لنفوم بورکیت چیست؟

لنفوم بورکیت نوعی لنفوم غیر هوچکین (NHL) است. NHL سرطان سیستم لنفاوی است. زمانی که بدن لنفوسیت های B غیرطبیعی می سازد ایجاد می شود. این لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند که به طور معمول به مبارزه با عفونت ها کمک می کنند. هنگامی که شما لنفوم دارید، لنفوسیت های غیر طبیعی در غدد لنفاوی یا سایر اندام های بدن تجمع می یابند. لنفوم بورکیت به سرعت رشد می کند و درمان شما بلافاصله پس از تشخیص شروع می شود.

سیستم لنفاوی چیست؟

سیستم لنفاوی بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن ما است. دارای لوله هایی است که در تمام قسمت های بدن منشعب می شود. این لوله ها عروق لنفاوی یا عروق لنفاوی نامیده می شوند و حامل مایعی بی رنگ به نام لنف هستند. این مایع در اطراف بافت های بدن گردش می کند. حاوی تعداد زیادی گلبول سفید (لنفوسیت) است که با عفونت مبارزه می کند.

بخش هایی از سیستم لنفاوی

هنگامی که لنفوم دارید، برخی از گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) به درستی کار نمی کنند. آنها دائماً شروع به تقسیم می کنند اما به طور کامل رشد نمی کنند. بنابراین آنها نمی توانند مانند گلبول های سفید معمولی با عفونت مبارزه کنند. انواع مختلفی از NHL وجود دارد.

نوع شما به عوامل مختلفی از جمله نوع سلولی که در آن شروع می شود و سرعت رشد آن بستگی دارد. دو نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد، سلول های B و سلول های T. هر دوی آنها به ما در مبارزه با عفونت ها کمک می کنند اما به روش های کمی متفاوت. لنفوم بورکیت بر سلول های B تأثیر می گذارد و به همین دلیل لنفوم سلول B نامیده می شود.

لنفوم بورکیت چقدر رایج است؟

در واقع لنفوم بورکیت شایع ترین نوع NHL در کودکان است. بزرگسالان را نیز می توان تشخیص داد، اما غیر معمول تر است. لنفوم بورکیت در مردان شایع تر از زنان است.

انواع لنفوم بورکیت

3 نوع اصلی لنفوم بورکیت وجود دارد. این انواع به علت بیماری و جایی که در جهان شایعتر است اشاره دارد.

لنفوم بورکیت پراکنده

لنفوم بورکیت پراکنده با ویروسی به نام ویروس اپشتین بار (EBV) مرتبط است. این ویروسی است که باعث تب غدد (مونونوکلئوز) می شود. افرادی که مونونوکلئوز داشته اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به NHL باشند. اما مهم است که به یاد داشته باشید که EBV بسیار رایج است. بسیاری از افراد مبتلا به EBV هستند که هرگز به لنفوم مبتلا نمی شوند.

لنفوم بورکیت مرتبط با نقص ایمنی

این نوع لنفوم بورکیت می تواند در افرادی ایجاد شود که دارای موارد زیر هستند:

• لنفوم بورکیت بومی
• پیوند عضو داشته باشند.
• ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

این نوع لنفوم بورکیت بیشتر در کودکان آفریقایی دیده می شود. برخی تحقیقات ارتباطی با مالاریا و EBV را نشان می دهد. این نوع در انگلستان نادر است. اطلاعات این بخش عمدتاً در مورد لنفوم بورکیت پراکنده و مرتبط با نقص ایمنی است.

علائم لنفوم بورکیت پراکنده و مرتبط با نقص ایمنی عبارتند از:

• تورم های بدون درد
• علائم عمومی (علائم B)
• شایع ترین علامت یک یا چند تورم بدون درد است. آنها می توانند خیلی سریع رشد کنند. این تورم ها غدد لنفاوی بزرگ شده هستند.

