عوارض جانبی تامیفلو در کودکان

عوارض جانبی تامیفلو در کودکان، اغلب عوارض جدی نیستند، اما عوارض جانبی نادرتر و جدی تر ممکن است رخ دهد. تامیفلو یک داروی تجویز شده برای درمان آنفلوانزا در کودکان و بزرگسالان است. سازمان غذا و دارو (FDA) استفاده از تامی فلو را در سال 1999 تأیید کرد. با این حال، تحقیقات اخیر در مورد چگونگی عملکرد تامیفلو تردید ایجاد کرده و نگرانی ها را در مورد عوارض جانبی احتمالی افزایش داده است. این مقاله به طور خلاصه شواهد موجود در مورد اثربخشی و ایمنی تامی فلو در کودکان را مورد بررسی قرار داده است.

تامیفلو چیست؟

یک پزشک ممکن است تامیفلو را برای کاهش علائم آنفولانزا، تجویز کند. آنتی ویروس های آنفلوانزا، داروهایی هستند که مدت زمان بروز علائم آنفولانزا را کوتاه می کنند. تامیفلو نام تجاری داروی ضد ویروسی اوسلتامیویر است. اولستامیویر به گروه داروهای ضد ویروس بازدارنده نورآمینیداز (NAI) تعلق دارد. نورآمینیداز آنزیمی است که به ویروس اجازه می دهد در داخل بدن تکثیر شود. NAI این آنزیم ها را مسدود کرده و به جلوگیری از تکثیر ویروس کمک می کند.

یک پزشک ممکن است برای کاهش علائم آنفلوانزا در کودکان در سن 2 هفته گی یا پیشگیری از آنفلوانزا در کودکان 1 ساله یا بیشتر، تامیفلو تجویز کند.

عوارض جانبی تامیفلو کدامند؟

تامیفلو ممکن است، عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند. اکثر عوارض جانبی شایع جدی نیستند، اما عوارض جانبی نادرتر و جدی تر ممکن است رخ دهد.

طبق نظر FDA، شایعترین عوارض جانبی تامیفلو حالت تهوع و استفراغ است. هر دو در 2 روز اول درمان اتفاق میفتند. مصرف تامیفلو همراه با غذا ممکن است خطر ناراحتی معده را کاهش دهد.

سایر عوارض جانبی اوسلتامیویر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سردرد
• خستگی
• درد شکم
• خون دماغ شدن

در بعضی موارد، اوسلتامیویر ممکن است عوارض جانبی جدی تری ایجاد کند. کودک یا بزرگسالی که هر یک از موارد زیر را تجربه کرده باید سریعاً به پزشک مراجعه کند یا با اورژانس تماس بگیرد:

• خارش
• توهم
• گیجی
• لرزش
• گرفتگی صدا
• زخم های دهان
• مشکلات گفتاری
• تورم صورت یا زبان
• دشواری در تنفس یا بلعیدن
• بثورات پوستی آلرژیک، کهیر یا تاول

عوارض جانبی اعصاب و روان مصرف تامیفلو

یک بررسی 2012 خطر عوارض جانبی عصب روانپزشکی را در میان کودکان و بزرگسالانی که اوسلتامیویر را دریافت کرده اند را بررسی کرد.  طبق این بررسی، بین سپتامبر 2007 و مه 2010، حدود 1330 نفر در سراسر جهان هنگام مصرف اوسلتامیویر، عوارض جانبی اعصاب و روان (NPAE) را تجربه کردند.

در کل 1072 مورد از این NPAE ها در کودکان 16 ساله یا کمتر اتفاق افتاده است. شایع ترین NPAE ها در میان کودکان رفتارهای غیر عادی، توهم و اختلالات ادراکی است. اما تامیفلو به ندرت ممکن است باعث تغییرات جدی ذهنی خلقی شود. این احتمال در کودکان بیشتر است. علائم رفتاری غیرمعمول، از جمله گیجی، تحریک یا خودزنی کودک را به پزشک گزارش دهید.

با این حال، نویسندگان اظهار داشتند که این عوارض ممکن است به دلیل اوسلتامیویر نبوده باشد و احتمالا علائم ویروس آنفلوانزا بوده است.

