آریپیپرازول از عوارض تا کاربرد آن

آریپیپرازول متعلق به گروه داروهای ضد روان پریشی است و عمدتاً برای درمان روان پریشی از جمله هذیان، توهم، پارانویا یا اختلال در تفکر استفاده می شود. روان پریشی معمولاً با اسکیزوفرنی مرتبط است اما در سایر اختلالات سلامت روان نیز دیده می شود.

آریپیپرازول یک داروی تجویزی است که برای درمان برخی از بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی استفاده می شود. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک و با نام های تجاری Abilify و Aristada در دسترس است.

آریپیپرازول یک آنتی سایکوتیک آتیپیک در نظر گرفته می شود، به این معنی که یک آنتی سایکوتیک نسل دوم است. آنتی سایکوتیک های آتیپیک کمتر احتمال دارد عوارض جانبی اختلال حرکتی ایجاد کنند، در حالی که آنتی سایکوتیک های معمولی مانند هالوپریدول یا کلرپرومازین خطر عوارض جانبی بیشتری دارند. داروهای ضد روان پریشی غیر معمول، مانند آریپیپرازول، تعادل دوپامین و سروتونین را در مغز برای بهبود تفکر، رفتار و خلق و خوی باز می گرداند. نمونه‌های دیگر آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک شامل کلوزاپین، زیپراسیدون، ریسپریدون، کوتیاپین و اولانزاپین است.

آریپیپرازول برای چه مواردی استفاده می شود؟

آریپیپرازول برای درمان شرایط زیر مورد تایید FDA است:

• جنون جوانی
• اختلال اوتیسم
• اختلال تورت
• دوره شیدایی و مختلط اختلال دوقطبی
• اختلال افسردگی اساسی (MDD)

جنون جوانی

اسکیزوفرنی یک بیماری روانی است که بر نحوه تفکر، احساس و تعامل فرد با دنیای اطراف تأثیر می گذارد. معمولاً به تدریج در اواخر نوجوانی تا اوایل 30 سالگی با تغییراتی در تفکر، خلق و خو و رفتار شروع می شود. سایکوز ممکن است بعداً ایجاد شود. علائم روان پریشی عبارتند از:

• تفکر بی نظم
• توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)
• هذیان (عقاید محکمی که توسط حقایق پشتیبانی نمی شوند، مانند پارانویا)

علایم اسکیزوفرنی در صورت عدم درمان مناسب، می تواند برای فرد در برقراری ارتباط با دیگران، دستیابی به استقلال یا ایجاد روابط معنادار مشکل ایجاد کند. خوشبختانه درمان هایی در دسترس است. آریپیپرازول و سایر داروهای ضد روان پریشی می توانند به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک کنند، به ویژه هنگامی که با درمان های روانی اجتماعی (مانند درمان شناختی رفتاری) ترکیب شوند.

دوره های شیدایی و مختلط اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی وضعیتی است که باعث تغییرات غیرمعمول در خلق و خو می شود، گاهی اوقات بین دوره های رفتار بسیار پرانرژی (معروف به دوره های شیدایی) و دوره های بسیار غم انگیز یا ناامید (معروف به دوره های افسردگی). این نوع شیدایی- افسردگی اختلال دوقطبی I نیز نامیده می شود. دوره های مختلط در اختلال دوقطبی به داشتن هر دو علائم شیدایی و علائم افسردگی به طور همزمان اشاره دارد.

درمان اختلال دوقطبی معمولا مادام العمر است و اغلب شامل تثبیت کننده های خلق و خو (مانند لیتیوم یا والپروات) و داروهای ضد روان پریشی مانند آریپیپرازول است. آریپیپرازول می تواند به درمان یک دوره مانیک یا مختلط فعلی یا برای درمان نگهدارنده (طولانی مدت) اختلال دوقطبی کمک کند. روان درمانی (یا “گفتار درمانی”) نیز ممکن است نقش حیاتی در درمان این وضعیت، همراه با درمان های پزشکی ایفا کند.

