شکستگی استخوان و انواع آن ، نوعی اختلال است که در آن دوام و بافت استخوان، از بین رفته و شکسته می شود. درصد قابل توجهی از شکستگی استخوان به دلیل برخورد نیرو یا فشار زیاد رخ می دهد. با این حال، شکستگی همچنین ممکن است در نتیجه برخی از بیماری های زمینه ای به عنوان مثال پوکی استخوان، برخی سرطان ها یا استئوژنز ایمپرفکتا باشد که باعث ضعیف شدن استخوان ها می شود.
- ترمیم استخوان یک روند طبیعی و درمانی برای بهبود استخوان است.
- بیشتر شکستگی های استخوان ناشی از زمین خوردن و تصادفات است.
- شکستگی استخوان ناشی از بیماری به عنوان شکستگی پاتولوژیک شناخته می شود.
- شکستگی ترکیبی، نوعی شکستگی است که باعث آسیب به پوست روی آن می شود.
- انواع مختلفی از شکستگی از جمله شکستگی های لگن، شکم و خطوط مویی وجود دارد.
تعریف شکستگی استخوان
شکستگی می تواند در هر استخوان بدن ایجاد شود. کلمه “شکستن” معمولاً توسط افراد غیر غیرحرفه ای استفاده می شود.
در میان پزشکان، به ویژه متخصصان استخوان، مانند جراحان ارتوپدی، “شکستن” هنگام صحبت در مورد استخوان ها کمتر استفاده می شود. ترک (نه تنها شکستگی) در استخوان به عنوان شکستگی نیز شناخته می شود. شکستگی می تواند در هر استخوانی در بدن رخ دهد.
چندین روش مختلف برای دسته بندی انواع شکستگی استخوان وجود دارد. به عنوان مثال، شکستگی استخوان که به بافت اطراف آسیب نرساند یا از طریق پوست پاره نشود، به عنوان شکستگی بسته شناخته می شود.
از طرف دیگر، مواردی که به پوست اطراف آسیب می رساند و به پوست نفوذ می کند به عنوان شکستگی ترکیبی یا شکستگی باز شناخته می شود. شکستگی های مرکب به طور کلی جدی تر از شکستگی های ساده هستند، زیرا، طبق تعریف، آنها عفونی می شوند.
اکثر استخوان های انسان به طرز شگفت آوری قوی هستند و به طور کلی می توانند در برابر ضربه ها یا نیروهای نسبتاً قوی مقاومت کنند. با این حال، اگر این نیرو بیش از حد توان استخوان باشد، یا مشکلی در استخوان وجود داشته باشد، می تواند منجر به شکستگی شود.
با افزایش سن، استخوان ها نیروی کمتری را تحمل می کنند. از آنجا که استخوان های کودکان کشش بیشتری دارند، شکستگی در آنها می تواند نسبت به بزرگسالان متفاوت تر باشد. کودکان همچنین در انتهای استخوان های خود – مناطق رشد استخوان – صفحات رشد دارند که ممکن است گاهی آسیب ببینند.
انواع شکستگی استخوران
انواع مختلفی از شکستگی وجود دارد، از جمله:
- شکستگی طولی. شکستگی در طول استخوان است.
- شکستگی مورب. شکستگی مورب با محور طولانی استخوان است.
- شکستگی داخل مفصلی. نوعی از شکستگی است که به سطح مفصل انتشار می یابد.
- شکستگی ابولسیون. در این وضعیت عضله یا رباط، منجر به شکستگی استخوان می شود.
- شکستگی فشرده سازی (خرد کردن). به طور کلی در استخوان اسفنجی ستون فقرات رخ می دهد. به عنوان مثال، قسمت جلوی مهره ای در ستون فقرات ممکن است به دلیل پوکی استخوان فرو بریزد.
- دررفتگی شکستگی. در این وضعیت مفصل دررفته می شود و یکی از استخوان های مفصل دچار شکستگی می شود.