ممکن است علائم عمومی دیگر شامل موارد زیر باشد:

• عرق کردن شدید در شب
• کاهش وزن زیاد (بیش از یک دهم وزن کل شما)
• دماهای بالا که بدون هیچ دلیل واضحی رخ می دهد.

پزشکان این گروه از علائم را علائم B می نامند. برخی از افراد نیز ممکن است خارش غیر قابل توضیحی داشته باشند. مهم است که در مورد هر گونه علائمی مانند این به پزشک خود بگویید.

لنفوم در شکم

لنفوم بورکیت اغلب در شکم و روده رشد می کند. ممکن است برخی از علائم زیر را داشته باشید:

• درد شکم یا کمر درد
• لنفوم در مغز استخوان
• احساس یا بیمار بودن
• تورم شکم با جمع شدن مایع
• خونریزی و درد ناشی از انسداد روده (انسداد)

مغز استخوان بافت اسفنجی و مایعی است که در داخل استخوان های شما قرار دارد. سلول های خونی شما را می سازد. سلول های لنفومی می توانند فضای سلول های طبیعی خون را اشغال کنند. این می تواند باعث کاهش تعداد سلول های خونی شود. علائم این امر شامل:

• خونریزی و کبودی
• خستگی و تنگی نفس
• علائم لنفوم بورکیت می تواند در عرض چند روز شروع شود یا بدتر شود.

در صورت داشتن این علائم به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.

تشخیص لنفوم بورکیت

آزمایشات اصلی عبارتند از:

• برداشتن غده لنفاوی بزرگ شده یا نمونه برداری از بافت غدد لنفاوی (بیوپسی غدد لنفاوی)
• آزمایشات خون

اگر سلول های لنفوم در بیوپسی یافت شوند، آزمایش های دیگری نیز انجام می دهید. ممکن است اسکن های مختلف و آزمایش مغز استخوان داشته باشید.

NHL را بسته به سرعت رشد و گسترش آنها به 2 گروه تقسیم می کنند. 2 گروه عبارتند از:

• درجه پایین (رشد کند)
• درجه بالا (رشد سریع)

لنفوم بورکیت رشد سریعی دارد و به آن لنفوم با درجه بالا می گویند. سیستم های مرحله بندی متفاوتی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به لنفوم بورکیت وجود دارد. طبقه بندی لوگانو برای مرحله NHL در بزرگسالان، از جمله لنفوم بورکیت استفاده می شود.

جلوگیری از عود لنفوم

اگر می خواهید در مورد هدف درمان بیشتر بدانید، با پزشک یا پرستار متخصص خود صحبت کنید. این ممکن است برای افراد مختلف مبتلا به لنفوم بورکیت متفاوت باشد. از آنجایی که لنفوم بورکیت به سرعت در حال رشد است (درجه بالا) شما بلافاصله پس از تشخیص درمان خواهید داشت.

اگر بعد از درمان علامتی از لنفوم وجود نداشته باشد، به این حالت بهبودی گفته می شود. گاهی اوقات، لنفوم می تواند عود کند (عود). در این صورت معمولاً درمان بیشتری خواهید داشت.

چگونه می توان با لنفوم بورکیت مقابله کرد؟

لنفوم بورکیت و درمان آن احتمالاً باعث تغییرات فیزیکی در بدن شما می شود. درمان می تواند بسیار شدید باشد. حداقل چند ماه در بیمارستان بستری و خارج خواهید شد. کنار آمدن با این تغییرات ممکن است سخت باشد و بر احساس شما نسبت به خودتان تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است مجبور باشید در مواقع زیادی با احساس خستگی و بی حالی کنار بیایید، به خصوص برای مدتی پس از درمان.

چگونه می توان لنفوم را درمان کرد؟

درمان شما بستگی به موارد زیر دارد:

• سلامت عمومی شما
• لنفوم شما کجاست (مرحله)
• سطوح برخی از مواد شیمیایی در خون شما (مانند LDH)
• آیا لنفوم شما به مایع مغزی نخاعی گسترش یافته است.
• علائم شما و اینکه چگونه لنفوم بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.