اختلال افسردگی اساسی (MDD)

اختلال افسردگی اساسی (اغلب به سادگی افسردگی نامیده می شود) یکی از شایع ترین اختلالات سلامت روان است. افسردگی می تواند تمام جنبه های زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد و چیزی فراتر از “احساس اندوه” است. علائم رایج افسردگی عبارتند از:

• مشکل در تمرکز
• احساس ناتوانی، گناه یا بی ارزشی
• طغیان عصبانیت یا تحریک پذیری
• همیشه احساس خستگی می کنید.
• احساس ناامیدی، غمگینی یا اضطراب
• کاهش یا افزایش وزن و تغییرات اشتها
• خواب زیاد یا مشکل در خواب (بی خوابی)
• افکار مکرر مرگ یا خودکشی یا اقدام به خودکشی
• از دست دادن لذت یا علاقه به سرگرمی ها و فعالیت های معمولی
• مشکلات فیزیکی غیر قابل توضیح، مانند مشکلات معده یا سردرد

تجربه این احساسات گهگاه یا برای مدت کوتاهی، اغلب در پاسخ به عوامل استرس زا طبیعی است. با این حال، اگر هر یک از این علائم را در بیشتر روز، تقریبا هر روز، به مدت دو هفته یا بیشتر تجربه کنید، ممکن است افسردگی داشته باشید. درمان افسردگی معمولاً شامل دارو، روان‌درمانی یا ترکیبی از درمان‌ها است.

هنگامی که آریپیپرازول همراه با سایر داروهای ضد افسردگی استفاده می شود، ممکن است به بهبود علائم افسردگی در افرادی که با درمان قبلی ضد افسردگی خود بهبود نیافته اند کمک کند.

اختلال اوتیسم

اوتیسم طیفی از اختلالات است که از خفیف تا شدید متغیر است و بر ارتباطات و رفتار تأثیر می گذارد – اصطلاح پزشکی اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. علائم معمولاً در دو سال اول زندگی شروع می شود، اما اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است. به طور کلی، افراد مبتلا به ASD ممکن است در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشکل داشته باشند، رفتارهای تکراری از خود نشان دهند، علایق محدودی داشته باشند و در عملکرد مدرسه، کار و سایر جنبه های زندگی روزمره مشکل داشته باشند.

درمان بیماری طیف اوتیسم ممکن است شامل درمان رفتاری، روانشناختی و آموزشی با یا بدون دارو باشد. داروها ممکن است به افرادی که تحریک پذیری، پرخاشگری، رفتارهای تکراری، بیش فعالی، مشکلات توجه، اضطراب یا افسردگی را به عنوان بخشی از ASD خود تجربه می کنند، کمک کند. آریپیپرازول ممکن است به کاهش تحریک پذیری، بیش فعالی و اقدامات تکراری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم کمک کند.

سندرم تورت

سندرم تورت یک اختلال سیستم عصبی است که باعث تکان، حرکات یا صداهای ناگهانی می شود (که تیک نامیده می شود). افراد مبتلا به سندرم تورت تا آنجا که ممکن است بخواهند نمی توانند این تیک ها را کنترل کنند. هیچ درمانی برای این عارضه وجود ندارد و برای بیشتر افراد، تیک‌های آن‌ها مانع فعالیت‌های روزمره آنها نمی‌شود. با این حال، برخی ممکن است تیک هایی را تجربه کنند که باعث درد، تداخل در زندگی مدرسه/کار/اجتماعی یا ایجاد استرس می شود. برای این افراد، داروها ممکن است یک گزینه باشند. آریپیپرازول ممکن است به کاهش تعداد، دفعات، شدت و یا پیچیدگی تیک ها کمک کند و به افراد امکان می دهد زندگی و فعالیت های روزانه خود را بهبود بخشند.

کاربرد خارج از برچسب aripiprazole

گاهی اوقات ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از aripiprazole ” خارج از برچسب ” استفاده می کنند – این بدان معنی است که FDA aripiprazole را برای درمان آن بیماری خاص تایید نکرده است. نمونه‌هایی از کاربردهای «خارج از برچسب» برای آریپیپرازول شامل درمان برای تحریک/پرخاشگری مرتبط با سوء مصرف مواد یا زوال عقل است. زوال عقل یک اختلال مغزی است که معمولاً در افراد مسن‌تر اتفاق می‌افتد و بر توانایی یادآوری، تفکر واضح، برقراری ارتباط و انجام فعالیت‌های روزانه تأثیر می‌گذارد. در برخی افراد، زوال عقل می تواند باعث تغییراتی در شخصیت و خلق و خوی شود، از جمله بی قراری و پرخاشگری. مصرف آریپیپرازول ممکن است به این تغییرات خلقی کمک کند. با این حال، ممکن است خطر سکته مغزی و کاهش عملکرد ذهنی را نیز افزایش دهد.

