرده زایی در صورت مصرف 7.5 برابر دوز توصیه شده در انسان مورد مطالعه قرار گرفته است،. ثبت بارداری خطر افزایش عوارض را در فرد باردار در مقایسه با جمعیت عمومی نشان نداده است.
مصرف سفوکسیتین در شیردهی
اطلاعات قابل توجهی نشان می دهد که سفوکسیتین سطوح پایینی در شیر تولید می کند که انتظار نمی رود در شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می شوند عوارض جانبی ایجاد کند. استفاده ترکیبی از سفوکسیتین و سفوروکسیم می تواند فلور شیر و فلور مدفوع نوزاد را تغییر دهد. گاهی اوقات اسهال یا برفک دهان با سفالوسپورین ها گزارش شده است، اما این اثرات به اندازه کافی ارزیابی نشده است. به نظر می رسد سفوکسیتین در دوران شیردهی بی خطر است اما لازم است با پزشک زنان مشورت کنید تا در صورت تلاش برای باردار شدن یا شیردهی به طور کامل خطرات و مزایای درمان را بسنجید.
مصرف سفوکسیتین در بزرگسالان بالای 65 سال
در افراد مسن، ناتوان یا دارای سوءتغذیه بالقوه، یا در افراد مبتلا به مشکلات کلیوی (کلیه) یا کبدی (کبد)، دوز اولیه، افزایش دوز و دوز نگهدارنده باید به دقت کنترل شود تا از عملکرد سالم کلیه اطمینان حاصل شود. شناخته شده است که دارو به طور قابل توجهی توسط کلیه فیلتر می شود.
مصرف سفوکسیتین در کودکان
ایمنی و اثربخشی سفوکسیتین در کودکان زیر سه ماه ثابت نشده است. این دارو فقط برای استفاده در افرادی که نیاز به کل دوز 1 یا 2 گرمی دارند تجویز می شود.
مصرف سفوکسیتین در افراد سیگاری
سیگار کشیدن می تواند اثربخشی سفوکسیتین را کاهش دهد. سعی کنید قبل از شروع سفوکسیتین سیگار را ترک کنید و در حین مصرف سفوکسیتین از سیگار کشیدن خودداری کنید.
در صورت فراموشی یک دوز مصرفی چه باید کرد؟
در صورت مصرف در منزل، به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. با این حال، اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را رها کنید و به پیروی از برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. برای جبران دوز فراموش شده از مصرف دو دوز به صورت همزمان خودداری کنید.
در صورت مصرف بیش از حد سفوکسیتین چه اتفاقی می افتد؟
از آنجایی که سفوکسیتین اغلب توسط یک پزشک تجویز می شود، خطر مصرف بیش از حد آن کم است. اما اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند اثرات سمی روی مغز داشته باشد و باعث تشنج و سایر علائم آنسفالوپاتی (بیماری که باعث اختلال عملکرد مغز می‌شود) شود. همچنین تهوع، استفراغ، اسهال، درد معده و خون در ادرار نیز ممکن است رخ دهد.
مصرف بیش از حد سفوکسیتین به صورت علامتی با مایعات IV، داروهای ضد اسهال، داروهای ضد تهوع و داروهای ضد تشنج مانند بنزودیازپین ها در صورت نیاز درمان می شود.
علائم شایع مصرف بیش از حد سفوکسیتین، عبارت است از:
- تعریق
- کبودی
- خون ریزی
- درد بالای معده
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع یا استفراغ
- زردی (زردی پوست یا سفیدی چشم)
تزریق سفوکسیتین ممکن است باعث اسهال شود و در برخی موارد می تواند شدید باشد. برای درمان اسهال بدون مشورت با پزشک خود هیچ دارویی مصرف نکنید و به کودک خود دارویی ندهید. داروهای اسهال ممکن است اسهال را بدتر یا طولانی تر کنند. اگر در این مورد سؤالی دارید یا اگر اسهال خفیف ادامه یافت یا بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
قبل از اینکه شما یا فرزندتان هر گونه آزمایش انجام دهید، به پزشک اطلاع دهید که این دارو را دریافت می کنید. نتایج برخی از آزمایشات ممکن است تحت تأثیر این دارو باشد.
موارد منع مصرف سفوکسیتین
سفوکسیتین هرگز نباید به افرادی که حساسیت مفرط شناخته شده به سفوکسیتین سدیم یا هر آنتی بیوتیک دیگر بتالاکتام دارند داده شود. این شامل سفالوسپورین ها، پنی سیلین ها، کارباپنم ها، مونوباکتام ها و بتالاکتامازها (مقوله اصلی آنزیم های دخیل در مقاومت باکتریایی) می شود.
سفوکسیتین فقط باید برای درمان عفونت هایی استفاده شود که ثابت شده است (یا اعتقاد قوی وجود دارد) توسط باکتری های حساس ایجاد می شوند. این ممکن است نیاز به آزمایشات توسط پاتولوژیست داشته باشد تا نوع و گونه باکتری درگیر را به طور مثبت شناسایی کند. درمان باکتری های غیر حساس با سفوکسیتین می تواند خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش دهد.
اگر به ذرت حساسیت دارید، یا اگر تا به حال به هر نوع آنتی بیوتیک سفالوسپورین ( سفدینیر، سفالکسین، کفلکس، اومنیسف و غیره) واکنش آلرژیک شدید داشته اید، نباید از سفوکسیتین استفاده کنید.