- شکستگی گرین استیک. استخوان تا حدی در یک طرف شکسته می شود، اما کاملاً نمی شکند زیرا بقیه استخوان می تواند خم شود. این مورد بیشتر در بین کودکانی مشاهده می شود که استخوان های آنها نرم و کشسانی است.
- شکستگی خط مو یا شکستگی جزئی استخوان. بعضی اوقات تشخیص این نوع شکستگی با عکس برداری صورت می گیرد.
- شکستگی تحت تأثیر. در این وضعیت وقتی استخوان شکسته می شود، یک قطعه استخوان به سمت قسمت دیگر می رود.
- شکستگی پاتولوژیک. وقتی بیماری یا بیماری زمینه ای قبلاً استخوان را ضعیف کرده و منجر به شکستگی شده باشد به آن پاتولوژیک گفته می شود.
- شکستگی مارپیچی. شکستگی در جایی که حداقل یک قسمت از استخوان پیچ خورده باشد.
- شکستگی ناشی از فشار. بیشتر در بین ورزشکاران دیده می شود. استخوان به دلیل فشارهای مکرر می شکند.
- شکستگی توروس (سگک). در این وضعیت استخوان تغییر شکل می دهد اما ترک نمی خورد و بیشتر در کودکان مشاهده می شود. دردناک اما پایدار است.
- شکستگی عرضی. شکستگی مستقیم از روی استخوان.
علائم شکستگی استخوان
علائم شکستگی استخوان بسته به منطقه آسیب دیده و شدت آن بسیار متفاوت است. علائم و نشانه های شکستگی با توجه به اینکه استخوان تحت تأثیر قرار می گیرد، سن بیمار و سلامت عمومی وی و همچنین شدت آسیب متفاوت است. با این حال، آنها شکستگی ها برخی از علائم زیر را شامل می شوند:
- درد
- تورم
- کبودی
- تغییر رنگ پوست در اطراف ناحیه آسیب دیده
- بیمار نمی تواند منطقه آسیب دیده را حرکت دهد.
- اگر یک شکستگی باز باشد، ممکن است خونریزی رخ دهد.
- بیمار قادر به وارد آوردن وزن روی ناحیه آسیب دیده نیست.
- زاویه. منطقه آسیب دیده ممکن است در یک زاویه غیر معمول خم شود
هنگامی که یک استخوان بزرگ تحت تأثیر قرار می گیرد، مانند لگن یا استخوان ران، احتمال بروز علائم زیر وجود دارد:
- احساس بیماری و حالت تهوع
- ممکن است سرگیجه وجود داشته باشد (احساس ضعف)
- فرد مبتلا ممکن است رنگ پریده و ناخوشایند به نظر برسد.
در صورت امکان، فرد مبتلا به شکستگی استخوان را تا زمان حضور یک متخصص مراقبت های بهداشتی حرکت ندهید. اگر بیمار در یک مکان خطرناک مانند در وسط جاده شلوغ باشد، گاهی اوقات باید قبل از رسیدن خدمات اورژانس اقدام کنید.
علت های شکستگی استخوان
بیشتر شکستگی ها ناشی از سقوط نامناسب یا تصادف اتومبیل است. استخوان های سالم بسیار مقاوم هستند و می توانند در برابر ضربه و آسیب ها مقاومت کنند. با افزایش سن، دو عامل خطر ضعیف شدن استخوان ها و خطر سقوط احتمال شکستگی را بیشتر می کند. کودکانی که تمایل به انجام فعالیت های بدنی بیشتری نسبت به بزرگسالان دارند نیز مستعد شکستگی هستند.
در افرادی که بیماری های زمینه ای دارند و ممکن است استخوان های آنها ضعیف شود، خطر شکستگی بیشتر است. به عنوان مثال می توان به پوکی استخوان، عفونت یا تومور اشاره کرد. این نوع شکستگی به عنوان شکستگی پاتولوژیک شناخته می شود.
