سطح بالای تروپونین

تروپونین به سه پروتئین مختلف اشاره دارد که به تنظیم انقباضات قلب و ماهیچه های اسکلتی کمک می کند. سطوح بالای تروپونین می تواند نشان دهنده وجود بیماری قلبی باشد. این سه پروتئین تروپونین C، تروپونین I و تروپونین T هستند. تروپونین C کلسیم را متصل می کند و تروپونین I را منتقل می کند تا ماهیچه ها منقبض شوند. تروپونین T پروتئین های تروپونین را به فیبرهای عضلانی متصل می کند. قلب پس از آسیب، مانند حمله قلبی، تروپونین را در خون آزاد می کند. سطح بالای تروپونین به این معنی است که یک فرد اخیراً دچار حمله قلبی شده است. اصطلاح پزشکی این حمله انفارکتوس میوکارد است.

قلب اساساً یک ماهیچه است و هنگامی که آسیب ببیند، تروپونین را در جریان خون آزاد می کند. سطح تروپونین در خون به طور معمول بسیار پایین است، اما صدمات وارده به قلب می تواند باعث افزایش قابل توجه آن شود. آزمایش تروپونین معمولاً سطح تروپونین I یا تروپونین T را در خون به عنوان راهی برای بررسی آسیب قلبی اندازه گیری می کند. به خواندن این مقاله از پزشکت ادامه دهید تا در مورد محدوده طبیعی تروپونین، آنچه در طول آزمایش تروپونین انتظار می رود و گزینه های درمانی سطوح بالای تروپونین بیشتر بدانید.

محدوده طبیعی تروپونین چقدر است؟

سطح تروپونین معمولاً به قدری پایین است که آزمایشات خون استاندارد قادر به تشخیص آن نیستند. حتی افزایش اندک تروپونین می تواند نشان دهنده آسیب به قلب باشد.

افزایش قابل توجه سطح تروپونین، به ویژه آنهایی که در طی چند ساعت بالا و پایین می روند، نشانه ای قوی از آسیب قلبی است.

محدوده سطوح تروپونین “طبیعی” در آزمایشگاه ها می تواند متفاوت باشد، بنابراین بهتر است نتایج را با دکتری که آزمایش را تجویز کرده است، در میان بگذارید. آزمایشگاه ها تروپونین را بر حسب نانوگرم در هر میلی لیتر (ng/ml) خون اندازه گیری می کنند.

آزمایشگاه ها ممکن است از موارد زیر به عنوان محدوده طبیعی و در معرض خطر تروپونین استفاده کنند:

• محدوده نرمال: 0-0.04 نانوگرم در میلی لیتر
• احتمال حمله قلبی: بالای 0.40 نانوگرم در میلی لیتر

داشتن نتیجه بین 0.04 تا 0.39 نانوگرم در میلی لیتر اغلب نشان دهنده مشکل قلبی است. با این حال، تعداد بسیار کمی از افراد سالم سطوح تروپونین بالاتر از حد متوسط ​​دارند. به همین دلیل، اگر نتیجه در این محدوده باشد، پزشک ممکن است علائم دیگر را بررسی کند و قبل از تشخیص آزمایشات بیشتری را تجویز کند.

اکنون بسیاری از آزمایشگاه‌ها در ایالات متحده از یک نسخه با حساسیت بالا از تست تروپونین استفاده می‌کنند که سازمان غذا و دارو (FDA) در سال 2017 آن را تأیید کرد. این آزمایش جدیدتر می تواند سطح تروپونین بالا را زودتر از نسخه های قبلی تشخیص دهد. پزشکان معمولاً مجموعه ای از آزمایشات تروپونین را برای نظارت بر نحوه تغییر سطوح یک فرد در طول زمان سفارش می دهند.

چه چیزی باعث افزایش سطح تروپونین می شود؟

سطوح بسیار بالای تروپونین به طور معمول نشان می دهد که یک فرد دچار حمله قلبی شده است، که اگر خون رسانی به برخی از عضله قلب به طور ناگهانی مسدود شود می تواند رخ دهد. سطوح تروپونین که کمتر اما همچنان بالا هستند ممکن است به تشخیص دیگری اشاره کنند.