تداخلات دارویی اریپیپرازول

قبل از شروع اریپیپرازول، در مورد سایر داروهایی که مصرف کنید از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی، به پزشک خود اطلاع دهید. تداخلات دارویی بالقوه عبارتند از:

داروهایی که بر سیستم های CYP3A4 یا CYP2D6 تأثیر می گذارند: سیستم های CYP3A4 و CYP2D6 کبد، آریپیپرازول را تجزیه می کنند. حتی داروهایی که بر این سیستم ها تأثیر می گذارند، سطوح مؤثر دارو را در بدن شما تغییر می دهند. داروهایی که CYP3A4 یا CYP2D6 را مسدود می کنند از متابولیزه شدن آریپیپرازول جلوگیری می کنند. این باعث می شود مقدار بیشتری از دارو در سیستم شما وجود داشته باشد و خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از: ایتراکونازول، کلاریترومایسین، کینیدین، فلوکستین و پاروکستین.

از سوی دیگر، داروهایی که فعالیت سیستم‌های CYP3A4 یا CYP2D6 را افزایش می‌دهند، آریپیپرازول را سریع‌تر از حد انتظار تجزیه می‌کنند و دوز شما را کمتر مؤثر می‌کنند. به عنوان مثال می توان به کاربامازپین و ریفامپین اشاره کرد. اگر از داروهایی استفاده می‌کنید که بر سیستم‌های CYP3A4 یا CYP2D6 تأثیر می‌گذارد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است دوز آریپیپرازول شما را تنظیم کند.

بنزودیازپین ها: بنزودیازپین ها (مانند لورازپام) اغلب برای کمک به درمان اضطراب استفاده می شوند. با این حال، مصرف بنزودیازپین‌ها همراه با آریپیپرازول ممکن است باعث آرام‌بخشی (خواب‌آلودگی) و افت فشار خون ارتواستاتیک (فشار خون پایین) نسبت به هر دو دارو به تنهایی شود.

این فهرست شامل تمام تداخلات دارویی احتمالی با آریپیپرازول نمی شود و ممکن است موارد دیگری نیز وجود داشته باشد. برای اطلاعات بیشتر با داروساز یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید.

شایع ترین عوارض aripiprazole

طبق هشدار جعبه سیاه سازمان غذا و داروی ایالات متحده  افراد مسن مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل باید از مصرف داروهای ضد روان پریشی مانند آریپیپرازول اجتناب کنند. زیرا خطر سکته مغزی، کاهش عملکرد ذهنی و حتی مرگ افزایش می یابد. آریپیپرازول همچنین ممکن است خطر افکار و رفتارهای خودکشی را به خصوص کودکان، نوجوانان یا بزرگسالان جوان افزایش دهد. خانواده ها و مراقبان باید از این خطر آگاه باشند و مراقب افکار خودکشی، اقدام یا سایر تغییرات خلقی باشند.

عوارض جانبی رایج عبارتند از:

• حالت تهوع
• استفراغ
• یبوست
• سردرد
• افزایش اشتها
• افزایش وزن
• اضطراب
• بیخوابی
• آشفتگی و بی قراری
• سوزش سردل
• خواب آلودگی یا خستگی
• خشکی دهان یا افزایش ترشح بزاق
• سرگیجه، سبکی سر، یا از دست دادن تعادل

عوارض جانبی جدی عبارتند از:

• تشنج
• سکته مغزی
• قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
• کاهش تعداد گلبول های سفید خون
• افزایش افکار خودکشی، به ویژه در افراد جوان
• رفتارهای اجباری: قمار بیمارگونه، پرخوری، خرید اجباری، و میل جنسی اجباری
• فشار خون پایین (هیپوتانسیون)، به ویژه هنگامی که از حالت نشسته بایستید (افت فشار خون ارتواستاتیک)
• دیسکینزی دیررس: حرکات تکراری و غیرارادی صورت یا بدن (مثلاً گریمز کردن، پلک زدن چشم، حرکات دهان)
• سندرم بدخیم نورولپتیک (NMS): یک واکنش تهدید کننده زندگی که باعث تب بالا، سفتی عضلات، تغییرات در عملکرد ذهنی (مانند هذیان یا گیجی)، فشار خون بالا و افزایش ضربان قلب می شود.

