9 خطر جدی جراحی ACL که نمی دانید.

پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) یک آسیب شایع زانو است که اغلب نیاز به جراحی برای بازسازی پارگی ایجاد شده، دارد. اگرچه جراحی های بازسازی ACL دارای 80 تا 90 درصد موفقیت هستند، با این حال، برخی از بیماران ممکن است به علت بروز عوارضی که ممکن است انجام این روش جراحی به دنبال داشته باشد، تصمیم به انجام آن را نداشته باشند.

در این مقاله، در مورد برخی از عوارض جراحی ACL و کارهایی که می توانید برای اطمینان از کسب بهترین نتیجه ممکن، در صورت انجام این روش جراحی، انجام دهید، صحبت شده است. شایع ترین عارضه جراحی ACL، احساس درد در اطراف کاسه زانو است.

بروز این عارضه در بیمارانی که جراحی را با پیوند تاندون کشکک انجام می‌ دهند، بیشتر است. زیرا در این بیماران، به عنوان بخشی از این عمل، استخوان کاسه زانو را برمی دارند. این بیماران حتی می توانند عوارضی مانند شکستگی کشکک و پارگی تاندون را نیز تجربه کنند. اگرچه بروز این موارد بسیار نادر است.

با این حال، بیمارانی که پیوند همسترینگ یا پیوند اهدا کننده دارند نیز می توانند علائم درد قدامی زانو را تجربه کنند. تصور می شود که درد قدامی زانو، ناشی از تغییر مکانیک مفصل است و اغلب می توان با فیزیوتراپی بر آن غلبه کرد. برای ورزشکاران مهم است که پروتکل های توانبخشی بعد از عمل را رعایت کنند تا از بهبود مکانیک زانوی خود، مطمئن شوند.

خطرات جراحی ACL: سفتی مفصل زانو (آرتروفیبروز)

بروز سفتی در مفصل زانو پس از جراحی ACL شایع است. خوشبختانه اکثر بیماران مبتلا به سفتی می توانند این عارضه را با توانبخشی تهاجمی، برطرف کنند. با این حال، در برخی موارد، حتی با وجود توانبخشی، یک توپ از بافت اسکار در جلوی زانو تشکیل می ‌شود.

چنین ضایعه ای می ‌تواند باعث ناتوانی در صاف کردن کامل زانو شود. این توپ از بافت اسکار به عنوان ضایعه سیکلوپ شناخته می شود و برای تمیز کردن بافت اسکار اغلب به جراحی آرتروسکوپی نیاز است. حیاتی ترین گام برای پیشگیری از بروز سفتی، حرکت سریع زانو پس از جراحی ACL از طریق انجام تمرینات توانبخشی است.

در گذشته پزشکان از دستگاه های تخصصی برای خم کردن زانو استفاده می کردند که به آن دستگاه های CPM گفته می شد. با این حال، تا به حال، توسط مقالات علمی، نشان داده نشده است که این ماشین ها به بهبود طولانی مدت منجر می شوند. البته امروزه، از روش های دیگری استفاده می شود.

به طور کلی، بروز سفتی، یکی از عوارض انجام این عمل جراحی به حساب می آید. انجام تمرینات توانبخشی، جزو مهم ترین اقدامات برای بهبود وضع بیمار است. تیم پزشکی بیمار، پس از انجام عمل‌ جراحی، بهترین راه های بهبود بیمار را تعیین کرده و انجام خواهند داد.

خطرات جراحی ACL: بی ثباتی

از آنجایی که ACL یک تثبیت کننده اصلی برای زانو است، پارگی ACL می تواند باعث ناپایداری زانوی فرد آسیب دیده شود. اما حتی پس از جراحی بازسازی، ناپایداری زانو ممکن است همچنان یک مشکل عمده برای فرد، باشد. به طور معمول، این عارضه، به علت بروز یک خطای جراحی یا یک آسیب ناشناخته که در زمان پارگی ACL در داخل یا اطراف زانو رخ داده است، ایجاد می شود.