شکستگی های استرسی، که ناشی از فشارهای مکرر و فشارهای روانی است معمولاً در بین ورزشکارات حرفه ای دیده می شود، همچنین از دلایل عمده شکستگی است.
تشخیص و درمان شکستگی استخوان
درمان های پزشکی بر حمایت از استخوان، تمرکز دارند. زیرا به طور طبیعی شکستگی استخوان بهبود می یابد. یک پزشک معاینه بدنی را انجام می دهد، علائم و نشانه ها را شناسایی می کند و نوع آن را تشخیص می دهد. پزشکان معمولاً عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می دهند. در برخی موارد، ممکن است آزمایش MRI یا CT نیز انجام شود.
ترمیم استخوان یک روند طبیعی است که در بیشتر موارد، به تنهایی اتفاق میفتد. درمان شکستگی معمولاً با هدف اطمینان از وجود بهترین عملکرد ممکن در قسمت آسیب دیده پس از بهبود انجام می شود.
برای شروع روند بهبودی طبیعی، باید انتهای استخوان شکسته شده ردیف شده باشد. این به عنوان کاهش شکستگی شناخته می شود. کاهش شکستگی معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. کاهش شکستگی ممکن است با کاهش بسته (کشیدن قطعات استخوان) یا جراحی انجام شود.
بی حرکت کردن استخوان
به محض اینکه استخوان ها در یک راستا قرار بگیرند، باید هنگام ترمیم تراز و یا بی حرکت شوند. این مرحله می تواند شامل موارد زیر باشد:
- صفحات و پیچ های فلزی. در این روش های از مراحل کمتر تهاجمی تر و کم آزاردهنده تر استفاده می شود.
- قالب های گچ یا بریس های پلاستیکی. این قالب ها یا بریس ها، استخوان ها را تا زمان بهبودی کامل در موقعیت خودشان قرار می دهند.
- میله های داخل مدولاری. میله های فلزی داخلی در پایین استخوان های بلند قرار می گیرند. سیم های انعطاف پذیر ممکن است در کودکان استفاده شود.
- فیکساتورهای خارجی. اینها ممکن است از الیاف فلز یا کربن ساخته شوند. آنها دارای پین های فولادی هستندکه مستقیماً از طریق پوست وارد استخوان می شوند. آنها نوعی داربست در خارج از بدن محسوب می شوند.
معمولاً ناحیه شکستگی استخوان باید به مدت 8-2 هفته بی حرکت باقی بماند. این مدت زمان بستگی به این دارد که کدام استخوان تحت تأثیر قرار گرفته و آیا عوارضی مانند مشکل خونرسانی یا عفونت وجود دارد یا ندارد.
بهبودی ناشی از شکستگی استخوان
اگر استخوان شکسته به درستی تراز شده و بی حرکت نگه داشته شود، روند بهبودی معمولاً ساده است.
استئوكلاستها (سلول های استخوانی) استخوان قدیمی و آسیب دیده را جذب می كنند در حالی كه از استئوبلاست ها (سایر سلول های استخوانی) برای ایجاد استخوان جدید استفاده می شود.
کالوس استخوان جدیدی است که در اطراف و در دو طرف شکستگی ایجاد می شود و تا زمان پر شدن شکاف به سمت هر انتهای آن رشد می کند. در نهایت، استخوان اضافی صاف شده و استخوان مانند قبل می شود.
سن بیمار، نوع استخوان شکسته شده، نوع شکستگی و همچنین سلامت عمومی بیمار از عواملی هستند که بر سرعت بهبود استخوان تأثیر می گذارند. اگر بیمار مرتباً سیگار بکشد، روند بهبودی طولانی تر می شود .
فیزیوتراپی
پس از بهبود استخوان، ممکن است لازم باشد قدرت عضلات و همچنین تحرک در ناحیه آسیب دیده برگردانده شود. اگر شکستگی نزدیک یا از طریق مفصل رخ داده باشد، خطر سفتی یا آرتروز دائمی وجود دارد. حتی ممکن است فرد نتواند مانند قبل آن مفصل را خم کند.