افزایش سطح تروپونین می تواند در نتیجه شرایط قلبی و غیر قلبی رخ دهد. علل احتمالی عبارتند از :

• نارسایی قلبی
• آمبولی ریه
• عفونت قلبی
• میوکاردیت که التهاب قلب است
• نارسایی کلیه یا بیماری مزمن کلیه
• آسیب ناشی از شیمی درمانی به قلب
• آسیب قلبی ناشی از استفاده از مواد مخدر تفریحی مانند کوکائین
• یک آسیب تروماتیک به قلب، مانند یک ضربه ناگهانی و سخت به قفسه سینه
• سپسیس، که یک واکنش شدید و جدی به عفونتی است که وارد جریان خون می شود.

سطح تروپونین چگونه اندازه گیری می شود؟

سطح تروپونین با آزمایش خون استاندارد اندازه گیری می شود. یک متخصص مراقبت های بهداشتی نمونه ای از خون شما را از ورید بازوی شما می گیرد. می توانید انتظار درد خفیف و شاید کبودی خفیف را داشته باشید.

پس از گرفتن نمونه خون، متخصص مراقبت های بهداشتی سطح تروپونین شما را برای تشخیص حمله قلبی ارزیابی می کند. آنها همچنین به دنبال هر گونه تغییر در نوار قلب (ECG یا EKG)، ردیابی الکتریکی قلب شما خواهند بود. این آزمایشات ممکن است چندین بار در یک دوره 24 ساعته برای بررسی تغییرات تکرار شوند.

با آزمایش تروپونین معمولی، ممکن است ساعت ها طول بکشد تا سطح تروپونین افزایش یابد. استفاده از این تست خیلی زود می تواند منفی کاذب ایجاد کند.

تست تروپونین با حساسیت بالا نیز موجود است. این آزمایش می تواند سطوح تروپونین بالا را تشخیص دهد و نتایج آزمایش مثبت را در کمتر از 9 دقیقه ایجاد کند.

اگر سطح تروپونین شما پس از تجربه درد قفسه سینه پایین یا طبیعی است، احتمالاً حمله قلبی را تجربه نکرده اید. اگر سطح بدن شما بالا باشد، احتمال آسیب قلبی یا حمله قلبی زیاد است.

تست های مرتبط

علاوه بر اندازه گیری سطح تروپونین و نظارت بر ECG یا EKG، متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است بخواهد آزمایش های دیگری را برای بررسی سلامت شما انجام دهد، از جمله:

• یک سی تی اسکن
• رادیوگرافی قفسه سینه
• اکوکاردیوگرام، سونوگرافی قلب
• آزمایش خون برای سایر بیماری های زمینه ای
• آزمایش خون اضافی برای اندازه گیری سطح آنزیم قلبی، نشانگر التهاب یا نشانگرهای لخته شدن

تروپونین برای چه مواردی استفاده می شود؟

پروتئین تروپونین به تنظیم انقباض عضلانی کمک می کند. آنها به سه زیر واحد تقسیم می شوند:

• 1. تروپونین C (TnC) که به کلسیم متصل می شود، انقباض عضلانی را آغاز می کند و به حرکت TnI کمک می کند.
• 2. تروپونین I (TnI) که با TnC کار می کند تا فیبرهای عضلانی را کنترل کند.
• 3. تروپونین T (TnT) که پروتئین های تروپونین را به پروتئین جداگانه ای به نام تروپومیوزین متصل می کند.
• تست تروپونین سطوح TnI یا TnT را اندازه گیری می کند.

سطوح بالای تروپونین چگونه درمان می شود؟

به طور کلی سطوح بالای تروپونین یک علامت است، نه یک تشخیص، بنابراین درمان بر روی یافتن و رسیدگی به علت زمینه ای متمرکز است. سطوح بسیار بالای تروپونین معمولاً نشان می دهد که فرد اخیراً دچار حمله قلبی شده است. درمان حمله قلبی به این بستگی دارد که آیا انسدادی که مانع از جریان خون به قلب می شود جزئی یا کامل باشد.

