عفونت ادراری در سالمندان شایع است. خطر عفونت ادراری با افزایش سن بیشتر می شود. مطابق با یک بررسی صورت گرفته بیش از یک سوم افراد در خانه های سالمندان دچار عفونت های ادراری هستند. بیش از 10 درصد از زنان بالای 65 سال در سال گذشته به عفونت ادراری مبتلا شده اند. این تعداد در زنان بالای 85 سال تقریباً 30 درصد افزایش می یابد. مردان همچنین با افزایش سن، بیشتر UTI ها را تجربه می کنند.
علائم کلاسیک عفونت ادراری (UTI) سوزش، درد و تکرر ادرار است. UTI ها شاید این علائم کلاسیک را در سالمندان ایجاد نکنند. در عوض، در افراد مبتلا به زوال عقل، احتمال دارد علائم رفتاری مانند گیجی را ایجاد کند.
دستگاه ادراری شامل مجرای ادرار، دهانه ای است که ادرار را از مثانه حمل می کند، و حالب، مثانه و کلیه ها است. هنگامی که باکتری ها وارد مجرای ادرار می شوند و سیستم ایمنی بدن با آنها مقابله نمی کند، احتمال دارد به مثانه و کلیه ها انتشار یابد.
بررسی ها نشان می دهد که UTI علت اصلی حدود 10.5 میلیون ویزیت پزشک در ایالات متحده در سال 2007 بوده است. زنان بیشتر از مردان به عفونت ادراری مبتلا می شوند زیرا مجرای ادراری آنها کوتاهتر از مردان است.
علائم عفونت ادراری در سالمندان
مانند افراد مبتلا به UTI، سالمندان نیز احتمال دارد علائم جسمی معمولی را تجربه کنند. با این حال شاید آنها فوراً متوجه عفونت خفیف نشوند. به این دلیل که مشکلات مزمن ادراری که در سالمندان شایع است، مانند بی اختیاری یا تکرر ادرار، شاید علائم مشابه UTI داشته باشد، که عفونت را پوشانده است.
شاید تشخیص این موضوع که سالمندان دارای عفونت ادراری هستند دشوار باشد. زیرا آنها همیشه علائم کلاسیک را نشان نمی دهند. این می تواند به دلیل واکنش ایمنی کندتر یا ضعف آن شده باشد.
علائم کلاسیک UTI عبارتند از:
- تب
- لرز
- درد لگن
- تکرر ادرار
- سوزش مجرای ادرار
- ادرار با بوی غیر طبیعی
- نیاز فوری به ادرار کردن
وقتی یک فرد مسن دارای علائم کلاسیک UTI است، شاید نتواند در مورد آنها صحبت کند. این می تواند به دلیل مسائل مربوط به سن مانند زوال عقل یا بیماری آلزایمر باشد. علائمی مانند گیجی احتمال دارد مبهم بوده و می تواند شبیه به علائم سایر بیماری ها باشد.
سایر علائم UTI می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تحریک
- بی حالی
- بی اختیاری
- کاهش اشتها
- احتباس ادرار
- کاهش تحرک
اگر عفونت به کلیه ها سرایت کند، می تواند منجر به بروز عفونت و عوارض شود. این علائم شدید احتمال دارد شامل موارد زیر باشد:
- تب
- کمردرد
- استفراغ
- حالت تهوع
- قرمزی پوست
علت عفونت ادراری در سالمندان
علت اصلی عفونت های ادراری، در هر سنی، معمولاً باکتری ها هستند. اشرشیاکلی عامل اصلی است، اما سایر ارگانیسم ها نیز می توانند باعث عفونت ادراری شوند.
در سالمندان که از سوند استفاده می کنند یا در خانه سالمندان و سایر مراکز مراقبت تمام وقت زندگی می کنند، باکتری هایی مانند انتروکوک و استافیلوکوک علل شایع تری هستند.
عوامل خطر عفونت ادراری در سالمندان
عوامل خاصی احتمال دارد خطر ابتلا به عفونت ادراری را در سالمندان افزایش دهند. شرایط رایج در سالمندان می تواند منجر به احتباس ادرار یا مثانه عصبی شود. این امر خطر عفونت های ادراری را افزایش می دهد. این شرایط شامل بیماری آلزایمر، پارکینسون و دیابت است.
چندین موارد دیگر سالمندان را در معرض خطر ابتلا به UTI قرار می دهد:
- زوال عقل
- استفاده از کاتتر
- بی اختیاری ادرار
- بی اختیاری مدفوع
- سابقه عفونت ادراری
زنان یائسه به دلیل کمبود استروژن در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری هستند. استروژن می تواند به محافظت از واژن و مجرای ادراری در برابر رشد بیش از حد E. coli. کمک کند. هنگامی که استروژن در دوران یائسگی کاهش می یابد، E. coli می تواند باعث بروز و ابتلا به عفونت شود.