با این حال، در برخی موارد، بی ثباتی پس از جراحی، حتی پس از جراحی و توانبخشی موفقیت آمیز نیز وجود دارد. پزشکان و محققان هنوز در حال یافتن پاسخی برای این پرسش هستند که چرا ممکن است چنین عارضه ای اتفاق بیفتد. اما تحقیقات فعلی برخی از توضیحات احتمالی را ارائه کرده اند.

یک مطالعه که بر روی 131 بیمار مبتلا به بی ثباتی زانو پس از جراحی بازسازی ACL انجام شد، نشان داد که آسیب رباط جانبی داخلی (MCL) درجه 2 یا تاخیر در جراحی برای بیش از 12 هفته ممکن است از عوامل مستعد کننده بروز این عارضه در افراد باشد.

احساس بیرون آمدن زانو از محل خود، شکایت شایع کسانی است که با بی ثباتی زانو سر و کار دارند. با این حال، مطالعات انجام شده، راه‌ های احتمالی را برای پیشگیری و بهبود بی ‌ثباتی پس از جراحی بازسازی نشان داده اند. با گذشت زمان، اطلاعات بیشتری در این باره به دست خواهد آمد.

همچنین، در یک مطالعه موردی، یک جراحی اصلاح ACL، ثبات را در بیماری که پس از یک عمل موفقیت آمیز ACL دچار بی ثباتی شده بود، بهبود بخشید.

خطرات جراحی ACL: کشش پیوند

هنگامی که ACL بازسازی می شود، ACL با اتوگرافت یا آلوگرافت جایگزین می شود. اتوگرافت انتقال استخوان یا بافت از یک قسمت از بدن بیمار به قسمت دیگر است. آلوگرافت انتقال استخوان یا بافت از اهداکننده یا جسد، به فرد بیمار است. گاهی اوقات، پیوند مورد استفاده برای جایگزینی ACL پاره شده، کشیده می شود. این شرایط، به طور بالقوه، می تواند منجر به بروز عوارض دیگری مانند بی ثباتی یا شکست پیوند شود.

تکنیک جراحی ضعیف، یکی از علل شایع بروز کشش پیوند است. به طور کلی، برای برطرف کردن این مشکل، در اغلب اوقات، به انجام جراحی اصلاح ACL نیاز است. در جراحی اصلاح ACL، سایر قسمت ‌های زانو، مانند منیسک، ممکن است علاوه بر جایگزینی پیوند قبلی، نیاز به ترمیم داشته باشند.

تشکیل کیست گانگلیونی

یک عارضه نادر که در اثر انجام جراحی بازسازی ACL ایجاد می شود، تشکیل کیست در داخل یا اطراف پیوند است. این کیست ‌ها، معمولاً بی ‌ضرر بوده و می ‌توانند به ‌طور معمول از بین بروند. اما گاهی اوقات می ‌توانند علائمی مانند موارد زیر را در بیمار ایجاد کنند:

• زانو درد
• کاهش اکستنشن زانو
• حرکت کلیک مانند زانو
• بروز سفتی و سختی در محل زانو

اگرچه علت ایجاد این کیست ها مشخص نیست، اما مطالعات نشان می دهند که واکنش های بدن به پیچ های جراحی خاص و قرار دادن نادرست عضو پیوندی در محل آسیب، ممکن است از عوامل احتمالی بروز این کیست ها باشند.

وارد شدن آسیب به صفحه رشد

به طور کلی، در مورد بیماران نوجوان، این امکان وجود دارد که صفحات رشد زانو در طی جراحی بازسازی ACL آسیب ببینند. وارد شدن آسیب به صفحات رشد، می تواند منجر به بروز مشکلات مربوط به رشد استخوان شود. به علت وجود این خطر، برخی از پزشکان ممکن است صبر کنند تا کودک، برای انجام جراحی، بزرگ شود.

یعنی انجام عمل جراحی، پس از گذراندن سن رشد انجام می شود. با این حال، روش هایی در حال ظهور هستند که خطر وارد شدن آسیب به صفحه رشد را کاهش می دهند. یکی از این روش ها، استفاده از مته جمع شونده برای ایجاد سوراخ های کوچکتر برای قرار دادن پیوند در محل آسیب، است.

