مناسب ترین قرص برای اختلال نعوظ کدامند؟

انواع قرص برای اختلال نعوظ (ED) که با نسخه پزشک در دسترس بیماران قرار بگیرند، عموماً بی خطر محسوب می شوند. با این حال، اگر فردی نیترات را برای یک بیماری زمینه‌ای قلبی مصرف می‌کند، باید از مصرف قرص‌های ED اجتناب کند.

قرص های ED مهارکننده های فسفودی استراز 5 (PDE5) هستند.  مصرف آنها همزمان با نیترات ممکن است  فشار خون فرد را کاهش دهد.

مهارکننده‌های PDE5 با شل کردن عضله صاف دیواره‌های رگ‌های خونی، به فرد کمک می‌کنند تا نعوظ داشته باشد.

اختلال نعوظ یا ED، شکل رایجی از اختلال عملکرد جنسی است که حدود 30 میلیون مرد را تنها در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه ED اغلب در مردان مسن دیده می شود، اما مردان در هر سنی ED را تجربه می کنند. در واقع، یافته های مطالعات در مقیاس بزرگ نشان می دهد که حدود 40 درصد از همه مردان تا سن 40 سالگی با سطحی از اختلال نعوظ روبرو می شوند. این تعداد با افزایش سن افزایش می یابد.

خوشبختانه، اختلال نعوظ یک مسئله قابل درمان است. در واقع، داروهای متعددی برای ED در دسترس هستند، از جمله گزینه‌های شناخته شده مانند سیلدنافیل (ماده فعال در ویاگرا) تا تادالافیل (Cialis®) و درمان‌های جدیدتر و نسل دوم ED مانند آوانافیل.

انواع قرص های اختلال نعوظ

ایمنی دارو ها و مناسب بودن آنها یک عامل ضروری است که قبل از استفاده از هر نوع دارویی باید در نظر گرفته شود و درمان های ED نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

تمام داروهای ED تایید شده توسط FDA در بازار در حال حاضر برای اکثر مردان برای استفاده منظم بی خطر هستند. با این حال، برخی از عوارض جانبی و تداخلات دارویی وجود دارد که اگر قصد استفاده از هر نوع دارویی برای ED را دارید، باید از آنها آگاه باشید.

این میزان عوارض جانبی می تواند از دارویی به داروی دیگر متفاوت باشد، به این معنی که ممکن است یکی از داروهای جایگزین برای شما گزینه موثرتری باشد.

برهمین اساس ما در این مقاله از پزشکت، نحوه عملکرد داروهای ED، عوارض جانبی بالقوه آنها، تداخلات دارویی و سایر داده های ایمنی کلیدی که باید قبل از استفاده از دارو برای درمان ED از آنها آگاه باشید، توضیح داده ایم.

داروهای اختلال نعوظ از اواخر دهه 1990، زمانی که FDA ویاگرا را به عنوان اولین قرص برای درمان ED تأیید کرد، وجود داشته است. چهار نوع اصلی از قرص های ED وجود دارد که سازمان غذا و دارو (FDA) آنها را به عنوان گزینه درمانی مناسب برای مردانی که از این اختلال رنج می برند، تایید کرده است. آنها عبارتند از:

• سیلدنافیل (ویاگرا)
• تادالافیل (سیالیس)
• واردنافیل (لویترا)
• آوانافیل (Stendra)

ویاگرا

سیلدنافیل، که بیشتر با نام تجاری ویاگرا شناخته می شود، اغلب گزینه اول برای درمان اختلال نعوظ است. پزشکان تمایل دارند ویاگرا را قبل از سایر درمان ها امتحان کنند، زیرا مدت زیادی است که در بازار وجود داشته است، به این معنی که عوارض جانبی و تداخلات آن به خوبی شناخته شده است.

سازمان غذا و داروی آمریکا اعلام کرده است که دوز توصیه شده ویاگرا 50 میلی گرم است که در حالت ایده آل فرد باید حدود 1 ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف کند. با این حال، باید از 30 دقیقه تا 4 ساعت قبل از رابطه جنسی موثر باشد.

فرد باید از مصرف ویاگرا همراه با مصرف وعده های غذایی خودداری کند زیرا این کار سرعت جذب آن را کاهش می دهد و اثر آن را به تاخیر می اندازد. افراد همچنین باید از مصرف ویاگرا با الکل خودداری کنند. معمولاً 30 تا 120 دقیقه طول می کشد تا ویاگرا پس از مصرف آن شروع به کار کند.

سیالیس

طبق اطلاعات تجویزی، دوز اولیه سیلیاس 10 میلی گرم است و فرد می تواند آن را در صورت لزوم برای فعالیت جنسی مصرف کند. باتوجه به آنچه که نیاز دارند و بدن بیمار تحمل می کنند، می توان دوز را به حداقل 5 میلی گرم کاهش دهند یا آن را تا حداکثر 20 میلی گرم افزایش دهند.

سیالیس کمی متفاوت از سایر داروهای ED اثر می کند. به سرعت تجزیه نمی شود. بنابراین مدت زمان بیشتری در بدن باقی می ماند.

