مثانه بیش فعال در کودکان همان خیس کردن رخت خواب یا شب ادراری نیست. خیس کردن تختخواب به ویژه در کودکان خردسال شایع تر است. مثانه بیش فعال (OAB)، نوع خاصی از بی اختیاری ادرار، یک بیماری شایع در دوران کودکی است که با میل شدید ناگهانی و غیرقابل کنترل برای ادرار کردن تعریف می شود. این می تواند منجر به دستشویی رفتن زیاد در طول روز شود. والدین همچنین مجبور هستند که در طول روز از کودک خود بپرسند که آیا او نیاز به دستشویی دارد یا نه؟ حتی اگر کودک نه بگوید، دقایقی بعد نیاز مبرم به رفتن به دستشویی را دارد.
علائم OAB می تواند با روال روزمره کودک تداخل داشته باشد. این موارد اغلب می تواند بر رشد اجتماعی و عاطفی کودک تأثیر بگذارد. سایر عوارض فیزیکی OAB در کودکان عبارتند از:
- مشکل در تخلیه کامل مثانه
- افزایش خطر آسیب کلیه
- افزایش خطر عفونت ادراری
در صورت مشکوک بودن فرزند خود به OAB با پزشک خود مشورت کنید. در بیشتر موارد، OAB با گذشت زمان و به تدریج از بین می رود. در غیر این صورت، درمان ها و اقدامات در خانه برای کمک به فرزند شما برای غلبه بر این بیماری یا مدیریت آن وجود دارد که می توانید آنها را امتحان کنید.
علائم مثانه بیش فعال در کودکان
شایع ترین علامت OAB در کودکان تمایل به رفتن به دستشویی بیشتر از حد معمول است. یک عادت معمولی و طبیعی دستشویی رفتن در کودکان در حدود چهار تا پنج بار در روز است. با OAB، مثانه ممکن است منقبض شود و احساس نیاز به ادرار کردن را ایجاد کند، حتی زمانی که پر نباشد. ممکن است فرزند شما مستقیماً به شما نگوید که نیاز به دستشویی رفتن دارد. برهمین اساس بهتر است به دنبال نشانه ها و علائم دستشویی رفتن در کودک خودتان باشید.
علائم دیگر مثانه بیش فعال در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس نیاز به ادرار کردن، اما عدم دفع ادرار
- عفونت های مکرر دستگاه ادراری
- ادرار کردن بدون اراده و تصادفی در طول روز
به ندرت، به ویژه هنگامی که فعالیت و تحرک او زیاد است یا هنگام عطسه کردن ممکن است کودک شما ادرار نشت کند.
خیس شدن در رختخواب یا شب ادراری زمانی اتفاق می افتد که کودک نتواند ادرار خود را در شب کنترل کند. این نوعی اختلال عملکردی است که می تواند همزمان با مثانه بیش فعال بروز کند اما معمولاً با آن ارتباطی ندارد. خیس شدن در شب زمانی عادی تلقی می شود که در کودکان تا سن 5 سالگی اتفاق می افتد در کودکان بزرگتر، اگر با یبوست و مشکلات مربوط به مدفوع همراه باشد، تخلیه ناقص نامیده می شود.
کودکان در چه سنی باید بتوانند مثانه خود را کنترل کنند؟
بی اختیاری ادرار و خیس شدن در کودکان زیر 3 سال بسیار شایع است. اکثر کودکان بعد از 3 سالگی می توانند مثانه خود را کنترل کنند، اما این سن و زمان هنوز هم می تواند در کودکان مختلف، متفاوت باشد. OAB اغلب تا 5 یا 6 سالگی کودک تشخیص داده نمی شود. در سن 5 سالگی، بیش از 90 درصد کودکان قادر به کنترل ادرار خود در طول روز هستند. پزشک شما ممکن است بی اختیاری شبانه ادرار را تا 7 سالگی فرزند شما تشخیص ندهد.
خیس کردن رختخواب 30 درصد از بچه های 4 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد. این درصد هر سال با بزرگ شدن کودکان کاهش می یابد. حدود 10 درصد از بچه های 7 ساله، 3 درصد از 12 ساله ها و 1 درصد از 18 ساله ها هنوز تخت را شب ها خیس می کنند.
چه چیزی باعث OAB در کودکان می شود؟
دلایل متعددی برای OAB وجود دارد. برخی از علل بسته به سن کودک متفاوت است. به عنوان مثال، در کودکان 4 تا 5 ساله، علت بروز این وضعیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بیماری
- تغییر در روال عادی، مانند نقل مکان به شهر جدید یا داشتن یک برادر یا خواهر جدید در خانه
- استفاده از توالت را فراموش می کنند زیرا کودک شما مشغول فعالیت های دیگری می شود.
علل دیگر در کودکان در هر سنی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب
- احساسی ناراحتی
- داشتن مشکلات یبوست
- عفونت های مکرر دستگاه ادراری
- نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار یا نوشابه های گازدار
- کودک شما از تخلیه کامل مثانه در هنگام توالت رفتن خودداری می کند.
- آسیب عصبی یا عملکرد نادرست که باعث می شود کودک در تشخیص مثانه کامل دچار مشکل شود.
در برخی از کودکان، این وضعیت ممکن است نشان دهنده تاخیر در بلوغ باشد. در این شرایط مشکل در نهایت با افزایش سن از بین می رود. اما از آنجا که انقباضات مثانه توسط اعصاب کنترل می شوند، ممکن است OAB ناشی از یک اختلال عصبی باشد.