تداخلات دارویی Cefoxitin
در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای نسخه ای و بدون نسخه (OTC) و ویتامین ها یا مکمل ها، به پزشک خود اطلاع دهید. تداخلات دارویی کمی با سفوکسیتین وجود دارد. با این حال، مصرف همزمان سفوکسیتین با دسته دیگری از آنتی بیوتیک ها به نام آمینوگلیکوزیدها می تواند برای کلیه ها سمی، عملکرد کلیه را مختل و در نهایت منجر به نارسایی حاد کلیه شود.
آمینوگلیکوزیدهایی که بیشترین خطر بالقوه را دارند، عبارتند از:
- آمیکاسین
- استرپتومایسین
- توبی (توبرامایسین)
- جنتاک ( جنتامایسین )
- نئوسپورین (باسیتراسین، نئومایسین و پلی میکسین B)
عوارض جدی ناشی از مصرف همزمان برخی از داروها همزمان با سفوکسیتین، عبارتند از:
| دارو | اثر متقابل |
| اباکاویر | سفوکسیتین ممکن است سرعت دفع آباکاویر را کاهش دهد که می تواند منجر به افزایش سطح سرمی شود. |
| ابسیکسیماب | اثر درمانی Abciximab را می توان در صورت استفاده همراه با سفوکسیتین کاهش داد. |
| آسکلوفناک | هنگامی که سفوکسیتین با آسکلوفناک ترکیب می شود، خطر یا شدت سمیت کلیوی می تواند افزایش یابد. |
| استتاسین | هنگامی که سفوکسیتین با استتاسین ترکیب می شود، خطر یا شدت سمیت کلیوی می تواند افزایش یابد. |
| آسنوکومارول | هنگامی که سفوکسیتین با آسنوکومارول ترکیب می شود، خطر یا شدت خونریزی می تواند افزایش یابد. |
| استامینوفن | سفوکسیتین ممکن است سرعت دفع استامینوفن را کاهش دهد که می تواند منجر به افزایش سطح سرمی شود. |
| اسید استیل سالیسیلیک | هنگامی که استیل سالیسیلیک اسید با سفوکسیتین ترکیب می شود، خطر یا شدت سمیت کلیوی می تواند افزایش یابد. |
| آکلیدینیوم | سفوکسیتین ممکن است سرعت دفع آکلیدینیوم را کاهش دهد که می تواند منجر به افزایش سطح سرمی شود. |
| آکریواستین | سفوکسیتین ممکن است سرعت دفع آکریواستین را کاهش دهد که می تواند منجر به افزایش سطح سرمی شود. |
| آسیکلوویر | هنگامی که آسیکلوویر با سفوکسیتین ترکیب می شود، خطر یا شدت کلیوی می تواند افزایش یابد. |
از سفوکسیتین برای تمام مدت زمان تجویز شده استفاده کنید، حتی اگر علائم شما به سرعت بهبود یابد. نادیده گرفتن دوزها می تواند خطر ابتلا به عفونت مقاوم به دارو را افزایش دهد. سفوکسیتین عفونت ویروسی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی را درمان نمی کند. این دارو می تواند بر نتایج برخی از آزمایشات پزشکی تأثیر بگذارد. به هر پزشکی که شما را معالجه می کند بگویید که از سفوکسیتین استفاده می کنید.
داروهای مشابه با سفوکسیتین
سفوکسیتین یک سفالوسپورین نسل دوم است که در درمان عفونت های باکتریایی گرم منفی موثرتر است.
سه داروی دیگر این گروه از آنتی بیوتیک ها، عبارتند از:
- سفپروزیل
- سفوروکسیم
- سفوتان (سفوتتان)
برخی از این داروها در درمان برخی عفونت های باکتریایی موثرتر از سایرین هستند. به عنوان مثال، سفوکسیتین، سفوتان (سفوتتان) و سفپروزیل بهتر قادر به کشتن گونه های باکتریایی هستند، در حالی که سفوروکسیم گزینه ارجح برای درمان عفونت های هموفیلوس آنفلوآنزا است.
در حالی که سفالوسپورین های نسل سوم و چهارم جدیدتر قادر به درمان طیف وسیع تری از باکتری های گرم منفی هستند، سفالوسپورین های نسل دوم هنوز به عنوان داروی انتخابی برای درمان برخی عفونت های باکتریایی در نظر گرفته می شوند.
سوالات متداول
Cefoxitin برای چه مواردی استفاده می شود؟ سفوکسیتین یک آنتی بیوتیک با طیف وسیع است که برای درمان عفونت های باکتریایی خاص استفاده می شود. این دارو به دسته ای از داروها به نام سفالوسپورین تعلق دارد که در برابر باکتری های گرم منفی مانند E. coli و Staphylococcus aureus موثر هستند. این دارو توسط انفوزیون IV در یک محیط بیمارستان تجویز می شود.
Cefoxitin چگونه عمل می کند؟ سفوکسیتین با اتصال به پروتئین هایی به نام ترانس پپتیداز که مولکول های تشکیل دهنده دیواره سلولی باکتری ها را به هم متصل می کند، عمل می کند. با این کار از تشکیل صحیح باکتری های جدید جلوگیری و منجر به مرگ سریع می شود. سفوکسیتین در برابر باکتری های گرم منفی تا حدی فعال تر است زیرا دیواره های نازک تری نسبت به باکتری های گرم مثبت دارند.
عوارض Cefoxitin چیست؟ سفوکسیتین به طور کلی به خوبی تحمل می شود اما می تواند باعث ایجاد لخته های خونی سطحی در محل تزریق شود که به عنوان ترومبوفلبیت شناخته می شود.
آخرین دیدگاه‌ها