برای آشنایی با زالو درمانی لازم هست تا کمی از زالوها بدانیم.زالوها در قسمت جلویی و عقب بدن خود اندام های مکنده ای دارند. زالو در قسمت جلویی، خود سه فک دارد که یک فک آن دارای 100 دندان است. زالوها می توانند تقریباً 5 تا 15 میلی لیتر خون را در یک مکش بکشند. در صورتی که مجاری روده زالو با یک برش کوچک باز شود، ظرفیت مکیدن زالو افزایش می یابد.
زالوها همچنین دارای طیف وسیعی از مواد دارویی فعال هستند:
- گشادکننده عروق
- ماده بی حس کننده موضعی
- هیرودین (ضد انعقاد طولانی مدت)
به نظر می رسد اثر ضد درد و مسکن زالوها به دلیل عوامل ضد درد مانند مهار کننده های کالریکین و عوامل ضد التهابی از جمله مهارکننده های پروتئاز در ترشح بزاق آن ها می باشد. اخیراً، به اثبات رسیده است که این روش درمانی می تواند در سندرم پس از فلبیت و احتقان حاد وریدی در جراحی های بازسازی مفید باشد. اثر ضد درد زالو درمانی عمدتاً در تسکین درد استئوآرتریت مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی 113 بیمار مبتلا به آرتروز زانو پیشرفته شرکت کردند، و بعد از زالو درمانی کاهش قابل توجهی را در میزان درد خودشان گزارش دادند. همچنین تحقیقات نشان داده که زالوها دارای مزایای درمانی فراتر از تسکین درد هستند.
در دهه 1980 از زالوها پس از جراحی زیبایی به منظور کاهش احتقان وریدی استفاده می شد و هنوز هم این روش کاربرد دارد علاوه بر آن، زالوها به صورت آزمایشی در درمان رگ های واریسی پریونشی، پورپوره فولمینان و هماتوم مورد استفاده قرار گرفتند. مزایای ضد درد زالو درمانی کاملاً درک نشده و تسکین درد می تواند ناشی از مواد فعال آزاد شده از زالو یا بدن انسان باشد.
نحوه زالو درمانی
زالوهای دارویی دارای سه فک با ردیف های ریز دندان هستند. آن ها پوست فرد را با دندان های خود سوراخ می کنند و ضد انعقاد خون را از طریق بزاق خود وارد محل مورد نظر می کنند. در طی یک جلسه، زالو های زنده به منطقه هدف وصل می شوند و خون را می کشند. آن ها پروتئین ها و پپتیدهای خون را آزاد و از لخته شدن جلوگیری می کنند و به گردش خون بهبود می بخشند و از مرگ بافت پیشگیری می کند. زالو زخم های کوچک و به شکل Y را ایجاد کرده که معمولاً بدون جای زخم بهبود می یابند.
زالو در افزایش گردش خون و شکستن لخته های خون مؤثر هستند. برای همین می توان این روش از آن ها برای درمان اختلالات گردش خون و بیماری های قلبی عروقی استفاده کرد. سپس زالوها، به مدت 20 تا 45 دقیقه بر روی قسمت مورد نظر قرار می گیرند. زالوهای دارویی اغلب از مجارستان یا سوئد تهیه می شوند.
زالوهای مورد استفاده برای زالو درمانی از گونه خاصی به نام Hirudo medicinalis انتخاب می شوند.
فرایند زالو درمانی به طور خلاصه به صورت زیر است:
- زالو در قسمت بدن که دارای احتقان وریدی است، نیش کوچک ایجاد می کند.
- ماده ای را به قسمت بدن تزریق می کند تا لخته شدن خون در آن ناحیه متوقف شود.
- زالو مقدار کمی خون فرد را می مکند و پس از حدود نیم ساعت می میرد.
- خون قدیمی از طریق نیش زالو از بدن خارج می شود.
- خون جدید می تواند وارد قسمت بدن شود.
کاربرد زالو درمانی
از زمان مصر باستان، برای درمان ناهنجاری های زیر از زالوها استفاده می شود:
- عفونت ها
- سیستم عصبی
- مشکلات دندانپزشکی
- بیماری های پوستی
امروزه، آن ها بیشتر در جراحی های پلاستیک و سایر جراحی ها کاربرد دارند، چون زالوها، پپتیدها و پروتئین هایی را برای جلوگیری از لخته شدن خون ترشح می کنند. این ترشحات همچنین به عنوان ضد انعقاد آور شناخته می شوند که می توانند خون را به سمت زخم ها جاری کرده و به بهبودی زخم ها کمک کنند. چندین شرایط وجود دارد که در آن ها می توان از زالو درمانی استفاده کرد.
افراد با شرایط زیر می توانند از این مزایا بهره مند شوند:
- قطع عضو
- عوارض جانبی دیابت
- مبتلایان به بیماری قلبی
- افرادی که تحت عمل جراحی زیبایی قرار گرفتن
همچنین زالو درمانی برای درمان لخته های خون و واریس هم استفاده شده است.
کاربردهای پزشکی زالو درمانی
مواد شیمیایی حاصل از بزاق زالو به مواد دارویی تبدیل شده اند که عبارتند از:
- آرتروز
- بواسیر
- فشار خون
- مشکلات پوستی
- رگ های واریسی
خواص ضد التهابی و بی حس کننده در بزاق زالو باعث کاهش درد و حساسیت در محل اتصال مفصل می شود.
بیماری قلبی
افراد مبتلا به بیماری های قلبی برای بهبود التهاب و گردش خون می توانند از زالو درمانی استفاده کنند. در چند سال گذشته، زالو درمانی به روش درمانی جایگزین قابل قبول برای مبتلایان به بیماری عروقی و اختلالات عروقی تبدیل شده است.
