تست آستیگماتیسم

تست آستیگماتیسم را می توان به صورت آنلاین نیز انجام داد، اما برای تشخیص دقیق به معاینه چشم پزشک نیاز است.آستیگماتیسم، یک عیب انکساری شایع در چشم است. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که قسمت هایی از چشم به شکل نامنظم شکل می گیرد و از تمرکز مناسب نور بر روی شبکیه جلوگیری می کند. در نتیجه، افراد مبتلا به این بیماری از تاری دید و تحریف چشمی شکایت دارند. این عیب انکساری در تقریباً از هر سه نفر رخ می دهد و ممکن است در ترکیب با نزدیک بینی یا دوربینی رخ دهد.

انجام یک معاینه کلی چشم، بهترین راه برای تشخیص آستیگماتیسم است. چشم پزشک چند آزمایش را انجام می دهد تا ببیند چگونه چشم ها روی نور تمرکز می کنند.

تست آستیگماتیسم را می توان به صورت آنلاین نیز یافت، اما برای تشخیص دقیق به معاینه چشم پزشک نیاز است.

تست آنلاین آستیگماتیسم در خانه

آزمایش چشم توسط چشم پزشک برای تشخیص این وضعیت چشمی کافی است. پس از معاینه، چشم پزشک شما می تواند با اطمینان بگوید که آیا چشم شما واقعاً تحت تأثیر آستیگماتیسم قرار دارد یا خیر.

 آیا کنجکاو هستید بدانید که مبتلا به آستیگماتیسم هستید؟ در حالی که منتظر جلسه آزمایش چشم خود هستید، می توانید این خودآزمایی ساده آستیگماتیسم را امتحان کنید.

•  خودتان را در فاصله 35-40 سانتی متری تصویر قرار دهید.
• با یک چشم پوشیده در یک زمان به تصویر نگاه کنید.
• سپس، دوباره با هر دو چشم به تصویر نگاه کنید.
• اگر از عینک استفاده می کنید، آزمایش باید با و بدون آن تکرار شود.

نتیجه تست آنلاین آستیگماتیسم

اگر اشعه ها در یک یا چند جهت مبهم یا مبهم به نظر برسند، این می تواند نشان دهنده ابتلا به آستیگماتیسم باشد. اگر حتی هنگام استفاده از عینک خود تفاوت خطوط را تشخیص دادید، باید عینک و چشم خود را دوباره بررسی کنید، زیرا لنزهای تجویزی شما ممکن است نادرست یا قدیمی باشند. در هر دو مورد، باید به چشم پزشک خود مراجعه کنید.

 به یاد داشته باشید که خودآزمایی ها را باید به عنوان یک کمک ساده برای کنجکاوی شخصی در نظر گرفت و نه به عنوان یک تشخیص واقعی.

آستیگماتیسم چیست؟

آستیگماتیسم زمانی رخ می دهد که قرنیه (یک لایه شفاف در جلوی مردمک که نور را در چشم متمرکز می کند) یا عدسی (پشت مردمک قرار گرفته و به تمرکز نور روی شبکیه کمک می کند) شکل نامنظمی دارد. در حالی که قرنیه معمولی، شکل کروی دارد، این ناحیه در افراد مبتلا به آستیگماتیسم بیضی شکل خواهد بود.

در چشمی بدون آستیگماتیسم، نور هنگام ورود به چشم خم می شود (شکست) و از دو قسمت مختلف عبور می کند: ابتدا قرنیه و سپس عدسی. وقتی هریک از آنها دارای شکل غیرطبیعی باشند، نور به جای تمرکز مناسب بر روی شبکیه، که مسئول ارسال نورها به عنوان تکانه های الکتریکی به مغز است، پراکنده می شود. در نتیجه، تصاویر در هر فاصله ای تار می شوند.

