خمیدگی یا کمانش زانو به بی ثباتی زانو یا زانوی ضعیف هم معروف است. این شرایط در برخی مواقع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند با درد همراه باشد اما همیشه این طور نیست. خمیدگی مکرر زانو همچنین خطر زمین خوردن و آسیب جدی را افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، بنابراین اگر به طور گاه به گاه دچار این مشکل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوید بهتر است برای تشخیص علت اصلی آن به پزشک یا متخصص ارتوپد مراجعه کنید. چون خمیدگی زانو که در طولانی مدت ادامه پیدا کند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نشان دهنده بیماری زمینه ای خاصی باشد. برهمین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از پزشکت علل و علائم آن را مورد بررسی قرار دهیم.
شایع ترین علل خمیدگی زانو
خمیدگی زانو در میان بزرگسالان رایج است و ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. بسیاری از افراد کمانش زانو را با آرتروز مرتبط می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانند. با این حال، بیش از نیمی از شرکت‌کنندگانی که دوره‌های خمیدگی زانو را تجربه کرده‌اند، هیچ نشانه‌ای از آرتریت را در عکس‌برداری با اشعه ایکس نشان نمی‌دهند. ساختار پیچیده مفصل زانو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند تشخیص علت کمانش زانو را دشوار کند. اما برخی از شایع ترین آنها عبارتند از:
جراحت
بسیاری از موارد کمانش زانو در اثر صدمات ناشی از فعالیت‌های شدید مانند دویدن یا تصادف ایجاد میشود. آسیب های شایع زانو عبارتند از:
- پارگی ACL
- پارگی مینیسک
- تکه های استخوان یا غضروف شناور در داخل زانو
علاوه بر بی ثباتی، آسیب های زانو اغلب باعث درد و تورم در زانوی آسیب دیده میشود. کمانش زانو ناشی از آسیب معمولاً پس از درمان علت زمینه ای از بین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود. بسته به نوع آسیب، ممکن است نیاز به فیزیوتراپی یا جراحی داشته باشید. در حین بهبودی، سعی کنید تا حد امکان از وارد کردن فشار به زانو خودداری کنید.
آسیب عصبی
عصب فمورال یکی از دو عصب اصلی در ساق پا است. نوروپاتی فمورال، که به اختلال عملکرد شیار استخوان ران شما اشاره دارد، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث ضعف در زانوهای شما شود و آنها را در معرض خطر خمیدگی قرار دهد. سایر علائم نوروپاتی عصب فمورال، عبارتند از:
- درد
- مور مور
- سوزش
- بی حسی در قسمت هایی از ران یا ساق پا
موارد زیادی میتوانند باعث نوروپاتی فمورال شوند، از جمله:
- دیابت
- آرتروز
- صدمات
- مصرف زیاد الکل
- مصرف داروهای خاص
- اختلالات عصبی، مانند فیبرومیالژیا
درمان نوروپاتی فمورال به علت آن بستگی دارد، اما معمولاً شامل جراحی، داروهای مسکن یا تغییر سبک زندگی است. در بسیاری از موارد، نوروپاتی قابل درمان نیست، اما درمان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به کاهش علائم شما یا جلوگیری از بدتر شدن آنها کمک کند.
سندرم پلیکا
سندرم پلیکا در اثر التهاب پلیکای داخلی ایجاد میشود. پلیکای داخلی، چینی در وسط غشایی است که مفصل زانو شما را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پوشاند. علاوه بر کمانش زانو، سندرم پلیکا همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند باعث بروز علائم زیر شود:
- صدای کلیک در زانو
- درد در قسمت داخلی زانو
- درد و حساسیت در کاسه زانو
بیشتر موارد سندرم پلیکا به دلیل آسیب دیدگی زانو یا استفاده بیش از حد از زانوی شما ایجاد میشود. درمان معمولاً شامل فیزیوتراپی برای تقویت عضلات اطراف زانو است. همچنین ممکن است برای کاهش التهاب نیاز به تزریق کورتیکواستروئید داشته باشید. در موارد نادر، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن یا تنظیم پلیکا پیشنهاد کند.