خطر عفونت ادراری در مردان
مردان و زنان بالای 65 سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری هستند. به این دلیل که مردان و زنان با افزایش سن مشکلات بیشتری در تخلیه کامل مثانه خود دارند. ادرار بیشتر در مثانه جمع و باکتری ها ایجاد می شوند.
در مردان مسن، این اغلب به دلیل یک بیماری شایع به نام هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) یا بزرگ شدن غده پروستات رخ می دهد. پروستات بزرگ شده جریان ادرار را مسدود کرده و از تخلیه کامل مثانه پیشگیری می کند.
با افزایش سن، ماهیچه های مثانه ضعیف شده و از تخلیه کامل آن پیشگیری می کند و خطر عفونت را افزایش می دهد. زنان نیز بعد از یائسگی مقادیر کمتری استروژن تولید می کنند. این باعث عدم تعادل باکتری ها در واژن می شود که می تواند منجر به عفونت شود.
موارد زیر احتمال دارد خطر ابتلا به عفونت ادراری را در مردان افزایش دهد:
- پروستات
- سنگ کلیه
- سنگ مثانه
- استفاده از کاتتر
- پروستاتیت باکتریایی، که یک عفونت مزمن پروستات است.
تشخیص عفونت ادراری در سالمندان
در سالمندان که علائم UTI دارند، یک آزمایش ساده به نام تجزیه ادرار می تواند عفونت را تایید کند. در برخی موارد، پزشک درخواست کشت ادرار را می دهد تا نوع باکتری های عامل عفونت را شناسایی کرده و بهترین آنتی بیوتیک را برای درمان تعیین کند.
با این حال، مهم است بدانید که سالمندان اغلب باکتری هایی در ادرار دارند که هیچ علامتی ندارند. این بیماری باکتریوری بدون علامت نامیده می شود و اغلب بدون درمان خود به خود برطرف می شود.
پزشکان در حال حاضر از انجام آزمایش ادرار برای بررسی عفونت ادراری خودداری می کنند، مگر اینکه بیماران علائم معمولی و آزاردهنده UTI را داشته باشند. این امر برای پیشگیری استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت است که می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود.
علائم مبهم و غیر معمول مانند سردرگمی تشخیص UTI را در بسیاری از سالمندان چالش برانگیز می کند. هنگامی که پزشک به عفونت ادراری مشکوک شد، با یک آزمایش ساده ادرار به راحتی تایید می شود.
پزشک احتمال دارد کشت ادرار را برای تعیین نوع باکتری عامل ایجاد عفونت و تجویز بهترین آنتی بیوتیک برای درمان آن انجام دهد.
آزمایشات UTI خانگی وجود دارد که ادرار را از نظر نیترات و لکوسیت ها بررسی می کند. هر دو اغلب در UTI ها وجود دارند. از آنجا که باکتری ها اغلب تا حدی در ادرار سالمندان هستند، این آزمایش ها همیشه دقیق نیست. در صورت انجام آزمایش خانگی و دریافت نتیجه مثبت با پزشک خود مشورت کنید.
درمان عفونت ادراری در سالمندان
آنتی بیوتیک ها اولین انتخاب درمان UTI هستند. UTI های خفیف اغلب تنها با چند روز آنتی بیوتیک مناسب برطرف می شوند.
با این حال، بسته به سن و سلامت فرد و شدت عفونت، درمان عفونت ادراری احتمال دارد چند هفته طول بکشد. در موارد شدیدتر، سالمندان برای دریافت آنتی بیوتیک IV نیاز به بستری شدن دارند.
اگر فرد علائم UTI را دارد، مهم است که بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید. در صورت شدید بودن علائم، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید تا مشخص شود آیا رفتن به اورژانس ضروری است یا خیر.
آنتی بیوتیک ها درمان انتخابی عفونت های ادراری در سالمندان هستند. پزشک می تواند آموکسی سیلین و نیتروفورانتوئین (ماکروبید، ماکرودانتین) را تجویز کند.
عفونت های شدیدتر شاید به یک آنتی بیوتیک با طیف وسیع مانند سیپروفلوکساسین (سترکسال، سیلوکسان) و لووفلوکساسین (لوواکین) نیاز داشته باشند.
شما باید در اسرع وقت آنتی بیوتیک ها را شروع کرده و در طول مدت درمان طبق تجویز پزشک مصرف کنید. قطع زودهنگام درمان، حتی اگر علائم برطرف شود، خطر عود و مقاومت آنتی بیوتیکی را افزایش می دهد.
استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها همچنین خطر مقاومت به آنها را افزایش می دهد. به همین دلیل، پزشک احتمالاً کوتاهترین دوره درمانی ممکن را تجویز می کند. درمان معمولاً بیش از 7 روز طول نمی کشد و عفونت باید ظرف چند روز برطرف شود.
نوشیدن مقدار زیادی آب در طول درمان برای کمک به دفع باکتری های باقی مانده بسیار مهم است.
افرادی که دو یا چند UTI در 6 ماه دارند می توانند از آنتی بیوتیک های پیشگیرانه استفاده کنند. این بدان معناست که هر روز آنتی بیوتیک مصرف کنید تا از عفونت ادراری پیشگیری شود.
سالمندان سالم شاید بخواهند مسکن های بدون نسخه UTI مانند فنازوپیریدین (آزو)، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل) را برای تسکین سوزش و تکرر ادرار امتحان کنند.
یک پد گرم کننده یا بطری آب گرم می تواند به تسکین درد لگن و کمردرد کمک کند. سالمندان که شرایط پزشکی دیگری دارند نباید بدون مشورت اولیه با پزشک از داروهای خانگی استفاده کنند.
راه های پیشگیری از عفونت ادراری در سالمندان
پیشگیری از همه عفونت های ادراری غیرممکن است، اما مراحلی وجود دارد که به کاهش احتمال ابتلا به عفونت کمک می کند. آنها می توانند این کار را انجام دهند:
- عدم استفاده از دوش
- نوشیدن مایعات فراوان
- استفاده از استروژن واژن
- تغییر مکرر پد بی اختیاری
- اجتناب از محرک های مثانه، مانند کافئین و الکل
- تمیز نگه داشتن ناحیه تناسلی با پاک کردن جلو و عقب بعد از رفتن به دستشویی
خانه سالمندان با مراقبت طولانی مدت در پیشگیری از عفونت مجاری ادراری بسیار مهم است، به ویژه برای افرادی که بی حرکت هستند و نمی توانند از خود مراقبت کنند. آنها برای تمیز و خشک نگه داشتن آنها به دیگران تکیه می کنند.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان ساکن خانه سالمندان هستید، در مورد نحوه مدیریت بهداشت شخصی با مدیریت صحبت کنید. اطمینان حاصل کنید که آنها از علائم عفونت ادراری در سالمندان و نحوه واکنش به آنها مطلع هستند.
عفونت ادراری می تواند باعث سردرگمی و سایر علائم زوال عقل در سالمندان شود. انجام اقدامات پیشگیرانه و مراقبت از علائم عفونت ادراری می تواند از ایجاد عفونت پیشگیری کند. اگر پزشک UTI را زود تشخیص دهد، پیش آگهی خوب است.
آنتی بیوتیک ها اغلب UTI ها را درمان می کنند. بدون درمان، عفونت ادراری می تواند به کلیه ها و جریان خون سرایت کند. این احتمال دارد منجر به عفونت خونی جدی شود. عفونت های شدید نیاز به بستری شدن برای آنتی بیوتیک های وریدی داشته باشند. حل این موارد هفته ها طول می کشد.
در صورت مشکوک بودن شما یا یکی از عزیزان به عفونت ادراری، با پزشک مشورت کنید.
عفونت های دستگاه ادراری یا UTI، شایع ترین نوع عفونت باکتریایی در سالمندان است که حداقل 10٪ مردان و 20٪ زنان بالای 65 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. اما سالمندان احتمال دارد علائم متفاوت و شدیدتری نسبت به افراد جوانتر، از جمله آشفتگی ذهنی و تغییرات ناگهانی در رفتار تجربه کنند.
در صورت عدم درمان، عفونت های ادراری می توانند مشکلات جدی در سالمندان، از جمله آسیب دائمی کلیه و سپسیس، یک عفونت کلی و جدی ایجاد کند.
چرا UTI ها باعث سردرگمی در سالمندان می شوند؟
سیستم ایمنی بدن سالمندان نسبت به افراد جوان واکنش متفاوتی به عفونت نشان می دهد. دکتر ماری آن فورسیا، استادیار بالینی می گوید: “عفونت مثانه باعث ایجاد استرس در بدن می شود.” این استرس می تواند باعث سردرگمی و تغییرات ناگهانی رفتار در سالمندان مبتلا به UTI شود. برای کسانی که مبتلا به بیماری آلزایمر یا انواع دیگر زوال عقل هستند، “هر نوع استرس، جسمی یا احساسی، زوال عقل را به طور موقت بدتر می کند.”
آخرین دیدگاه‌ها