علائم آستیگماتیسم عبارتند از:

• دوبینی
• سردرد
• تاری دید
• چشمک زدن
• دید در شب کم
• خستگی چشم یا ناراحتی چشم

علت آستیگماتیسم

علت آستیگماتیسم ناشناخته است. افراد مبتلا با آستیگماتیسم متولد می شوند، اما ممکن است تا زمانی که کودک شروع به تحصیل نکرده یا خواندن را یاد نگرفته باشد، متوجه  ابتلا خودشان نشوند. اما برخی از افراد ممکن است در کودکی یا نوجوانی یا بعد از آسیب چشم یا جراحی دچار این بیماری شوند.

آستیگماتیسم ناشی از قرنیه یا عدسی بیضی شکل، آستیگماتیسم منظم است. گاهی اوقات آستیگماتیسم نامنظم می تواند در اثر جراحات و زخم قرنیه ایجاد شود. همچنین می تواند نتیجه قوز قرنیه باشد.

پزشکان چگونه آستیگماتیسم را آزمایش می کنند؟

چشم پزشک طی معاینه چشم با چند آزمایش چشم های شما را بررسی می کند:

تست حدت بینایی.

این تست میزان دید خوب شما را اندازه گیری می کند و بخشی معمول از معاینات چشم است. یک متخصص مراقبت از چشم، از شما می خواهد که حروف را روی کارت یا نمودار 20 فوت دورتر بخوانید.

حدت بینایی بصورت کسری بیان می شود: عدد بالا به فاصله ایستاده از نمودار اشاره می کند که اغلب 20 فوت است و عدد پایینی نشان دهنده فاصله ای است که یک فرد با بینایی طبیعی می تواند همان سطری را که شما درست خوانده اید بخواند. حدت بینایی فاصله طبیعی 20/20 است، در حالی که 20/70 تا 20/160 اختلال بینایی متوسط و 20/200 تا 20/400 اختلال شدید بینایی محسوب می شود. مطالعات نشان داده است که نزدیک بینی و دور بینی در آستیگماتیسم تأثیر می گذارد.

کراتومتری.

این آزمایش به طور خاص برای بررسی وجود آستیگماتیسم استفاده می شود. در طول این آزمایش، چشم پزشک، قرنیه شما را با استفاده از دستگاه کراتومتر بررسی می کند که با متمرکز کردن یک دایره نور بر روی قرنیه و اندازه گیری بازتاب آن، انحنای قرنیه را اندازه گیری می کند. کراتومتری همچنین می تواند میزان و محور آستیگماتیسم (جایی که آستیگماتیسم روی قرنیه قرار دارد) را تعیین کند.

توپوگرافی قرنیه.

این تصویربرداری نقشه ای از قرنیه ایجاد می کند و جزئیات بیشتری از شکل قرنیه را ارائه می دهد. این آزمایش همچنین می تواند برای نصب لنزهای تماسی استفاده شود.

انکسار.

چشم پزشک با استفاده از ابزاری به نام فوروپتر، لنزهای متعددی را جلوی چشم شما قرار می دهد تا نحوه تمرکز نور را اندازه گیری کند. متخصص از یک رتینوسکوپ (یک وسیله روشنایی دستی) یا یک وسیله خودکار برای ارزیابی قدرت تمرکز تقریبی چشم استفاده می کند. این قدرت برای تعیین لنزها برای واضح ترین دید بر اساس پاسخ های شما تنظیم شده است.

 آیا آستیگماتیسم بدتر می شود؟

آستیگماتیسم اگر به درستی اصلاح نشود، ممکن است بدتر هم شود. دلایل دیگر بدتر شدن این وضعیت چشمی می تواند مادرزادی یا ناشی از ضربه، سندرم خشکی چشم یا عادت های بد مانند چشمک زدن بیش از حد، استفاده اشتباه از وسایل دیداری باشد. البته این وضعیت گاهی اوقات بی دلیل بدتر می شود. به همین دلیل است که معاینه چشم برای تشخیص آن بسیار مهم بود و باید به صورت دوره ای تکرار شود.