سرطان
زالو درمانی به دلیل دارا بودن مهارکننده های پلاکت و آنزیم های ویژه موجود در بزاق زالو می تواند در درمان سرطان مفید باشد. اما این روش در مبتلایان به سرطان خون خاص توصیه نمی شود اما نشان داده شده است که این روش درمانی اثرات سرطان ریه را تسکین می دهد.
دیابت
پیشرفت دیابت می تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. این مشکلات می تواند منجر به بیماری های عروقی و حتی مرگ بافت های بدن شود. برای همین قطع عضو در بین مبتلایان به دیابت زیاد است. از دست دادن عضو یا اندام ناشی از عوارض ناشی از دیابت، نگرانی اصلی مبتلایان به این بیماری در سراسر جهان است. موثرترین راه برای متوقف کردن این روند افزایش گردش خون به بافت های آسیب دیده بدون خطر لخته شدن خون است. تحقیقات نشان داده است که زالو درمانی می تواند نقش داشته باشد.
ماده Hirudin در بزاق زالو خون را رقیق و از لخته شدن آن جلوگیری می کند. اما از آنجا که مبتلایان به دیابت خون غلیظ تری دارند، هیرودین می تواند با رقیق کردن خون در تسکین فشار بر قلب و سیستم قلبی عروقی موثر باشد. در حال حاضر فرم های مصنوعی بزاق زالو وجود دارد، اما محققان دریافته اند که استفاده از حداقل چهار زالو در یک جلسه می تواند به کاهش خطر قطع عضو کمک کند.
زالو درمانی برای استفاده آرایشی
زالوها به دلیل حفظ بافت نرم و ترویج بهبودی بعد از جراحی ترمیمی صورت محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. تحقیقات نشان داده که زالو درمانی باعث افزایش نتایج مثبت در بازسازی های بینی، پیشانی، پستان، گونه و انگشتان دارد. فواید زالو درمانی برای گردش خون نیز باعث شده است كه برخی از افراد از زالو درمانی برای درمان طاسی و ریزش مو در پوست سر استفاده كنند.
زالو گاهی اوقات بعد از انواع خاصی از جراحی استفاده می شود. انواع جراحی می تواند شامل اتصال مجدد قسمت بدن مانند انگشت و پیوند بافت های نرم مانند عضلات باشد. گاهی اوقات، پس از عمل جراحی، خون نمی تواند از بدن خارج شود و در قسمتی از بدن باقی می ماند. در این شرایط خون جدید اکسیژن و مواد مغذی را به بدن منتقل می کند و قسمت های از بدن ملتهب و کبود می شود. به این احتقان وریدی گفته می شود.
زالو درمانی مدرن از دهه 1960 مورد استفاده قرار گرفته و ثابت شده که پس از عمل جراحی می تواند مفید باشد و برای گردش مجدد خون در نواحی پوست و عضله پیوند یافته به گردش خون کمک می کند. زالوها روی قسمت های دوباره بدن یا پیوندهای بافت نرم قرار می گیرند که دارای احتقان وریدی هستند. قسمت اتصال مجدد معمولاً هیچ درد و احساس خاصی ندارد و بزاق زالو دارای موادی است که از درد جلوگیری می کند.
عوارض زالو درمانی
زالو درمانی نیز روند درمانی آسانی است و عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر روش های درمانی دارد.
با این حال این روند درمانی می تواند باعث بروز برخی عوارض شود، که عبارتند از:
عفونت
شایع ترین خطر آن عفونت های ناشی از باکتری های روده زالو است که این عفونت برای پوست انسان طبیعی می باشد. عفونت ها به ندرت بروز می کنند چون خون از بدن فرد خارج می شود و باکتری ها نمی توانند وارد نیش زالو ها شوند. گاهی اوقات ممکن است باکتری ها در برابر دارو مقاوم باشند. برای همین مبتلایان به اختلالات سیستم ایمنی کاندیداهای خوبی برای زالو درمانی نیستند.
خونریزی
بعضی اوقات زالو ها سعی می کنند از منطقه مورد هدف به ناحیه دیگری از بدن که نیازی به درمان ندارد، منتقل شده و منجر به خونریزی شود.
حساسیت
در بعضی مواقع، فرد در طی یا بعد از زالو درمانی متوجه می شود که به بزاق زالو حساسیت دارد.
ترس از زالوها
بزرگترین مشکلی که مردم در مورد زالو درمانی دارند این است که زالوها شاید کمی چندش آور باشند و افراد از زالوها بترسند در این صورت می توان یک فنجان یا پوشش پلی استایرن را روی زالو قرار داد تا فرد آن ها را نبیند. متأسفانه زالوها بعد از درمان حاوی خون انسان هستند و نمی توان دوباره از آن ها استفاده کرد و به عنوان آلوده تلقی می شوند. بعضی اوقات ممکن است زالوها، مواد شیمیایی روی پوست را دوست نداشته باشند و نتوانند به بدن متصل شوند.
موارد منع زالو درمانی
افراد مبتلا به شرایط زیر کاندیدای زالو درمانی نیستند:
- کم خونی
- زنان باردار
- کودکان زیر 18 سال
- اختلالات سیستم ایمنی
- اختلالات لخته شدن خون یا شریان های به خطر افتاده
کودکانی که تحت زالو درمانی قرار می گیرند بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به عفونت از آنتی بیوتیک استفاده کنند. در طول زالودرمان باید سطح خون کودکان کنترل شود چون ممکن است برخی از کودکان به تزریق خون نیاز داشته باشند.
برخی افراد تصور می کنند که زالوها به عنوان یک روش درمانی مدرن می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. اما تحقیقات نشان می دهد که این روش، قرن ها به عنوان بخش اساسی مراقبت های پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است.