نویسندگان این نتیجه گیری را بر اساس مشاهدات زیر انجام دادند:

• تب می تواند به طور مستقیم علائم روانپزشکی ایجاد کند.
• بیشتر موارد NPAE زمانی اتفاق میفتد که افراد تب را تجربه می کنند.
• NPAE همچنین در بین افرادی که اوسلتامیویر مصرف نمی کنند نیز وجود دارد.

مزایا و خطرات استفاده از تامیفلو در کودکان

برای کودک مبتلا به دیابت، فواید مصرف تامیفلو ممکن است بیشتر از هر گونه خطرات احتمالی باشد. برای برخی از کودکان، مزایای مصرف تامیفلو ممکن است بیشتر از خطرات احتمالی باشد. این خطرات شامل کودکان با علائم شدید آنفولانزا و کسانی است که دارای بیماری های پزشکی زیر هستند، هم می شود:

• دیابت
• سرطان
• بیماری کبد
• بیماری قلبی
• بیماری ریه
• بیماری کلیوی
• اختلالات عصبی عضلانی
• بیماری سلول داسی شکل
• سابقه سیستم ایمنی ضعیف

آنفلوآنزا به احتمال زیاد در کودکانی که یک یا چند مورد از موارد فوق را دارند، عوارض ایجاد می کند. تحقیقات نشان می دهد که اثر تامیفلو در افراد سالم  با مبتلایان به آنفولانزای خفیف و کسانی که آنفولانزای شدید یا سایر بیماری ها را دارند، متفاوت است.

اثرات و عوارض تامیفلو در افراد سالم

آزمایشات بالینی اولیه حاکی از آن است که تامیفلو در درمان آنفلوانزا در بین افراد سالم دیگر بسیار موثر است. تأیید FDA از این دارو در سال 1999 انجام شد. یک بررسی کاکرین در سال 2014 نتایج به دست آمده را دوباره بررسی کرد. نویسندگان به این نتیجه رسیده اند که این دارو مدت زمان علائم آنفولانزا را کمتر از یک روز کاهش می دهد.

اولستامیویر با نام عمومی Tamiflu، تأثیر مهمی بر اینكه پزشكان مجبور هستند افراد را بعداً در بیمارستان بستری كنند، نداشت. همچنین این دارو به طور قابل توجهی عوارض جدی آنفلوانزا مانند برونشیت، سینوزیت و عفونت گوش میانی را کاهش نداد. علاوه بر آن، برخی از افراد در هنگام مصرف دارو نیز عوارض جانبی را تجربه کردند.

نویسندگان این بررسی پیشنهاد کردند که اوسلتامیویر به درمان علائم آنفولانزا کمک می کند اما از تکثیر ویروس جلوگیری نخواهد کرد.

روشه، شرکتی که داروی اصلی را به بازار عرضه کرده است، به طور مشترک بودجه مطالعه جداگانه ای را تأیید کرد که با این ادعا مخالف بود و از استفاده از NAI حمایت می کرد.

اثرات تامیفلو در بیماران بستری شده در بیمارستان

در سال 2009، اکثر کشورهای جهان شیوع ویروس H1N1 یا آنفولانزای خوکی را تجربه کردند. برای اولین بار، محققان توانستند داده های مشاهده ای در مورد اثرات تامی فلو در بیماران بستری را جمع آوری کنند.

یک مطالعه در سال 2013 پرونده پزشکی 784 کودک را که پزشکان به دلیل آنفولانزا در بیمارستان بستری کرده بودند، تجزیه و تحلیل کرد. از این تعداد، 8 درصد از بیمارانی که تحت درمان NAI قرار نگرفتند در اثر عفونت فوت کردند. این میزان 2 درصد بیشتر از تعداد کودکانی بود که پس از درمان با NAI فوت کردند.

همچنین، در بین کودکانی که در مراحل پیشرفت بیماری تحت درمان NAI قرار گرفتند، احتمال زنده ماندن آن ها بیشتر است.

به طور کلی، سیستم ایمنی بدن در افراد سالم ، می تواند با ویروس آنفلوانزا مبارزه کند. در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند، داروهای ضد ویروسی ممکن است سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و بدن را از شر ویروس نجات دهد.