بیشتر اوقات، آستیگماتیسم ثابت می ماند یا به تدریج با افزایش سن تغییر می کند (به عنوان مثال هنگامی که قرنیه به دلیل شل شدن طبیعی حجم ماهیچه های ما به طور عجیب و غریبی شکل می گیرد). به طور کلی، به گفته محققان، در بیشتر موارد آستیگماتیسم تا 50 سالگی نسبتاً پایدار است و پس از 60 سالگی به تدریج سریعتر افزایش می یابد.

درمان آستیگماتیسم

در صورت تشخیص آستیگماتیسم چشم پزشک ممکن است یکی از گزینه های درمانی متعدد را توصیه کند. کارآمدترین درمان بستگی به هر مورد دارد، اما موارد زیر بیشتر توصیه می شود:

• ارتوکراتولوژی
• عینک یا لنز تماسی
• جراحی لیزیک چشم
• PRK کراتکتومی فوتورفراکتیو

پیش آگهی آستیگماتیسم

در بیشتر افراد آستیگماتیک وضعیت چشمی بعد از 25 سال تغییری نمی کند.

 آستیگماتیسم نشانه بروز بیماری چشمی در آینده نیست.

آستیگماتیسم پیشرونده با ضربه به قرنیه، عفونت مکرر قرنیه و بیماری های تحلیل شونده مثل کراتوکونوس ایجاد می شود.

پیشگیری آستیگماتیسم

 آستیگماتیسم قابل پیشگیری نیست. تنها می توان احتمال وقوع آستیگماتیسم ناشی از ضربه به قرنیه کاهش داد.

ورزش های مخصوص چشم

همین حرکت دادن چشم ها توسط یک سری عضله متصل به چشم انجام می شود. ورزش های مخصوص چشم نیز برای کمک به عملکرد همین عضلات است، عده ای نیز معتقدند که با استفاده از همین ورزش ها می توان آستیگماتیسم را اصلاح کرد. هرچند که پزشکان و چشم پزشکان حرفه ای معتقدند که این ورزش ها به هیچ وجه قادر به درمان آستیگماتیسم نخواهند بود ولی می تواند جلوی بروز آن را بگیرد.

بعضی از این ورزش های چشمی آستیگماتیسم معروف بوده و خیلی ها با آن آشنایی دارند.

به عنوان مثال:

• انگشت شصت خود را 10 سانتی متر جلوتر از صورت خود دقیقاً به موازات بینی نگه دارید.
• بدون برداشتن چشم از انگشت، به آرامی انگشت شصت را به پیشانی نزدیک کنید.
• مجدداً انگشت را به سمت عقب برده و به جای اولیه خود بازگردانید.

در اصل چنین حرکات ورزشی چشم باعث می شود تا عضلات چشم انقباض داشته باشد. سپس در حالت آرامش قرار بگیرند. طرفداران این ورزش ها بر این باورند که با قرار گرفتن چشم ها در وضعیت آرامش، فشار کمتری به چشم ها وارد می کند. حتی در وضعیت غیر طبیعی قرار نخواهند گرفت.

سخن آخر

آستیگماتیسم یکی از شایع ترین مشکلات چشمی است و بسیاری از مردم حتی در صورت خفیف بودن علائم حتی متوجه این بیماری نمی شوند. به همین دلیل، مهم است که به طور منظم چشم های خود را چک کنید تا در صورت ابتلا به این وضعیت بتوانید سریعا برای درمان اقدام کنید. در صورت مشاهده علائم آستیگماتیسم، می توانید از یک آزمایش آنلاین برای بررسی بینایی خود استفاده کنید. با این حال، شما همچنان باید برای ارزیابی مناسب پس از آن به چشم پزشک خود مراجعه کنید. آنها می توانند به طور قطعی به شما بگویند که آیا این بیماری را دارید یا نه؟ حتی درمان مناسب را توصیه کنید.

درمان های آستیگماتیسم از جمله عینک و لنزهای تماسی اغلب مقرون به صرفه هستند. افرادی که می خواهند این مشکل را به طور دائمی برطرف کنند نیز می توانند در مورد امکان درمان جراحی با پزشک خود مشورت کنند.