پریشانی جنین چیست؟

پریشانی جنین یا ناراحتی جنین یک عارضه اضطراری حاملگی، زایمان و زایمان است که در آن کودک دچار کمبود اکسیژن (آسفیکسی هنگام تولد) می شود. علائم ناراحتی جنین ممکن است شامل تغییر در ضربان قلب نوزاد (همانطور که در مانیتور ضربان قلب جنین دیده می شود )، کاهش حرکت جنین و مکونیوم در مایع آمنیوتیک و سایر علائم باشد. متخصصان پزشکی باید بلافاصله ناراحتی جنین را برطرف کرده و آن را مدیریت کنند تا از عوارض جدی مانند انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک (HIE)، فلج مغزی (CP) و سایر صدمات هنگام تولد جلوگیری شود.

مادران باردار هنگام بروز علائم ناراحتی جنین همیشه با پزشک خود نیستند، بنابراین مهم است که علائم زیر را که نشان می دهد نوزاد دچار مشکل شده است، بدانید. اغلب، تنها راه جلوگیری از ناراحتی جنین، به دنیا آوردن نوزاد است که به پزشکان و پرستاران اجازه می دهد مراقبت های پزشکی را انجام دهند. این امر معمولاً با زایمان سزارین انجام می شود.

علائم رایج ناراحتی جنین

حرکت جنین در رحم مادر یکی از هیجان انگیزترین قسمت های بارداری است. علاوه بر ایجاد شادی در خانواده، حرکت درون رحم یک شاخص مهم برای سلامت نوزاد است. برخی مکث های منظم در حرکت طبیعی است زیرا نوزادان در رحم مادر می خوابند. با این حال، اگر کودک کمتر فعال شود یا حرکت خود را کاملاً متوقف کند، این ممکن است باعث نگرانی شود. پزشکان باید از مادران باردار در مورد حرکت جنین سوال کنند و در صورت غیرطبیعی بودن الگوها آزمایش بیشتری انجام دهند.

مطالعه بیشتر: قلب جنین

ضربان قلب غیر طبیعی جنین

برخی از الگوهای ضربان قلب جنین نشان دهنده پریشانی است. برای مشاهده ضربان قلب نوزاد متولد نشده، متخصصان پزشکی می توانند از یک دستگاه نظارت خارجی یا داخلی جنین استفاده کنند. نظارت بیرونی از طریق دستگاهی شبیه به کمربند انجام می شود که می تواند به شکم مادر بسته شود. در حالی که نظارت داخلی شامل اتصال یک الکترود به پوست سر نوزاد است. در زایمان و زایمان سالم، ضربان قلب نوزاد در حین انقباض اندکی کاهش می یابد و پس از پایان انقباض به سرعت به حالت عادی برمی گردد. بنابراین، برخی از تغییرات ضربان قلب قابل پیش بینی است: این به عنوان یک خط ناهموار در مانیتور نشان داده می شود. الگوهای ضربان قلب زیر جنین نمونه هایی از الگوهای غیرقابل اطمینان هستند و نیاز به بررسی بیشتر و مداخله پزشکی دارند.

• ضربان قلب غیرطبیعی سریع (تاکی کاردی)
• کاهش ضربان قلب غیر عادی (برادی کاردی)
• کاهش ناگهانی ضربان قلب (کاهش متغیر)
• بازگشت دیرهنگام به ضربان قلب اولیه پس از انقباض (کاهش سرعت)

علاوه بر پایش جنین، ضربان قلب غیرطبیعی جنین در آزمایش بدون استرس (NST) یا تست استرس انقباضی (CST) تشخیص داده می شود.

در طول NST، یک متخصص پزشکی نحوه تغییر ضربان قلب نوزاد هنگام حرکت جنین را بررسی می کند. یک NST معمولی “واکنش پذیر” نامیده می شود، به این معنی که ضربان قلب نوزاد مطابق انتظار بالا و پایین می رود. “غیر واکنشی” به این معنی است که ضربان قلب نوزاد گاهی اوقات به اندازه کافی افزایش نمی یابد.

پزشکان همچنین ممکن است نتایج NST را به دسته های زیر طبقه بندی کنند:

• طبیعی
• نیاز به آزمایش بیشتر و احتمالاً تحویل
• سزارین اورژانسی ضروری است.

CST به پیش بینی نحوه کنار آمدن نوزاد در حین زایمان و تعیین اینکه آیا انجام زایمان طبیعی امکان پذیر است یا خیر کمک می کند. انقباضات رحمی به طور موقت جریان اکسیژن را محدود می کند. این چیزی است که یک نوزاد سالم می تواند آن را تحمل کند. اما ممکن است برای نوزاد در تنگنا بسیار خطرناک باشد. در طول CST، پزشکان ضربان قلب نوزاد را در پاسخ به انقباضات ثبت می کنند. در صورت انجام CST بر روی زنی که هنوز در حال زایمان نیست، پزشک ممکن است به او پیتوسین (اکسی توسین مصنوعی) بدهد تا رحم منقبض شود.