پزشک ممکن است سیالیس را با دوز 5 میلی گرمی برای درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات تجویز کند. بنابراین، گزینه خوبی برای درمان همزمان علائم بزرگی پروستات و ED است. کارشناسان در 16 کارآزمایی سیالیس را با ویاگرا مقایسه کردند، به این نتیجه رسیدند که مردم مصرف سیالیس را ترجیح می‌دهند.

لویترا

لویترا نام تجاری واردنافیل است. FDA مصرف 10  میلی گرم را به عنوان دوز اولیه توصیه می کند. فرد باید 1 ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف کند. حداکثر دوز 20 میلی گرم و حداقل آن 5 میلی گرم است. پزشک ممکن است دوز را بسته به تأثیر دارو بر روی فرد تنظیم کند. فرد نباید بیش از یک بار در روز، با یا بدون غذا، لویترا را مصرف کند.

Staxyn یک قرص قابل حل و حاوی واردنافیل است. طبق گفته FDA ، با Levitra “قابل جایگزین” نیست زیرا تأثیر قوی تری بر بدن دارد.

Staxyn در قرص های 10 میلی گرمی موجود است که روی زبان حل می شود. فرد می تواند قرص را با غذا یا بدون غذا حدود 1 ساعت قبل از فعالیت جنسی مصرف کند. اما مهم است که بیش از یک عدد در روز مصرف نکند.

استندرا

FDA  سه دوز استندرا را تأیید کرده است: 50 میلی گرم، 100 میلی گرم و 200 میلی گرم . یک فرد معمولاً 30 دقیقه قبل از فعالیت جنسی استندرا مصرف می کند. دوز شروع اغلب 100 میلی گرم است، اما فرد می تواند بسته به نحوه پاسخ به درمان، آن را تا 200 میلی گرم یا تا 50 میلی گرم کاهش دهد.

داروهای ED چگونه اثر می کنند؟

هر چهار داروی ذکر شده در بالا به دسته ای از داروها به نام مهارکننده های PDE5 تعلق دارند که با مهار اثرات آنزیم فسفودی استراز-5 (PDE5) عمل می کنند. PDE5 در داخل سلول های ماهیچه صاف رگ های خونی شما یافت می شود و مسئول تنظیم جریان خون است.

هنگامی که مردان برانگیخته می شوند، سیگنال های عصبی جریان خون را به اجسام غارنوردی تحریک می کنند. اجسام غاری، یک جفت ناحیه اسفنج مانند از بافت نعوظ داخل آلت تناسلی مردان است.

همانطور که خون به اجسام غاری جریان می یابد، آلت تناسلی منبسط و سفت تر و منجر به نعوظی می شود که برای رابطه جنسی نافذ به اندازه کافی سخت است. برای به دام انداختن خون در آلت تناسلی، غشایی به نام tunica albuginea منقبض می شود. به حفظ نعوظ در حین رابطه جنسی کمک می کند.

اختلال نعوظ می تواند دلایل فیزیکی و روانی داشته باشد. علل فیزیکی شامل بیماری قلب و عروق خونی، دیابت، تصلب شرایین (انسداد شریان ها) و آسیب به آلت تناسلی یا بافت اطراف آن است که می تواند بر عملکرد اعصاب و جریان خون تأثیر بگذارد.

دلایل روانی ممکن است شامل افسردگی، احساس گناه، اضطراب عملکرد جنسی و استرس باشد. اگرچه اینها از نظر فیزیکی جریان خون را کاهش نمی دهند، اما می توانند بر راحتی فرد در موقعیت های جنسی و علاقه به تحریک جنسی تأثیر بگذارند.

با مسدود کردن اثرات PDE5، داروهای ED مانند سیلدنافیل، تادالافیل، واردنافیل و آوانافیل رگ‌های خونی را که آلت تناسلی شما را تامین می‌کنند، گشاد کرده، جریان خون را بهبود می‌بخشند و نعوظ را آسان‌تر می‌کنند.

آیا قرص های ED بی خطر هستند؟

جامعه پزشکی قرص های ED را به طور کلی برای اکثر افرادی که به اندازه کافی برای فعالیت جنسی سالم هستند، بی خطر می داند. مانند هر دارویی، عوارض جانبی بالقوه ای وجود دارد که ممکن است فرد تجربه کند. قرص های ED همچنین می توانند با سایر داروها مانند نیترات ها تداخل داشته باشند. افرادی که مشکلات ادراری دارند باید 4 ساعت بین مصرف آلفا بلوکرها و داروهای ED فاصله داشته باشند.

آیا قرص های ED عوارض جانبی دارد؟

هر قرص برای ED خطر عوارض جانبی خفیفی دارد. عوارض جانبی رایج عبارتند از :

• گرگرفتگی
• گرفتگی بینی
• سرگیجه
• سردرد
• کهیر
• ناراحتی معده
• مسائل مربوط به بینایی
• اسهال

اگر فردی نعوظی داشته باشد که بیش از 4 ساعت طول بکشد، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشد. نعوظ طولانی مدت می تواند باعث آسیب دائمی به آلت تناسلی شود.

