اثرات انگشت مکیدن در نوزادان

گاهی اوقات مکیدن انگشت در نوزادان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند برای والدین آنها آزاردهنده باشد. اگرچه مکیدن انگشت یک عادت بسیار رایج در بین نوزادان است، اما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به بروز عفونت و سایر بیماری های زمینه ای شود. علاوه بر این، اگر عادت مکیدن شست در زمان مناسب قطع نشود، ممکن است تا زمان بزرگسالی نوزادان ادامه یابد و اثرات منفی داشته باشد. برهمین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت، اثرات و عوارض بلند مدت مکیدن انگشت در نوزادان و راهکارهای درمانی آن را بررسی کنیم. پس اگر نوزاد شما این عادت را دارد بهتر است ادامه مقاله را تا انتها بخوانید.

چرا نوزادان شست خود را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مکند؟

شیرخواران یک رفلکس طبیعی برای مکیدن دارند که این رفلکس به آنها کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند تا بهتر و راحت تر بتوانند سینه مادر را بمکند. عمل مکیدن نقش بیولوژیکی دارد زیرا به کودک کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند تا توانایی شیر خوردن، آسایش فیزیکی و امنیت را به دست آورد. مکیدن شست به کودک کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند در موقعیت های استرس زا خودش را آرام کند. نوزادان زمانی که خسته، گرسنه، بی حوصله، مریض یا ناراحت هستند، شست خود را بیشتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مکند. بنابراین مکیدن شست برای یک نوزاد استرس را از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد و آنها خیلی زود متوجه اثرات مکیدن انگشت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند.

باور کنید یا نه، نوزادان از هفته بیست و نهم بارداری شروع به مکیدن شست خود در رحم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. پس از تولد، نوزادان در سه ماه اول شروع به مکیدن انگشت شست خود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. اما آیا عوارض جانبی وجود دارد؟

آیا مکیدن شست برای نوزادان مضر است؟

مکیدن انگشت عمدتاً بی ضرر است، اما بسته به دو عامل ممکن است بر سلامت و وضعیت آنها تأثیر بگذارد:

شدت:

بهترین راه برای تعیین شدت مکیدن انگشت، بیرون کشیدن آرام دست نوزاد از دهان است. اگر شما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید دست نوزاد خود را به نرمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و راحتی از دهان او بیرون بیاورید، پس مکیدن انگشت در نوزاد شما یک مکنده شست غیرفعال است. اگر برای بیرون کشیدن دست کمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باید بیشتر تلاش کنید و اگر صدای ترکیدن از دهان شنیدید، کودک شما یک مکنده انگشت شست فعال است. مکنده های فعال انگشت شست را به شدت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مکند و این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند با بروز عوارضی همراه باشد.

مدت زمان:

هر چه مدت زمان این عادت در کودکان شما بیشتر باشد، احتمال بروز عوارض آن بیشتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اکثر نوزادان بعد از دو سالگی کمتر شست خودشان را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مکند و شدت مکیدن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاهند. اما اگر کودک شما همچنین بعد از چهار سال به مکیدن انگشت شست خود ادامه دهند، ممکن است در دندان های دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ خود دچار مشکل شوند. مکیدن شست در درجه اول بر سلامت دندان کودکان تاثیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد، اما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به طور غیرمستقیم باعث بروز مشکلات دیگر هم شود، از جمله:

تشکیل پینه:

پوست انگشت شست دائماً به زبان ساییده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و لایه هایی از پوست مرده به نام پینه روی انگشت شست ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند دردناک باشد زیرا انگشت شست پوست، لایه محافظ را از دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد و مستعد کبودی است.

پارونیشیا:

وضعیتی است که در آن باکتری ها ریشه ناخن ها را آلوده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. فشار مکش مداوم روی ناخن ممکن است باعث آسیب جزئی ناخن شود و شکاف کوچکی بین ناخن و پوست ایجاد کند. شیرخواران بزرگتر حتی ممکن است در حین مکیدن انگشت شست را نیش بزنند و بجوند و ناخن هایشان زخمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شوند. چنین زخم های ریز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند باکتری ها را در خود جمع کنند و منجر به عفونت شوند.