لازم به ذکر است که خطرات خاصی در ارتباط با این امر وجود دارد. پیتوسین می تواند باعث تاکی سیستول رحم (انقباضات بیش از حد قوی، مکرر یا طولانی) شود. این می تواند جریان اکسیژن به نوزاد را به شدت محدود کند. حتی گاهی منجر به پارگی رحم می شود.

سوالی داری؟ کلیک کن.

ویزیت آنلاین با بهترین متخصصان زنان و زایمان

سطح غیر عادی مایع آمنیوتیک

میزان مایع آمنیوتیک را می توان با استفاده از روشهای مختلف سونوگرافی، از جمله ارزیابی کیفی، عمیق ترین جیب (SDP) و شاخص مایع آمنیوتیک (AFI) تعیین کرد. ارزیابی کیفی نسبتاً ذهنی است. سونوگرافی رحم را بررسی می کند. حتی گزارش می دهد که آیا حجم مایع آمنیوتیک بر اساس تجربه خود کم، طبیعی یا زیاد به نظر می رسد.

SDP، گاهی اوقات حداکثر جیب عمودی (MVP) نامیده می شود، اندازه گیری عمودی (بر حسب سانتی متر) بزرگترین جیب مایع آمنیوتیک است که شامل قسمت هایی از بدن جنین یا بند ناف نیست. AFI با اندازه گیری عمق مایع آمنیوتیک در چهار قسمت رحم و جمع اعداد با هم محاسبه می شود.

اگر مایع آمنیوتیک به طور غیر عادی کم باشد، این وضعیتی به نام الیگوهیدرامنیوس است که می تواند منجر به محرومیت از اکسیژن و صدمات هنگام تولد مانند HIE و فلج مغزی (CP) شود. کاهش مداوم مایع آمنیوتیک همچنین ممکن است در مورد الیگوهیدرامنیوس هشدار دهد و باید از نزدیک تحت نظر قرار گیرد. اگر حجم مایع آمنیوتیک به طور غیرطبیعی زیاد باشد، به آن پلی هیدرامنیوس می گویند. پلی هیدرامنیوس همچنین می تواند باعث کمبود اکسیژن و صدمات بعدی هنگام تولد شود.

مطالعه بیشتر: وضعیت جنین در هفته 34 بارداری

نتایج غیر طبیعی مشخصات بیوفیزیکی (BPP)

اگر نتایج یک NST اطمینان بخش نباشد، مشخصات بیوفیزیکی نوزاد (BPP) نیز اغلب گرفته می شود. علاوه بر در نظر گرفتن نتایج NST، BPP شامل سونوگرافی برای ارزیابی حرکت جنین، تنفس، لحن و حجم مایع آمنیوتیک است. به آزمون بدون استرس و هر یک از چهار پارامتر اولتراسوند نمره صفر یا دو امتیاز داده می شود (هیچ نقطه ای وجود ندارد). نمره کل هشت یا بالاتر طبیعی تلقی می شود. مگر اینکه نمره صفر مربوط به مایع آمنیوتیک پایین باشد. نمره چهار یا کمتر نشان دهنده ناراحتی جنین است و نیاز به اقدام فوری دارد.

مطالعه بیشتر: عوارض بارداری

خونریزی واژن

مقادیر کم خونریزی واژینال در دوران بارداری شایع است. با این حال، خونریزی می تواند نشانه این باشد که مشکلی در حاملگی وجود دارد. یکی از نمونه های بسیار خطرناک جدا شدن جفت است. زمانی رخ می دهد که جفت از رحم جدا شود. این امر باعث می شود که کودک از اکسیژن محروم شود. بسته به محل و اندازه شکستگی، ممکن است در ابتدا باعث ناراحتی جنین نشود. اما سلامت مادر و نوزاد همچنان در خطر است.

به همین ترتیب، توجه به این نکته ضروری است که جدا شدن جفت می تواند بدون خونریزی واژینال وجود داشته باشد. اما ممکن است همچنان خطر جدی را به همراه داشته باشد.

جدا شدن جفت و سایر مشکلات جفتی که باعث خونریزی می شود، نیاز به نظارت دقیق دارد. در بسیاری از موارد، مادر باید در بیمارستان بستری شود و به او سزارین اورژانسی داده شود.

گرفتگی

برخی از گرفتگی ها در دوران بارداری نسبتاً طبیعی است. این امر به این دلیل است که با رشد نوزاد، رحم باید بزرگ شود. با این حال، در برخی موارد گرفتگی عضلانی نشانه جدی تری است، مانند:

• سقط جنین
• جدا شدن جفت
• پره اکلامپسی
• عفونت ادراری
• زایمان زودرس

بسیار مهم است که پزشکان از گرفتگی عضلات و آزمایشات مناسب برای اطمینان از سلامت مادر و نوزاد اطمینان حاصل کنند.

