عوارض بانزل(روفینامید)||داروی ضد تشنج

عوارض مصرف بانزل(روفینامید) در برخی موارد نادر می تواند بسیار شدید باشد. اما به طور کلی، مصرف بانزل با بروز برخی عوارض احتمالی همراه است که شناخت این عوارض می تواند به شما کمک کند تا وضعیت و علائم خود را بهتر درک کنید. بانزل (روفینامید)، یک داروی ضد صرع (AED) است که برای کنترل تشنج در بزرگسالان و کودکان یک سال و بالاتر تجویز می شود. این دارو به صورت خوراکی (خوراکی) به صورت قرص یا مایع مصرف می شود.

این دارو برای پیشگیری از تشنج در سندرم Lennox-Gastaut، نوعی صرع که در دوران کودکی شروع می شود، تایید شده است. بانزل به عنوان یک درمان کمکی تایید شده است، به این معنی که باید همراه با با سایر داروهای ضد صرع استفاده شود. بانزل می تواند عوارض جانبی متعددی از جمله سرگیجه و سردرد ایجاد کند. همچنین ممکن است با سایر داروها، به ویژه با AED ها تداخل داشته باشد.

بانزل چگونه اثر می کند؟

به نظر می رسد این داروی ضد صرع با مهار فعالیت بیش از حد اعصاب در مغز از تشنج جلوگیری می کند. بانزل برای کنترل تشنج هایی که ممکن است به دلیل سندرم لنوکس-گاستوت رخ دهد، استفاده می شود. این سندرم صرع معمولاً قبل از 4 سالگی شروع می شود و با تاخیر رشد و تشنج های مکرر مشخص می شود.

کودکان و بزرگسالانی که به سندرم لنوکس-گاستوت مبتلا هستند ممکن است چندین تشنج در روز را تجربه کنند و به طور کلی انواع بسیاری از تشنج‌ها از جمله تشنج‌های کلونیک تونیک ژنرالیزه و تشنج‌های میوکلونیک را داشته باشند. این تشنج ها شامل لرزش و تکان دادن مکرر کل بدن است.

پیشگیری از تشنج سندرم لنوکس-گاستوت به خصوص با مصرف داروهای ضد صرع می تواند دشوار باشد. برای همین روفینامید به عنوان یک درمان کمکی تایید شده است. در صورت استفاده به تنهایی تشنج را کنترل نمی کند و در صورت مصرف AED دیگری نیز به عنوان یک داروی کمکی در نظر گرفته می شود.

موارد استفاده خارج از برچسب بانزل

در برخی موارد، روفینامید ممکن است برای پیشگیری از تشنج جزئی در غیاب تشخیص سندرم لنوکس-گاستوت استفاده شود. تشنج های جزئی، تشنج هایی هستند که ناحیه خاصی از مغز را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است منجر به بروز علائمی مانند لرزش، تکان خوردن یا سفتی یک قسمت از بدن شود.

اغلب، تشنج های سندرم لنوکس-گاستوت با تک درمانی (استفاده از تنها یک AED) به خوبی کنترل نمی شوند و ممکن است نیاز به مصرف یک داروی ضد صرع کمکی داشته باشید. روفینامید به عنوان یک داروی کمکی تایید شده است که می تواند در مواقعی که تک درمانی برای کاهش کافی تشنج در این سندرم کافی نباشد، مورد استفاده قرار گیرد.

چه کسانی نباید بانزل را مصرف کنند؟

در صورت داشتن یک بیماری قلبی به نام سندرم QT کوتاه خانوادگی، مصرف این دارو توصیه نمی شود. این یک بیماری ارثی نادر است که باعث ریتم غیر طبیعی قلب شده و می تواند باعث مرگ ناگهانی شود.

بانزل باید با احتیاط برای زنان باردار یا شیرده استفاده شود زیرا می تواند وارد سیستم بدن کودک شود و به طور بالقوه باعث بروز برخی مشکلات رشدی شود. با این حال، تشنج در دوران بارداری خطرناک است، بنابراین پزشک معالج شما ممکن است توصیه کند که روفینامید را در ماه هایی که باردار هستید یا در دوران شیردهی خود مصرف کنید.