آرتریت
آرتریت به التهاب در مفاصل شما اشاره دارد و اغلب زانوهای شما را تحت تاثیر قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. انواع مختلفی از آرتریت وجود دارد، اما کمانش زانو یک علامت رایج هم آرتروز و هم آرتریت روماتوئید است. در حالی که آرتریت روماتوئید معمولاً هر دو زانو را درگیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، ممکن است فقط در یک زانو آرتروز داشته باشید. هم استئوآرتریت و هم آرتریت روماتوئید میتوانند باعث بروز علائم زیر شوند:
- درد
- سفتی، سختی
- احساس قفل شدن یا چسبندگی
- صدای ساییدن یا کلیک کردن
در حالی که هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، چندین راهکار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند، از جمله:
- فیزیوتراپی
- تزریق کورتیکواستروئید
- پوشیدن یک وسیله کمکی، مانندیک زانوبند
- داروها، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
ام اس
برخی از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) خمیدگی زانو را به عنوان یک علامت گزارش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند. ام اس وضعیتی است که باعث میشود سیستم ایمنی بدن به پوشش محافظ اعصاب شما حمله کند. در حالی که تحقیقات زیادی در مورد رابطه بین خمیدگی زانو و مولتیپل اسکلروزیس انجام نشده است، ضعف و بی حسی در پاها از علائم رایج ام اس است. این ممکن است باعث شود که احساس کنید زانوی شما در حال خم شدن است. ام اس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند علائم مختلفی ایجاد کند که از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما سایر علائم رایج آن عبارتند از:
- خستگی
- سرگیجه
- لرزش
- از دست دادن بینایی
هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما تزریق کورتیکواستروئید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به کاهش التهاب عصبی در پاها کمک کند. در صورت سفتی یا اسپاسم مکرر در پاهای خود، مصرف شل کننده های عضلانی نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند کمک کننده باشد.
درمان برای خمیدگی زانو
درمان خانگی آسیب های جزئی زانو شامل استفاده از کیسه یخ است. اما درمان پزشکی برای خم شدن زانو به علت آن بستگی دارد. گزینه های درمانی رایج عبارتند از:
- استراحت، یخ، فشرده سازی و بالاتر قرار دادن زانو (RICE). این یک درمان خانگی رایج برای آسیب های جزئی است. این شامل استراحت دادن به زانوی آسیب دیده، گذاشتن یخ، استفاده از جوراب های واریس و بالا بردن پا تا حد امکان است.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). اینها بدون نسخه در دسترس هستند و شامل آسپرین ، ایبوپروفن و ناپروکسن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. آنها میتوانند به کاهش درد و محدود کردن تورم که در کنار خمیدگی زانو ایجاد میشود کمک کنند. حتی استفاده از بریس ها، بانداژها و نوار فیزیوتراپی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند مقداری از فشار را از ناحیه آسیب دیده کم کند.
- فیزیوتراپی. افراد میتوانند تکنیک هایی را برای تقویت عضلات، استقامت و بهبود تعادل و هماهنگی یاد بگیرند.
- داروهای تجویزی. پزشک ممکن است مسکن های قوی تری را برای درد و التهاب شدیدتر تجویز کند.
- جراحی. افراد مبتلا به مشکلات شدید یا مزمن زانو ممکن است برای ترمیم رباط‌ها، تاندون‌ها و غضروف‌های آسیب‌دیده یا تنظیم مجدد کاسه زانو به جراحی نیاز داشته باشند.
محققان نشان داده‌اند که برنامه‌های ورزشی میتوانند تغییرات زیادی در زندگی افراد مبتلا به آرتروز و بی‌ثباتی زانو ایجاد کنند. یک مطالعه افرادی را که در یک برنامه ورزشی 12 هفته ای با تمرکز بر قدرت عضلانی و عملکرد روزانه شرکت کردند، دنبال کرد. شرکت کنندگان کاهش 20 تا 40 درصدی درد و تداخل با زندگی روزمره را گزارش کردند.
ورزش و فیزیوتراپی برای خمیدگی زانو
برخی تمرینات میتوانند عضلات پا را تقویت کرده و ثبات زانو را بهبود بخشند، که ممکن است خمیدگی زانو را کاهش داده و حتی از بروز آن پیشگیری کند. در این شرایط پزشک یا فیزیوتراپیست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند یک برنامه ورزشی برای رفع نیازهای فردی که نگران وضعیت زانوی خودش است را پیشنهاد دهد. این تمرینات معمولا بر روی موارد زیر تمرکز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند:
- کاهش سفتی زانو
- ترویج انعطاف پذیری
- افزایش دامنه حرکتی در پاها و پاها
- تقویت ماهیچه هایی که از زانو حمایت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند و کاسه زانو را در راستای مناسب نگه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارند.