هرپتیک ویتلو:

این وضعیت عفونت ناخن و انگشتان دست ناشی از ویروس تبخال است. نوزادانی که از تبخال دهان رنج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برند ممکن است در حین مکیدن انگشت شست، به طور غیرارادی ویروس را از دهان به دست منتقل کنند. در این شرایط، ویروس به پوست و ریشه ناخن حمله می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و بنابراین منجر به تاول های دردناک روی انگشتان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

مشکلات ارتوپدی:

مکیدن طولانی مدت ممکن است باعث تغییر شکل انگشت، رشد بیش از حد استخوان و دررفتگی یا ناهماهنگی مفصل شود.

این مشکلات منحصراً در اثر مکیدن انگشت ایجاد نمی‌شوند و دلایل مهم دیگری نیز می‌تواند باعث بوجود آمدن آنها شود. با این حال، مکیدن طولانی مدت انگشت شست مطمئناً بر سلامت دندان کودک تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد.

اثرات بلند مدت مکیدن شست

این اثرات زمانی خود را نشان می‌دهند که شیرخوار به مکیدن انگشت شست خود حتی پس از پنج سالگی ادامه دهد و همه عوارض مربوط به سلامت دندان است:

ناهماهنگی دندانی

دندان های دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جلویی به دلیل فشار ثابتی که شست به دندان وارد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، با زاویه ای مورب بیرون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند. دندان های هر دو فک نامرتب هستند که در هنگام بستن دهان مشکل ایجاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

مشکلات اوربایت و اورجت

اوربایت به وضعیتی گفته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که ثنایای مرکزی فک بالا (ثنایای مرکزی فک بالا) به صورت عمودی با دندان های ثنایای مرکزی فک پایین (ثنایای مرکزی فک پایین) همپوشانی دارند.

اورجت فاصله افقی بین دو مجموعه ثنایای مرکزی در هنگام همپوشانی است. یک مکنده شست تهاجمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ که حتی پس از پنج سال به این عادت ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، اوربایت و اورجت غیر طبیعی هستند. این منجر به مشکلاتی در فاصله دندانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود که در آن سایر مجموعه های دندانی تحت تأثیر ثنایای مرکزی نامرتب قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

کراس بایت

اوربایت و اورجت بیش از حد منجر به جابجایی نادرست دندان ها و در نهایت منجر به اختلال در گاز گرفتن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. این وضعیت کراس بایت نام دارد. در کنار مشکلات دندانی، کودک پنج ساله ممکن است از مشکلات پوستی و ناخن نیز رنج ببرد.

با این وجود، انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) بیان می‌کند که مکیدن شست یک رفلکس طبیعی برای نوزادان است و تنها زمانی نگران کننده است که دندان‌های دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شروع به رویش می‌کنند. اولین دندان های دائمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بعد از پنج سال بیرون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند. به عنوان والدین، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید این عادت را در دوران شیرخوارگی مهار کنید تا از تبدیل شدن آن به عادت جلوگیری شود.

چگونه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان از مکیدن انگشت شست کودک جلوگیری کرد؟

والدین باید یک رویکرد منظمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ برای جلوگیری از مکیدن انگشت شست نوزادان خود داشته باشند. در اینجا چند راه وجود دارد که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید این کار را انجام دهید:

محرک ها را شناسایی کنید.

کودک ممکن است در پاسخ به یک محرک، انگشت شست را بمکد. به عنوان مثال، زمانی که کودک بی حوصله یا گرسنه است، ممکن است انگشت شست را بمکد. شرایطی را که باعث می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود نوزاد به این عمل متوسل شود، شناسایی کنید و بلافاصله به آنها رسیدگی کنید. اگر کسالت مقصر است، پس کودک را در یک فعالیت یا بازی که شامل استفاده از دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، شرکت دهید.