داروهای جایگزین بانزل کدامند؟

در ایالات متحده، بانزل با نام تجاری Banzel به فروش می رسد. در اروپا با نام تجاری Inovelon به فروش می رسد. چندین داروی ضد صرع برای مدیریت سندرم Lennox-Gastaut استفاده می شود که برخی از آنها شامل Topamax (توپیرامات)، Lamictal (لاموتریژین)، کلونوپین (کلونازاپم) و فلباتول (felbamate) می شوند.

دوز مصرفی بانزل چقدر است؟

Banzel در قرص های 200 میلی گرمی و قرص های 400 میلی گرمی موجود است. حتی به صورت مایع در غلظت 40 میلی گرم در میلی لیتر (mg/ml) عرضه می شود. اینوولون در قرص های 100 میلی گرم، 200 میلی گرم و 400 میلی گرم و به صورت مایع با غلظت 40 میلی گرم در میلی لیتر موجود است.

دوز توصیه شده برای کودکان 1 سال و بالاتر با دوز کلی 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز شروع می کنند که باید به دو دوز مساوی تقسیم و با فاصله 12 ساعت مصرف شود. هنگامی که دارو را شروع می کنید، دوز کل روزانه شما یک روز در میان 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز افزایش می یابد. حداکثر دوز روزانه توصیه شده برای کودکان 45 میلی گرم بر کیلوگرم در روز یا 3200 میلی گرم در روز (هر کدام کمتر است) است.

بزرگسالان مصرف روفینامید را با دوز کلی بین 400 تا 800 میلی گرم در روز شروع می کنند که باید به دو دوز مساوی روزانه تقسیم و با فاصله 12 ساعت مصرف می شود. یک روز در میان، کل دوز روزانه 400 تا 800 میلی گرم افزایش می یابد. حداکثر دوز کلی توصیه شده برای بزرگسالان روزانه 3200 میلی گرم در روز است.

به خاطر داشته باشید که AEDها مانند Banzel باید در فواصل زمانی ثابت مصرف شوند تا سطح خون شما ثابت بماند. این موثرترین راه برای جلوگیری از تشنج است. داروی خود را هر روز در زمان معینی مصرف کنید و دوزها را هر 12 ساعت یکبار مصرف کنید.

دستورالعمل مصرف Banzel در شرایط خاص

سازنده Banzel توصیه می کند که دوز دارو را تحت شرایط خاص تغییر دهید.

دپاکوت: اگر از دپاکوت (والپروات) استفاده می‌کنید، ممکن است پزشک معالج شما دوز کمتر از استاندارد روفینامید را برای شما تجویز کند. سازنده هنگام مصرف روفینامید همراه با والپروات، دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم کمتر در روز را برای کودکان و دوز 400 میلی گرم کمتر در روز را برای بزرگسالان توصیه می کند.

دیالیز: اگر شما یا فرزندتان به دلیل نارسایی کلیه دیالیز می‌شوید، ممکن است نیاز به تنظیم دوز دارو داشته باشید زیرا اثر روفینامید می‌تواند به دلیل دیالیز کاهش یابد.

نارسایی کبد: اگر نارسایی کبد دارید، مصرف این دارو توصیه نمی شود. با این حال، اگر نارسایی کبدی دارید و برای جلوگیری از تشنج حتماً باید روفینامید مصرف کنید، ممکن است ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما دوز کمتر از استاندارد را برای جلوگیری از مسمومیت تجویز کند.

بانزل چگونه نگهداری و ذخیره می شود؟

Banzel را باید همراه غذا مصرف کنید. این قرص به گونه ای طراحی شده است که می توان آن را از وسط نصف کرد. شما یا فرزندتان می توانید یک قرص کامل را قورت دهید، آن را از وسط نصف کنید یا آن را له شده مصرف کنید.