یک برنامه توانبخشی معمولی زانو به مدت 4 تا 6 هفته انجام میشود. با این حال، معمولاً بهتر است برای حفظ سلامت زانوها تا زمانی که ممکن است انجام این تمرینات را ادامه دهید. اما تمرینات خاص باعث کشش و تقویت زانو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، از جمله:
- عضلات چهارسر ران: عضلات جلوی پاها
- همسترینگ: عضلات پشت پاها
- ساق پا: ماهیچه های پشت ساق پا
- عضلات گلوتئال: عضلات باسن
اهمیت ورزش
مهم است که این تمرینات را بسیار آهسته و آرام شروع کنید. افراد باید به تدریج قدرت و انعطاف پذیری در پاها و زانوهای خود را قبل از رفتن به تمرینات سخت تر افزایش دهند. با این حال، برای پیشرفت، مهم است که افراد هم در خانه و هم در جلسات فیزیوتراپی کمی خود را به چالش بکشند. دستیابی به تعادل مناسب می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند دشوار باشد، اما یک درمانگر آموزش دیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به اطمینان از مناسب بودن سطح تلاش کمک کند.
افرادی که خمیدگی زانو را تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند نیز باید عادات ورزشی خود را طبق وضعیت خودشان تغییر دهند. برای مثال، فرد مبتلا به آرتریت ممکن است نیاز داشته باشد که از فعالیت‌های پرتحرک مانند دویدن یا تنیس به فعالیت‌های کم‌تأثیر مانند شنا یا دوچرخه‌سواری روی بیاورد.
دوچرخه سواری همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند به تقویت قدرت در قسمت بالایی پاها کمک کند، که ثبات در زانو را افزایش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
آسیب های جزئی زانو شایع است. بسیاری از افراد بدون مداخله پزشکی، اغلب با آزمایش برخی از روش های RICE یا سایر درمان های خانگی، بهبود می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابند. با این حال، برخی از شرایطی که باعث خمیدگی زانو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، بدون درمان پزشکی بدتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. هر فردی که علاوه بر کمانش زانو علائم زیر را نیز تجربه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند باید به پزشک مراجعه کند:
- تب
- درد شدید
- سرخی یا قرمزی
- مشکل در راه رفتن یا استفاده از پله
- محدودیت مداوم در فعالیت های روزمره
- صداهای بلند یا صدای کلیک همراه با درد
- درد و تورم در زانو که بیش از چند روز طول بکشد.
سخن آخر
خمیدگی زانو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند نشانه آسیب به زانو باشد و خطر افتادن را افزایش دهد و حتی بهبودی از مشکلات زانو را طولانی تر کند. این وضعیت در بین بزرگسالان نسبتاً رایج است. در یک بررسی،11.8 درصد از بزرگسالان 36 تا 94 ساله حداقل یک بار خمیدگی زانو در 3 ماه گذشته را تجربه کرده اند. این وضعیت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند افراد را در هر سنی و سطح تناسب اندام تحت تاثیر قرار دهد.
خمیدگی زانو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند از یک شرایط خفیف تا یک خطر جدی برای سلامتی متغیر باشد. بسته به علت ایجاد آن، ممکن است به فیزیوتراپی یا جراحی نیاز داشته باشید. با پزشک خود مشورت کنید تا بفهمید که چه چیزی باعث خمیدگی زانوهای شما میشود. همچنین کمانش مکرر زانو ممکن است نشانه ای از یک آسیب یا بیماری زمینه ای باشد، بنابراین بهتر است با پزشک خود پیگیری کنید. در این فاصله سعی کنید به زانوی خود استراحت دهید و از کمپرس سرد یا گرم استفاده کنید. همچنین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید از زانوبند استفاده کنید یا از عصا برای کاهش خطر افتادن در هنگام خم شدن زانوها استفاده کنید.
آخرین دیدگاه‌ها