برخی از درمان های رایج پس از حمله قلبی، عبارتند از:

• داروهای حل کننده لخته
• آنژیوپلاستی عروق کرونر، که شامل کشیدن یک بالون کوچک به داخل شریان کرونر برای باز کردن انسداد است.
• قرار دادن یک استنت (یک لوله مشبک سیمی) برای باز کردن یک رگ خونی مسدود شده در طول آنژیوپلاستی
• جراحی بای پس، که شامل ایجاد مسیرهای جدید برای عبور خون از طریق عضله قلب توسط جراح می شود.
• فرسایش، که درمانی است که سلول های خاص قلب را با استفاده از امواج رادیویی از بین می برد.
• برای به حداقل رساندن خطر حملات قلبی بیشتر، پزشک معمولاً تغییراتی در سبک زندگی مانند ترک سیگار، کاهش وزن، ورزش بیشتر و خوردن یک رژیم غذایی مغذی‌تر را توصیه می‌کند.

اگر سطح بالای تروپونین فرد به علت دیگری باشد، احتمالاً درمان‌های متفاوتی دریافت خواهد کرد.

چرا پزشکان سطح تروپونین را آزمایش می کنند؟

آزمایش تروپونین می تواند به تشخیص آسیب به قلب کمک کند. در صورتی که فرد علائم حمله قلبی احتمالی را داشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش را تجویز کند:

• تنگی نفس
• سبکی سر
• خستگی
• درد قفسه سینه
• ضربان قلب سریع

پزشک از سطوح بالا تروپونین به تنهایی برای تشخیص بیماری قلبی استفاده نمی کند. آنها همچنین سایر علائم فرد را در نظر می گیرند و ممکن است از ابزارهای تشخیصی دیگری مانند معاینه فیزیکی یا الکتروکاردیوگرام (EKG) استفاده کنند.

با این حال، آزمایش تروپونین به پزشک اجازه می دهد تا میزان آسیب قلبی را ارزیابی کند، که می تواند تصمیمات درمانی را راهنمایی کند و به تعیین موثر بودن درمان های فعلی کمک کند.

در طول آزمون چه اتفاقی می افتد؟

آزمایش تروپونین یک آزمایش خون ساده است و آزمایش خون به طور کلی بسیار ایمن و سریع است. یک متخصص مراقبت های بهداشتی معمولاً نمونه خون را از بازو می گیرد. آنها اغلب این کار را با پیچاندن یک نوار دور بازوی فرد انجام می دهند. سفت شدن این نوار باعث متورم شدن رگ‌های خونی می‌شود و خون‌گیری را آسان‌تر می‌کند.

سپس متخصص مراقبت های بهداشتی یک سوزن را در رگ خونی فرو می کند و مقداری خون را خارج می کند. سوزن ممکن است یک احساس کوتاه و تیز ایجاد کند، اما بسیاری از افراد احساس درد کمی می کنند یا اصلا درد ندارند.

اگر فرد پس از دادن نمونه احساس سرگیجه یا تهوع کرد، مهم است که به متخصص مراقبت های بهداشتی اطلاع دهد. نشستن به مدت 5 تا 10 دقیقه و نوشیدن یک لیوان آب یا آب شیرین می تواند به تسکین سرگیجه و حالت تهوع کمک کند. گاهی اوقات ممکن است پزشک در طی چند ساعت نمونه خون اضافی را درخواست کند.

سخن آخر

پزشکان از آزمایش تروپونین برای ارزیابی اینکه آیا به قلب فرد آسیب وارد شده است یا خیر، استفاده می کنند. سطوح بسیار بالای تروپونین می تواند نشان دهنده حمله قلبی اخیر باشد. پزشکان معمولاً در صورت مشکوک بودن به حمله قلبی اخیر، آزمایش تروپونین را تجویز می کنند. سطوح بالاتر از حد طبیعی تروپونین همچنین می تواند نشان دهنده آسیب ها و شرایط دیگری باشد که بر قلب تأثیر می گذارد.

با این حال، پزشکان از افزایش سطح تروپونین به تنهایی برای تشخیص بیماری قلبی استفاده نمی کنند. آنها همچنین سایر علائم فرد را در نظر می گیرند و ممکن است آزمایش های بیشتری مانند EKG را درخواست کنند.

بهترین شکل درمان برای سطوح بالای تروپونین به علت اصلی بستگی دارد. اگر حمله قلبی مسئول سطوح بالا باشد، درمان ممکن است شامل اقدامات اضطراری برای باز کردن یک شریان مسدود شود.