تداخل دارویی با تامیفلو 

ممکن است داروهای دیگری نیز وجود داشته باشد که می توانند با تامیفلو تداخل کنند. در مورد تمام داروهای تجویز شده و بدون نسخه پزشک از پزشک خود بگویید. این شامل ویتامین ها، مواد معدنی، محصولات گیاهی و داروهایی است که توسط پزشکان دیگر تجویز می شود. استفاده از داروی جدید را بدون اطلاع پزشک خود شروع نکنید.

گزینه های جایگزین برای تامیفلو

Zanamivir و peramivir دو گزینه جایگزین هستند که برای کودکان مناسب هستند. اما مصرف هر یک از این دارو ها می تواند با عوارضی همراه باشد. به طور مثال زنامیویر می تواند منجر به سردرد شود.

Zanamivir

Zanamivir (Relenza) پودری است که فرد با استفاده از دستگاه استنشاق خاصی آن را استشمام می کند. یک پزشک ممکن است برای درمان آنفولانزا در کودکان 7 سال به بالا و یا جلوگیری از آنفلوآنزا در 5 سال به بالا، zanamivir را تجویز کند.

Zanamivir برای افراد مبتلا به آسم یا سایر مشکلات تنفسی مناسب نیست، زیرا در صورت سفت شدن عضلات داخل ریه ها و محدود کردن جریان هوا، خطر برونکوسپاسم را افزایش می دهد.

طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، کمتر از 5 درصد از افراد شرکت کننده در آزمایشات بالینی عوارض جانبی را در پاسخ به استنشاق zanamivir تجربه کرده اند.

با وجود این، عوارض جانبی احتمالی zanamivir ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسهال
• سردرد
• سرگیجه
• برونشیت
• سینوزیت
• علائم بینی
• حالت تهوع
• سرفه کردن
• عفونت گوش، بینی و گلو

پرامیویر

Peramivir یک داروی داخل وریدی با نام تجاری Rapivab است. پزشک می تواند برای کمک به درمان آنفولانزا، پرمی ویرو تجویز کند اما از ابتلا به آن پیشگیری نخواهد کرد.  Peramivir در درمان آنفولانزا در کودکان 2 ساله و بالاتر تاثیری ندارد. اما برای کودکانی که قادر به استفاده از داروهای ضد ویروسی از راه خوراکی یا استنشاق نیستند بسیار مناسب است. طبق یک بررسی در سال 2016، عوارض جانبی پرامیویر در بین کودکان بیشتر بوده، اما معمولاً خفیف تا متوسط است.

عوارض جانبی Peramivir در کودکان عبارتند از:

• تب
• سرفه کردن
• رفتار غیر عادی
• مشکلات دستگاه گوارش

سخن آخر

تحقیقات نشان می دهد که تمیفلو برای کودکان و بزرگسالان با علائم شدید آنفولانزا و کسانی که دارای بیماری های جدی زمینه ای هستند مفید است. فواید Tamiflu برای افراد سالم با علائم خفیف باید در برابر خطر عوارض جانبی بالقوه سنجیده شود. Relenza (zanamivir) و Rapivab (peramivir) دو گزینه Tamiflu هستند که برای کودکان مناسب هستند. یک پزشک به طور موردی تصمیم می گیرد که کدام داروی ضد ویروس آنفلوانزا مناسب تر است.

تامیفلو (فسفات اسکلتامیویر) یک داروی ضد ویروسی است که برای درمان علائم آنفلوانزا ناشی از ویروس آنفلوانزا در بیمارانی که علائم آنها کمتر از 2 روز است استفاده می شود. ممكن است تاميفلو براي جلوگيري از آنفلوانزا در افرادي كه ممكن است در معرض آن قرار گيرند اما هنوز علائمي ندارند تجويز شود. تامیفلو سرماخوردگی را درمان نمی کند .

دوز خوراکی توصیه شده تامیفلو برای درمان آنفلوانزا در بزرگسالان و نوجوانان 13 سال به بالا 75 میلی گرم دو بار در روز به مدت 5 روز است. دوز کودکان با توجه به وزن کودک تعیین می شود. تامیفلو برای بیماران در کودکان کمتر از 1 سال تجویز نمی شود. درمان باید طی 2 روز از شروع علائم آنفلوانزا آغاز شود.