خطرات جراحی ACL: خونریزی

باید به این نکته توجه داشته باشید که خونریزی در محل برش جراحی ACL شایع است. اما اگر خون ریزی، بیش از حد باشد، به طوری که خون، از پانسمان نیز عبور کند و حتی پس از اعمال فشار به ناحیه متوقف نشود، می تواند نگران کننده باشد.

علت بروز خونریزی بعد از انجام جراحی ACL، از فردی به فرد دیگر، متفاوت است و معمولاً به علت وجود یک مشکل زمینه ای ایجاد می شود. به عنوان مثال، در برخی موارد، آسیب به یک شریان در حین جراحی ممکن است باعث خونریزی شود. در چنین شرایطی، ترمیم شریان با انجام جراحی، ادامه خونریزی را متوقف می کند.

سرایت بیماری

بروز عفونت در اثر انجام این روش جراحی، یک عارضه نادر است اما در صورت بروز، می تواند جدی باشد. هنگامی که عفونت در داخل مفصل زانو ایجاد می شود، نگرانی در مورد عفونی شدن پیوند ACL نیز وجود خواهد داشت. اگر عفونت، جدی باشد و با مصرف آنتی بیوتیک نیز بهبود نیابد، ممکن است به تمیزی یا برداشتن پیوند با جراحی نیاز دارد. با این روش، می ‌توان عفونت را از بین برد.

برای پیشگیری از بروز عفونت، جراحان معمولاً از پروتکل ‌های خاصی برای انجام جراحی ACL پیروی می ‌کنند. استفاده از تجهیزات جراحی جدید و استریل برای هر مورد جراحی و اطمینان از اینکه بیمار تحت عمل جراحی به درستی تحت نظارت قرار دارد، از جمله این‌ اقدامات است.

خطرات جراحی ACL: لخته شدن خون

پس از انجام جراحی ACL، لخته‌ های خونی می ‌توانند در ران یا ساق پا ایجاد شوند که این امکان وجود دارد که در جریان خون منتقل شوند و به سایر قسمت ‌های بدن مانند ریه‌ ها یا مغز بروند. به طور کلی، علت لخته شدن خون، که پس از جراحی ACL ایجاد می شود، ناشناخته است، اما تحقیقات نشان می دهند که عوامل زیر، می توانند در بروز آن نقش داشته باشند:

• فشار خون بالا
• سن (بیش از 30 سال)
• سابقه بروز لخته شدن خون
• اختصاص زمان طولانی برای کار

قبل از انجام جراحی ACL، پزشک ممکن است داروهای رقیق کننده خون را برای کسانی که سابقه خانوادگی لخته شدن خون یا شرایطی مانند دیابت و چاقی، که آن ها را مستعد لخته شدن خون می کند، دارند، تجویز کند. سایر روش های پیشگیری از بروز این عارضه، عبارت اند از:

• جوراب های مخصوص
• استفاده از ماشین های CPM
• تشویق بیمار به حرکت پس از جراحی

پارگی مجدد پیوند ACL

به طور کلی، پارگی مجدد پیوند ACL شایع نیست، اما گاهی اوقات رخ می دهد. هر زمان که پیوند مجدداً پاره شود، جراح باید به دقت وضعیت زانو را، از نظر نقص های احتمالی موجود در اولین جراحی، ارزیابی کند. مشکلات احتمالی که می توانند منجر به بروز پارگی مجدد ACL شوند، عبارت اند از:

• عدم تثبیت پیوند
• موقعیت نادرست گرافت
• ایجاد کشش آسیب زا در ناحیه پیوند

سخن آخر

به طور کلی، پیوندهای ACL بسیار قوی هستند. در واقع، بافت اتوگرافت (بافت تاندون کشکک یا تاندون همسترینگ خود بیمار) قوی ‌تر از ACL است. از طرف دیگر، بافت آلوگرافت (بافت فرد دهنده)، آنقدر قوی نبوده و میزان پارگی مجدد در این نوع پیوند بیشتر است. به همین دلیل است که ورزشکاران حرفه ای، اغلب استفاده از بافت خود را انتخاب می کنند، حتی اگر استفاده از روش های توانبخشی، دشوارتر باشد.