در صورتی که کودک به علت گرسنگی انگشت خودش را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مکد، پس باید برنامه مناسبی برای تغذیه به موقع کودک برای جلوگیری از حملات گرسنگی داشته باشید. اگر از شدت خستگی انگشت شست را در دهان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد، برای چرت زدن نوزاد را در گهواره قرار دهید.

حواس کودک را پرت کنید.

به محض اینکه احساس کردید انگشت شست خود را در دهان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارد، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید حواس او را پرت کنید. می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید چیزهایی بیرون از پنجره را به او نشان دهید یا او را روی بغل خود بگیرید. حواس‌پرتی‌ها می‌توانند کودک را فریب دهند و حتی آنها را آرام کنند و او را کمتر به مکیدن انگشت وابسته کنند.

پستانک را امتحان کنید.

برای ترک عادت مکیدن انگشت از پستانک استفاده کنید. پستانک ها ممکن است به عنوان یک انگشت شست عمل کنند. آکادمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اطفال آمریکا (AAP) نیز نظر مثبتی در مورد پستانک دارد و آن را به نوزاد توصیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. با این حال، پستانک را نباید به زور به نوزاد خود بدهید و اگر نوزاد شما مکرراً آن را رد کرد، از این ایده صرف نظر کنید.

سعی کنید مکیدن انگشت شست را متوقف کنید، اما به زور این کار را نکنید. کودک را به خاطر مکیدن انگشت شست تنبیه نکنید. همچنین هنگام یادآوری به کودک برای مکیدن انگشت شست از لحن تند استفاده نکنید. بانداژ یا داروی تلخ را روی انگشت شست نگذارید. کودک ممکن است لجباز شود و تمایل بیشتری به مکیدن شست پیدا کند. اگر هیچ چیز جواب نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، بهتر است منتظر بمانید، زیرا کودک شما به تنهایی این عادت را ترک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.

چه زمانی نوزادان از مکیدن شست خود دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشند؟

نوزادان بین دو تا چهار سالگی مکیدن شست خود را متوقف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. به گفته دانشگاه شیکاگو، تنها 30 درصد از نوزادان پس از یک سالگی به مکیدن شست خود ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. این بدان معناست که اکثر نوزادان این عادت را قبل از اولین تولد خود ترک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. تنها 12 درصد از نوزادان حتی پس از چهار سالگی به مکیدن شست خود ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. اگر کودک شما حتی پس از چهار سال به مکیدن انگشت شست ادامه داد، با پزشک اطفال مشورت کنید. مشاوره و اقدامات اصلاحی به کودک نوپا کمک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند تا این عادت را ترک کند زیرا در این شرایط کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده است که بتواند دستورالعمل ها را درک کند.

سوالات متداول

آیا باید به کودک سه ماهه ام اجازه بدهم انگشت شستش را بمکد؟ بیشتر کودکان 3 ماهه تمایل دارند برای تسکین خود انگشت شست خود را بمکند. از این رو، بهتر است به آنها اجازه دهید آن را بمکند. نوزادان تا یک یا دو سالگی این عادت را ترک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. با این حال، اگر مکیدن انگشت آنها را نگران کننده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانید، با یک متخصص اطفال مشورت کنید.

آیا مکیدن انگشت بهتر از مکیدن شست است؟ مکیدن انگشت و شست یکی هستند. هدف هر دو آرامش بخشیدن به نوزاد هستند.

مکیدن انگشت شست کودک یک رفلکس رایج و به ندرت نگران کننده است. درصورتی که کودک شما این عادت را تا چهار سالگی ترک نکند، احتمالاً قبل از رسیدن به 14 سالگی آن را ترک خواهد کرد. اگرچه این عادت معمولاً از دوران نوزادی تا کودکی دیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، اگر متوجه مکیدن انگشت شست کودک بعد از چهار سالگی شوید، بهتر است وارد عمل شوید و به آنها کمک کنید تا بر این عادت غلبه کنند. همچنین می‌توانید از پستانک استفاده کنید یا به آرامی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگشت شست آن‌ها را با منحرف کردن آن‌ها از دهان خارج کنید تا از کبودی روی انگشت شست یا نامرتبی دندان‌ها جلوگیری کنید.