این لیست شامل تمام عوارض جانبی احتمالی آریپیپرازول نمی شود و ممکن است موارد دیگری نیز رخ دهد. برای اطلاعات بیشتر از داروساز یا متخصص مراقبت های بهداشتی خود مشاوره پزشکی بگیرید.

چه کسانی نباید از آریپیپرازول استفاده کنند (یا با احتیاط مصرف کنند)؟

گروه خاصی از مردم باید از مصرف آریپیپرازول اجتناب کنند یا با احتیاط و نظارت دقیق از آن استفاده کنند زیرا خطر عوارض جانبی آنها بیشتر است. نمونه هایی از این گروه ها عبارتند از:

زنان باردار یا شیرده: طبق FDA، آریپیپرازول در رده C بارداری قرار دارد، به این معنی که اطلاعات کافی برای بیان اینکه آیا آریپیپرازول در دوران بارداری بی خطر است یا نه وجود ندارد. با این حال، اگر در سه ماهه سوم مصرف شود، نوزادان در خطر ابتلا به علائم ترک یا علائم خارج هرمی هستند. آریپیپرازول وارد شیر مادر می شود. قبل از مصرف آریپیپرازول، زنان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آنها باید هم خطرات احتمالی برای نوزاد و هم فواید آن برای مادر را بررسی کنند.

• افراد زیر 18 سال: افراد جوان در هنگام مصرف آریپیپرازول در معرض خطر افزایش افکار یا رفتارهای خودکشی هستند.
• افراد مبتلا به قند خون بالا یا دیابت: آریپیپرازول ممکن است قند خون را افزایش داده و در موارد شدید منجر به کتواسیدوز، کما یا مرگ شود.
• مبتلایان به بیماری پارکینسون: آریپیپرازول می تواند عملکرد حرکتی را در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بدتر کند.
• افراد مبتلا به تشنج: آریپیپرازول می تواند خطر تشنج را افزایش دهد و در افرادی که سابقه تشنج دارند باید با احتیاط مصرف شود.
• افرادی که واکنش آلرژیک شدید به آریپیپرازول دارند (به عنوان مثال، بثورات پوستی، خارش، کهیر، مشکلات تنفسی و غیره) نباید از آریپیپرازول استفاده کنند.
• سالمندان مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل: افراد بالای 65 سال مبتلا به روان پریشی مرتبط با زوال عقل، خطر مرگ با آریپیپرازول را افزایش می دهند. آنها همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سکته مغزی هستند.

این لیست شامل همه گروه های احتمالی در معرض خطر نیست و ممکن است گروه های دیگری نیز وجود داشته باشند. برای اطلاعات بیشتر با متخصص مراقبت های بهداشتی یا داروساز خود صحبت کنید.

میزان مصرف آریپیپرازول

آریپیپرازول هم به صورت قرص عمومی و هم با نام های تجاری Abilify و Aristada در دسترس است. این دارو به صورت قرص، محلول خوراکی، تزریقی یا قرص متلاشی کننده عرضه می شود و معمولاً یک بار در روز مصرف می شود. Aripiprazole همچنین به عنوان یک قرص با یک حسگر داخلی (Abilify MyCite) عرضه می شود تا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بتواند نحوه مصرف دارو را نظارت کند. قرص های آریپیپرازول در دوزهای 2، 5 میلی گرم، 10 میلی گرم، 15 میلی گرم، 20 میلی گرم و 30 میلی گرم در دسترس هستند، در حالی که قرص های تجزیه کننده فقط در دوزهای 10 و 15 میلی گرم در دسترس هستند.