از طرفی هم این امکان وجود دارد که کودک یاد بگیرد که ادرار خود را عمدا نگه دارد. این وضعیت می تواند بر توانایی کودک برای تخلیه کامل مثانه تأثیر بگذارد. عوارض طولانی مدت این عادت می تواند عفونت ادراری، افزایش دفعات ادرار و آسیب کلیه باشد. اگر نگران هستید که OAB فرزند شما به خودی خود برطرف نشده است، به پزشک مراجعه کنید.
زمان مراجعه به پزشک
در صورتی که فرزند شما دارای علائم OAB است، برای معاینه از پزشک اطفال خود مشورت بگیرید. این امر به ویژه اگر کودک شما 7 ساله یا بزرگتر باشد بسیار مهم است. اکثر کودکان در این سن می توانند مثانه خود را کنترل کنند.
وقتی به پزشک مراجعه می کنید، او می خواهد فرزند شما را معاینه فیزیکی کند و سابقه علائم را بشنود. پزشک شما ممکن است بخواهد یبوست را بررسی کرده و آزمایش ادرار را برای تجزیه و تحلیل عفونت یا سایر ناهنجاری ها انجام دهد.
این آزمایشات ممکن است شامل اندازه گیری حجم ادرار و هر چیزی که در مثانه پس از تخلیه باقی مانده است، یا اندازه گیری میزان جریان ادرار باشد. در برخی موارد، پزشک ممکن است سونوگرافی انجام دهد تا مشخص شود که آیا مشکلات ساختاری مثانه علت بروز وضعیت کودک شما است یا نه؟
درمان مثانه بیش فعال در کودکان
OAB معمولاً با بزرگ شدن کودک به تدریج از بین می رود. زیرا با رشد کودک:
- پاسخ بدن آنها بهبود می یابد.
- آنها می توانند بیشتر در مثانه خود نگه دارند.
- گیرنده های طبیعی بدن آنها شروع به کار می کند.
- تولید هورمون آنتی دیورتیک بدن آنها، یک ماده شیمیایی که تولید ادرار را کند می کند، تثبیت می شود.
بازآموزی مثانه
پزشک متخصص اطفال احتمالاً ابتدا استراتژی های غیر پزشکی مانند بازآموزی مثانه را پیشنهاد می کند. بازآموزي مثانه به معناي رعايت برنامه ادرار كردن و تلاش براي ادرار كردن است. فرزند شما یاد می گیرد که به تدریج به نیاز بدن خود به ادرار کردن توجه بیشتری کند. این منجر به تخلیه کامل مثانه آنها و در نهایت طولانی شدن مدت زمان قبل از نیاز به ادرار مجدد می شود.
نمونه برنامه بازآموزی مثانه این است که هر دو ساعت به دستشویی بروید. این روش برای کودکانی که عادت دارند مرتب به دستشویی بروند، اما همیشه ادرار نمی کنند بهترین تاثیر را دارد.
یک گزینه دیگر تخلیه مضاعف نامیده می شود که شامل تلاش برای ادرار مجدد بعد از اولین بار برای اطمینان از تخلیه کامل مثانه است.
برخی از کودکان نیز به درمان معروف به آموزش بیوفیدبک پاسخ می دهند. این آموزش با هدایت یک درمانگر به کودک کمک می کند تا نحوه تمرکز بر عضلات مثانه و شل شدن آنها را هنگام ادرار کردن بیاموزد.
داروها
اگر استراتژی های غیر پزشکی به کودک شما کمک نکند، پزشک متخصص اطفال احتمالاً داروهایی را پیشنهاد می کند. اگر فرزند شما یبوست دارد، پزشک ممکن است ملین تجویز کند. اگر فرزند شما عفونت دارد، آنتی بیوتیک ها نیز می توانند موثر باشند.
مصرف داروها برای کودکان به شل شدن مثانه کمک می کند، که این امر میل به رفتن مکرر دستشویی را کاهش می دهد. یک نمونه از این داروها، اکسی بوتینین است که دارای عوارض جانبی است که شامل خشکی دهان و یبوست می شود. مهم است که عوارض جانبی احتمالی این داروها را با پزشک در میان بگذارید. این امکان وجود دارد که OAB پس از قطع مصرف دارو توسط فرزند شما بازگردد.
داروهای خانگی مثانه بیش فعال در کودکان
راهکارهایی که می توانید برای درمان مثانه بیش فعال در کودک خود در خانه انجام دهید، عبارتند از:
- از فرزند خود بخواهید از نوشیدنی ها و غذاهای حاوی کافئین اجتناب کند. کافئین می تواند مثانه را تحریک کند.
- غذاها و نوشیدنی های مناسب مثانه را برای کودک خود تهیه کنید. این غذاها شامل تخمه کدو، آب کرن بری، کدو تنبل رقیق شده و آب است.
- یک سیستم پاداش برای کودک خود در نظر بگیرید تا کودکان انگیزه لازم برای دستشویی رفتن را داشته باشند. مهم این است که کودک را به خاطر خیس کردن تخت خواب و شب ادراری تنبیه نکنید، بلکه به رفتارهای مثبت آنها پاداش دهید.
مراقب باشید که چه موقع و چرا کودک شما در طول روز دچار بی اختیاری ادرار می شود. سیستم های پاداش می تواند به بازگشت فرزند شما به برنامه کمک کند. همچنین می تواند به ایجاد ارتباطات مثبت برای برقراری ارتباط کمک کند تا کودک شما احساس راحتی کند و به شما اطلاع دهد که چه زمانی باید به دستشویی برود.
آخرین دیدگاه‌ها