اگر از سوسپانسیون خوراکی استفاده می کنید، قبل از هر بار استفاده باید بطری را تکان دهید. فرم خوراکی همراه با یک سرنگ اندازه گیری و یک آداپتور ارائه می شود. اطمینان حاصل کنید که هنگام دریافت داروی خود از داروخانه دستورالعمل های دقیق را می خواهید تا بتوانید با اطمینان نحوه استفاده صحیح از سرنگ و آداپتور را یاد بگیرید.

بطری باید در دمای 77 فارنهایت (25 درجه سانتیگراد) نگهداری شود. اگر لازم است دارو را برای مدت کوتاهی همراه خود ببرید، سازنده می گوید مصرف آن در دمای 59 تا 86 فارنهایت (15 تا 30 درجه سانتیگراد) بی خطر است.

سوسپانسیون خوراکی در ظرفی با درپوش و آداپتور عرضه می شود که پس از استفاده در جای خود قرار می گیرد. پس از استفاده از دارو حتما درپوش را به طور ایمن تعویض کنید. مایع، مانند قرص ها، باید در دمای 77 فارنهایت (25 درجه سانتیگراد) نگهداری شود. اگر نیاز به خارج کردن دارو دارید، مصرف آن در دمای 59 تا 86 فارنهایت (15 تا 30 درجه سانتیگراد) بی خطر است.

شایع ترین عوارض مصرف بانزل چیست؟

Banzel می تواند عوارض زیادی را ایجاد کند. مانند تمام داروها، شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود باید مزایا و معایب استفاده از روفینامید را بسنجید. به خاطر داشته باشید که پیش بینی واکنش شما به یک دارو قبل از شروع مصرف اغلب دشوار است. ممکن است هیچ عارضه ای را تجربه نکنید، یا عوارض خفیف و قابل تحملی را تجربه کنید.

شایع ترین عوارض جانبی که ممکن است با مصرف بانزل رخ دهد شامل سردرد، سرگیجه، خستگی، خواب آلودگی (خستگی شدید و مشکل در تمرکز) و حالت تهوع هستند.

احتمال بروز عوارض شدید همراه با مصرف روفینامید وجود دارد اما به ندرت رخ می دهد. عوارض جانبی شدید بانزل عبارتند از:

• مشکلات هماهنگی
• مشکل در راه رفتن
• کوتاه شدن QT
• لکوپنی (کاهش تعداد گلبول های سفید خون)
• رفتار خودکشی و افکار خودکشی (تفکر یا برنامه ریزی برای خودکشی)
• حساسیت چند ارگان/ واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS)

بانزل با چه داروهایی تداخل دارد؟

مانند سایر AED ها، قطع ناگهانی مصرف بانزل می تواند باعث بروز عوارض ترک مانند تشنج و وضعیت صرع شود (تشنج طولانی مدت که نیاز به درمان فوری پزشکی دارد).

اگر نیاز به قطع مصرف روفینامید دارید، ممکن است پزشک برنامه‌ای برای کاهش تدریجی دوز به شما بدهد. اگر عوارض جانبی شدیدی را تجربه کردید که لازم است دارو را به طور ناگهانی قطع کنید، پزشک می تواند برای جلوگیری از بروز عوارض احتمالی داروی جایگزین را تجویز کند.

سندرم Lennox-Gastaut اغلب باعث صرع مقاوم می شود، که صرعی است که به چندین روش درمانی پاسخ نمی دهد و تشنج ممکن است حتی زمانی که چندین درمان AED از جمله روفینامید استفاده می شود ادامه پیدا کند.

Rufinamide با چندین داروی دیگر تداخل دارد. این کار تاثیر داروهای ضد بارداری هورمونی را کاهش می دهد، بنابراین به زنانی که روفینامید مصرف می کنند توصیه می شود از روش دیگری برای جلوگیری از بارداری استفاده کنند.

• بانزل، غلظت کاربامازپین و لاموتریژین را کاهش و غلظت فنوباربیتال و فنی توئین را افزایش می دهد.
• کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین و پریمیدون غلظت روفینامید را کاهش می دهند. والپروات غلظت روفینامید را افزایش می دهد.

این تداخلات دارویی زمانی پیچیده تر می شود که یک فرد بیش از دو AED مصرف کند که با Rufinamide تداخل دارند.