جراحی
اگر به پوست و بافت نرم اطراف استخوان یا مفصل آسیب دیده آسیب وارد شده باشد، بیمار احتمال دارد به جراحی پلاستیک نیاز داشته باشد.
پیوند استخوان
در صورت عدم بهبود شکستگی، استخوان طبیعی یا مصنوعی پیوند داده می شود تا استخوان شکسته تحریک شود.
عوارض شکستگی های استخوان
در برخی شرایط عدم درمان مناسب شکستگی های استخوان ممکن است منجر به بهبودی و یا ترمیم نادرست استخوان ها شود. این وضعیت به عنوان بدخیمی شناخته می شود. حتی ممکن است در این وضعیت استخوان تغییر مکان دهد.
اختلال در رشد استخوان. اگر شکستگی استخوان در دوران کودکی بر صفحه رشد تأثیر بگذارد، این خطر وجود دارد که رشد طبیعی آن استخوان تحت تأثیر قرار گیرد و خطر تغییر شکل بعدی را افزایش می دهد.
عفونت مداوم استخوان یا مغز استخوان. اگر شکافی در پوست وجود داشته باشد باکتری ها می توانند به استخوان یا مغز استخوان وارد شوند و منجر به عفونت مداوم (استئومیلیت مزمن) گردد. در این وضعیت، بیماران ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و درمان آنتی بیوتیک داشته باشند. گاهی اوقات، تخلیه و کورتاژ جراحی لازم است.
مرگ استخوان (نکروز آواسکولار). اگر استخوان، مواد مورد نیاز خون خود را از دست بدهد، ممکن است بمیرد و دچار مرگ بافتی شود.
پیشگیری از شکستگی استخوان
برخی راهکارها برای پیشگیری از شکستگی استخوان ها، وجود دارد، از جمله:
تغذیه و نور خورشید
بدن انسان به منابع کافی کلسیم برای استخوان های سالم نیاز دارد. شیر، پنیر، ماست و سبزیجات برگ سبز تیره منابع خوبی از کلسیم هستند. بدن ما برای جذب کلسیم به ویتامین D نیاز دارد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید و همچنین خوردن تخم مرغ و ماهی های روغنی روش های خوبی برای دریافت ویتامین D است. ویتامین D در حفظ سلامت استخوان ها نقش دارد. فعالیت بدنی. هرچه تمرینات بدنی بیشتری انجام دهید، استخوان های شما قویتر و ضخیم تر خواهند شد. به عنوان مثال می توان به پیاده روی، دویدن و رقص اشاره کرد.
افزایش سن نه تنها باعث ضعیف شدن استخوان ها می شود، بلکه غالباً با فعالیت بدنی کمتری همراه خواهد بود که حتی احتمال ضعیف شدن استخوان را نیز بیشتر می کند. تحرک بدنی برای افراد در هر سنی مهم است.
یائسگی
استروژن، که کلسیم زن را تنظیم می کند، در دوران یائسگی کاهش می یابد و تنظیم کلسیم را بسیار دشوارتر می کند. در نتیجه، زنان باید به خصوص در مورد تراکم و استحکام استخوان های خود در دوران یائسگی و بعد از آن مراقب باشند.
مراحل زیر ممکن است به کاهش خطر پوکی استخوان بعد از یائسگی کمک کند:
- سیگار نکشید.
- در معرض نور روز قرار بگیرید.
- هر هفته چندین جلسه کوتاه تحمل وزن انجام دهید.
- مطمئن شوید که رژیم غذایی شما دارای مقدار زیادی غذای غنی از کلسیم است. برای کسانی که این کار را دشوار می دانند، پزشک ممکن است مکمل های کلسیم را توصیه کند.
آخرین دیدگاه‌ها