جهت ویزیت غیرحضوری و فوری با متخصص زنان همین الان کلیک کنید.

وزن ناکافی یا بیش از حد مادر

کارشناسان معتقدند برای زنان با وزن سالم قبل از بارداری، افزایش وزن بین 11تا 15 کیلوگرم در دوران بارداری طبیعی است. (محدوده زمانی برای زنانی که قبل از بارداری کم وزن یا اضافه وزن داشتند. همچنین برای کسانی که باردار هستند متفاوت است.

اگر مادری بسیار کمتر از حد معمول به دست آورد، ممکن است جنین دچار پریشانی شود و وضعیتی به نام محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) داشته باشد، که به این معنی است که آنها کوچکتر از حد مناسب رشد هستند (در میان سایر مشکلات). IUGR به نظارت و آزمایش دقیق پزشک و اغلب زایمان زودرس قبل از زایمان نیاز دارد. مادر باید به طور منظم ویزیت های دوران بارداری داشته باشد و پزشک باید بداند که تغییرات غیرطبیعی وزن ممکن است نیاز به نظارت بیشتر روی جنین داشته باشد.

افزایش وزن بیش از حد مادر با به دنیا آوردن نوزادی بزرگ و غیر عادی همراه است، که این حالت به نام ماکروزومی شناخته می شود. ماکروزومی می تواند برای نوزاد بسیار خطرناک باشد. ماکروزومی می تواند یک وضعیت خطرناک هنگام تولد ایجاد کند، مانند عدم تناسب سفالوپلویک (CPD)، که در آن لگن مادر بسیار کوچک است تا اندازه سر نوزاد یا دیستوسی شانه را در خود جای دهد. زمانی که شانه نوزاد در حین زایمان به استخوان لگن مادر گیر می کند.

مطالعه بیشتر: وزن کم هنگام تولد

ماکروزومی

ماکروزومی جنین به ویژه در صورتی که پزشک از این بیماری بی اطلاع باشد خطرناک است. پزشک در این وضعیت ممکن است سعی کند نوزاد را به صورت واژینال به دنیا بیاورد، و هنگامی که زایمان آنطور که باید پیشرفت نمی کند و اگر CPD یا دیستوسی شانه وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است از وسایل خطرناک زایمان استفاده کند. اینها ممکن است شامل ابزارهای کمکی هنگام زایمان مانند فورسپس و کشنده های خلاء یا داروهای تحریک کننده زایمان مانند پیتوسین و سیتوتک باشد.

فورسپس و کشنده های خلاء می توانند باعث ضربه به سر و خونریزی مغزی شوند و داروهای تحریک کننده زایمان می توانند انقباضات را آنقدر قوی، طولانی و مکرر کنند که کودک از اکسیژن محروم شود. این مسائل می تواند باعث ایجاد دائمی شودآسیب مغزی در نوزاد، مانند انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک، فلج مغزی و لوکومالاسی داخل بطنی (PVL) اغلب، بهترین روش برای به دنیا آوردن نوزاد ماکروزومی، سزارین است.

علل ناراحتی جنین

موارد زیر تنها چند دلیل اساسی برای ناراحتی جنین است:

• پارگی رحم
• پره اکلامپسی
• جدا شدن جفت
• مشکلات بند ناف
• تظاهرات غیر طبیعی جنین
• استفاده نادرست از فورسپس

درمان ناراحتی جنین

تیم پزشکی باید به طور ماهرانه و مستمر بر سلامت جنین در دوران بارداری، زایمان و زایمان نظارت داشته باشد. آنها مسئول تشخیص و پاسخ به علائم ناراحتی جنین هستند. در صورت ناراحتی نوزاد، مداخلات مناسب ممکن است شامل تجویز اکسیژن، مایعات و دارو به مادر یا تغییر موقعیت مادر باشد.

اغلب، برای خارج کردن نوزاد از شرایطی که باعث ناراحتی جنین می شود، یک سزارین اورژانسی لازم است. به ویژه اگر مداخلات قبلی باعث ایجاد آرامش قلب جنین نشده باشد. بسته به شرایط، سزارین اورژانسی باید ظرف 3 تا 18 دقیقه و گاهی خیلی زودتر انجام شود.

علائم ناراحتی جنین همیشه باید جدی گرفته شود. بسیار مهم است که متخصصان پزشکی به سرعت این علائم (که ممکن است شامل مداخلات مانند سزارین اورژانسی باشد) را تشخیص داده و به آنها رسیدگی کنند. تا از آسیب دائمی و ناتوانی در نوزاد تازه متولد شده جلوگیری شود.

آنها باید در ارزیابی سلامت مادر و جنین در حاملگی های پرخطر دقت ویژه ای داشته باشند. اگر پزشکان علائم ناراحتی جنین را نادیده بگیرند و یا استانداردهای مراقبت از بارداری های پرخطر را رعایت نکنند. این به معنای سهل انگاری پزشکی است. اگر این سهل انگاری منجر به صدمه شود، قصور پزشکی است.