میزان عوارض جانبی می تواند از یک داروی ED به داروی دیگر متفاوت باشد، اما اکثر مشکلات تنها بر درصد کمی از مصرف کنندگان تاثیر می گذارد.

به عنوان مثال، سردرد – شایع ترین عارضه جانبی بیشتر داروهای ED – توسط 21 درصد از مردانی که از سیلدنافیل در کارآزمایی های بالینی با دوز 50 میلی گرم استفاده می کردند، گزارش شد. در کارآزمایی های بالینی تادالافیل و واردنافیل، سردرد به ترتیب توسط 11 و 15 درصد از مردان گزارش شده است.

برای اکثر مردانی که از داروهای ED استفاده می کنند، این عوارض جانبی جدی نیستند. راهنمای ما در مورد عوارض جانبی ویاگرا ، سیالیس و لویترا در مورد این مسائل با جزئیات بیشتری صحبت می کند.

به عنوان یک داروی جدیدتر و انتخابی تر برای ED، آوانافیل (Stendra) نسبت به سایر داروهای ED احتمال کمتری دارد که عوارض جانبی خاصی ایجاد کند.

برای مثال، در کارآزمایی‌های آوانافیل، تنها 6.9 درصد از مردان گزارش کردند که در حین استفاده از دارو با دوز اولیه معمولی 100 میلی‌گرم، دچار سردرد شده‌اند. سایر عوارض جانبی تنها در درصد کمی از کاربران حتی در حداکثر دوز 200 میلی گرمی رخ داده است.

تداخلات دارویی اختلال نعوظ

در حالی که داروهای ED برای اکثر مردان بی خطر هستند، داروهای خاصی وجود دارند که نباید با آنها استفاده شوند. اینها شامل چندین داروی تجویز شده برای آنژین صدری (درد قفسه سینه ناشی از جریان خون کم به قلب)، نارسایی قلبی، فشار خون بالا و سایر شرایط است.

تداخلات به طور بالقوه می تواند با همه داروهای ED، از جمله داروهای جدیدتر و نسل دوم ED مانند آوانافیل (Stendra) رخ دهد.

به طور خاص، داروهای ED می توانند با نیترات ها و نیتروگلیسیرین مورد استفاده برای درمان آنژین و سایر بیماری های قلبی، مانند نارسایی احتقانی قلب (CHF) تداخل داشته باشند.

هنگامی که با داروهای نیترات مصرف می شود، داروهای ED می تواند باعث کاهش فشار خون شود که ممکن است باعث سرگیجه، غش یا حوادث قلبی عروقی مانند انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) یا سکته شود.

سایر داروهایی که می توانند با داروهای ED تداخل داشته باشند شامل آلفا بلوکرهای مورد استفاده برای کنترل فشار خون بالا (فشار خون بالا) و سایر داروهای ضد فشار خون هستند.

برای استفاده ایمن از داروهای ED، قبل از صحبت در مورد درمان اختلال نعوظ، مطمئن شوید که تمام داروها، مکمل‌های گیاهی و یا سایر موادی را که در حال حاضر استفاده می‌کنید یا اخیراً استفاده کرده‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

قرص برای اختلال نعوظ چقدر اثر می کنند؟

کارشناسان تخمین می زنند که 70 درصد از افرادی که از داروهای ED استفاده می کنند نعوظ کافی برای مقاربت جنسی خواهند داشت.

کیفیت نعوظ، لذت و احساسات باتوجه به سایر شرایط از قبل موجود، مانند آسیب عصبی ناشی از جراحی یا دیابت ، متفاوت خواهد بود. با این حال، کسانی که می توانند نعوظی داشته باشند باید نعوظی داشته باشند که به اندازه کافی طول بکشد تا بتوانند انزال کنند. مدت زمان اثرگذاری قرص های ED در افراد مختلف متفاوت است. اکثر تولید کنندگان پیشنهاد می کنند که فرد باید درمان ED خود را 15 تا 60 دقیقه قبل از فعالیت جنسی انجام دهد.

برای تاثیر بهتر، متخصصان توصیه می‌کنند که فرد همچنین با شریک زندگی خود پیش بازی کند تا به تحریک برانگیختگی کمک کند.

ویاگرا، لویترا، استاکسین و استندرا یک اثربخشی بهتر را ارائه می دهند. از طرف دیگر سیالیس برای مدت طولانی تری در بدن باقی می ماند و زمان بیشتری برای رسیدن به اثر کامل خود نیاز دارد. در نتیجه، برای افرادی که قابلیت اطمینان یک محصول روزانه با اثرات ماندگارتر را ترجیح می دهند، خوب است.

داروهای ED به طور کلی بی خطر هستند و فقط عوارض جانبی خفیفی دارند. داروها عمدتاً به همان روش عمل می کنند و به فرد کمک می کنند تا برای فعالیت جنسی نعوظ داشته باشد. افراد باید تمام داروهای خود را با پزشک بررسی کنند و در صورت مصرف آلفا بلوکرها یا نیترات ها، در مورد گزینه های ایمن صحبت کنند. این مهم است زیرا اگر فردی این داروها را ترکیب کند، می تواند باعث کاهش فشار خون ناایمن شود.