شیمی درمانی و ایمونوتراپی

لنفوم بورکیت معمولاً با تعدادی از داروهای شیمی درمانی مختلف و یک داروی ایمونوتراپی هدفمند به نام ریتوکسیماب (Mabthera) درمان می شود. ممکن است این ترکیب را بشنوید که شیمی ایمونوتراپی نامیده می شود. درمان شما می تواند بسیار فشرده باشد و چندین ماه طول بکشد. ممکن است مدت زیادی را در بیمارستان بستری کنید.

ترکیبات دارویی مختلفی وجود دارد. ممکن است ترکیبی متفاوت از نمونه های ذکر شده در اینجا داشته باشید. ترکیبات دارویی برای لنفوم بورکیت عبارتند از:

• R-IVAC (ریتوکسیماب، ایفوسفامید، اتوپوزید، سیتارابین)
• R-CHOP (ریتوکسیماب، سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، وین کریستین و پردنیزولون)
• R-CODOX-M (ریتوکسیماب، سیکلوفسفامید، وین کریستین، دوکسوروبیسین و متوترکسات)
• DA-EPOCH-R (ریتوکسیماب با اتوپوزید تنظیم شده با دوز، پردنیزولون، وین کریستین، سیکلوفسفامید و دوکسوروبیسین)

برخی از انواع لنفوم (از جمله لنفوم بورکیت) بیشتر به مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) سرایت می کنند. در شرایط خاص، ممکن است پزشک از شما بخواهد که برای جلوگیری از این امر درمانی داشته باشید. رایج ترین درمان تزریق داروی شیمی درمانی متوترکسات به مایع اطراف نخاع است. یا ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد که به جای آن دوز بالایی از متوترکسات در رگ خود تزریق کنید.

اگر NHL در موارد زیر دارید ممکن است این درمان پیشگیرانه را داشته باشید:

• بیضه
• سینه
• مغز استخوان
• فضای پشت بینی شما (سینوس های پارانازال)

شیمی درمانی در مایعی که در اطراف مغز و نخاع در گردش است، شیمی درمانی داخل نخاعی نامیده می شود. شباهت زیادی به سوراخ کردن کمر دارد.

عمل جراحی

انجام جراحی به عنوان بخشی از درمان لنفوم بورکیت غیرعادی است. اگر لنفوم شما به اندامی فشار می آورد و باعث انسداد (انسداد) می شود، ممکن است برای تسکین علائم جراحی انجام دهید.

رادیوتراپی

ممکن است در موارد زیر نیاز به رادیوتراپی داشته باشید:

• برای تسکین علائم اگر لنفوم شما به اندامی فشار می آورد و باعث انسداد (انسداد) می شود.
• قبل از پیوند سلول های بنیادی یا مغز استخوان
• پس از پایان درمان، قرار ملاقات های منظم برای پیگیری دارید. به عنوان مثال، این ممکن است هر 3 ماه یکبار برای حدود 2 سال باشد.

در این قرار ملاقات ها، پزشک شما را معاینه می کند و در مورد عوارض جانبی می پرسد. معمولاً آزمایش خون می دهید. از فرصت برای پرسیدن هر سوالی استفاده کنید. اگر در بین این زمان ها علائم یا نگرانی های دیگری دارید با تیم خود تماس بگیرید. منتظر یک قرار ملاقات رزرو شده نباشید.

بهترین فردی که در مورد چشم انداز یا پیش آگهی شما با شما صحبت می کند، پزشک شما است. همه نمی خواهند بدانند. افراد با لنفوم خود به طور متفاوتی کنار می آیند و اطلاعات متفاوتی می خواهند. بقا به عوامل زیادی بستگی دارد. بنابراین هیچ کس نمی تواند به شما بگوید دقیقا چقدر زندگی خواهید کرد. پزشک شما ممکن است بتواند بر اساس دانش و تجربه‌اش راهنمایی‌هایی به شما بدهد.