علائم و نشانه های سل چیست؟

سالها طول می کشد تا علائم و نشانه های سل ظاهر شود و این نشانه ها اغلب می تواند شبیه علائم سایر بیماری ها باشد. در مورد این عفونت و اشکال آن بیشتر بدانید. سرفه و علائم اضافی سل ممکن است با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود.

مراحل سل و علائم و نشانه های آنها

عفونت سل، یک عفونت ناشی از نوعی باکتری، ممکن است فوراً احساس بیماری در شما ایجاد نکند. سل سه مرحله دارد:

عفونت اولیه سل

باکتری ها پس از قرار گرفتن در بدن فرد مبتلا به سل، فعال می شوند. این عفونت اولیه سل در فردی رخ می دهد که قبلاً در معرض باکتری قرار نگرفته است. این مرحله می تواند بدون علامت باشد (بدون نشان دادن علائم)، یا همراه با تب یا علائم ریوی باشد. در بیشتر افراد، سیستم ایمنی شروع به کار می کند و این عفونت بهبود می یابد. اما باکتری ها می توانند در بدن پنهان باقی بمانند.

عفونت سل پنهان

در این وضعیت باکتری ها در بدن هستند و می توان آنها را از طریق آزمایش تشخیص داد، اما تکثیر نمی شوند. در این مرحله، افراد علائم را حس نمی کنند و نمی توانند بیماری را به دیگران منتقل کنند.

بیماری فعال

در این شرایط، باکتری سل فعال و در حال تکثیر است و فرد احساس بیماری می کند و می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند. باکتری های عامل سل بسیار آهسته تکثیر می شوند، بنابراین علائم بیماری نیز به تدریج، معمولاً طی ماه ها تا سال ها، ایجاد می شود. از آنجا که بسیاری از علائم مبهم هستند و دلایل دیگری نیز دارند، اغلب به عنوان علائم اولیه سل شناخته نمی شوند. به عنوان مثال، فردی که سرفه می کند ممکن است آن را نادیده بگیرد زیرا فکر می کند که به آسم یا آلرژی مربوط است.

علائم کلی سل فعال شامل علائم زیر می باشد:

• خستگی
• تب متناوب
• سرفه کردن
• عرق شبانه
• مشکل در تنفس
• درد قفسه سینه
• سرفه خونی یا خلط
• دردهای عمومی بدن
• کاهش وزن و اشتها

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به پزشک مراجعه کنید. افرادی که در معرض بیماری هستند، مانند افرادی که مبتلا به HIV هستند و کارکنان بیمارستان که احتمالاً فردی را با سل فعال درمان می کنند، باید از نظر عفونت غربالگری شوند.

علل سل

هنگامی که باکتری سل وارد بدن شما می شود، ابتدا وارد ریه ها خواهد شد. اما به محض فعال شدن، می تواند به غدد لنفاوی (غدد که بدن شما را در برابر بیماری ها محافظت می کند) و دیگر نواحی بدن انتشار یابد. سل بیشتر ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد، حالتی که سل ریوی نامیده می شود. وقتی به غیر از ریه ها بر قسمت هایی از بدن تأثیر می گذارد، به آن سل خارج ریوی می گویند. این در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و نمی توانند عفونت را در یک ناحیه مهار کنند شایع تر است.

علل سل ریوی

سل ریوی با سرفه ای شروع شده و با گذشت زمان بدتر می شود. در ابتدا، سرفه ممکن است زرد یا سبز به صورت خلط باشد. اغلب سرفه ناشی از سیگار کشیدن، آسم یا بیماری دیگر است نه اینکه به عنوان علامت سل شناخته شود. در نهایت، خلط ممکن است با خون همراه باشد که خون زیاد غیر معمول است.

باکتری سل به ریه ها آسیب می رساند و باعث می شود آنها نتوانند اکسیژن کافی را به خون وارد کنند. وقتی بدن اکسیژن کافی دریافت نکند، نمی تواند به درستی عمل کند. با پیشرفت عفونت، افراد احساس خستگی و به طور کلی بی حال می کنند. آنها ممکن است به دلیل کاهش اشتها وزن خود را از دست بدهند. سل ریوی همچنین می تواند باعث تعریق شبانه شود، یعنی زمانی که فرد خیس عرق بیدار می شود که ممکن است با تب همراه باشد. دو علامت شایع دیگر سل ریوی، درد قفسه سینه و تنگی نفس است.

این علائم ممکن است ناشی از افیوژن پلور (تجمع مایع بین غشاهای نازک، که ریه ها را پوشانده و داخل دیواره قفسه سینه را پوشانده است) یا پنوموتوراکس (وجود هوا بین پلور) باشند.

سل ریوی می تواند عوارض طولانی مدت نیز داشته باشد. از آنجا که باکتری ها به ریه ها آسیب می رسانند، شما در معرض سایر بیماری ها هستید. عوارض طولانی مدت سل ریوی می تواند شامل این شرایط باشد:

• سرطان ریه
• زخم بافت ریه
• تنگ شدن مجاری تنفسی
• بیماری مزمن انسداد ریوی

سل خارج ریوی

سل خارج ریوی زمانی اتفاق می افتد که سل ریوی از ریه ها پخش شده و از طریق جریان خون به سایر نقاط بدن منتقل می شود. تشخیص این نوع سل دشوار است و اغلب در ابتدا با یک بیماری یا بیماری دیگر اشتباه گرفته می شود. کودکان بسیار خردسال و افرادی که مبتلا به HIV/AIDS هستند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سل خارج ریوی هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است، اما هرکسی که سل فعال درمان نشده دارد می تواند به آن مبتلا شود.

پس از سالها کاهش، میزان سل در ایالات متحده در دهه 1980 در دوران همه گیری HIV/AIDS دوباره افزایش یافت. نرخ سل خارج ریوی نیز افزایش یافت. از آنجا که HIV و ایدز سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند، سل می تواند با شدت بیشتری گسترش یابد. امروزه عفونت های سل خارج از ریه ها در ایالات متحده کمتر رایج است اما می تواند بسیار جدی باشد.

علائم بستگی به محل انتشار بیماری متفاوت است:

• حفره شکمی: تورم و حساسیت
• کلیه ها: درد، خون در ادرار و تکرر ادرار
• غدد لنفاوی: قرمزی، تورم و حساسیت
• استخوان ها: درد، حساسیت و آرتریت سل
• مثانه: ادرار دردناک یا تکرر ادرار و وجود خون در ادرار
• اندام های تولید مثل (مردان): توده ای در کیسه بیضه
• اندام های تولید مثل (زنان): ناباروری، درد لگن و خونریزی غیرطبیعی
• مفاصل: درد، سفتی، تورم و از دست دادن حرکت در مفاصل آسیب دیده
• پریکارد (غشای اطراف قلب): بزرگ شدن رگهای گردن، تنگی نفس و درد قفسه سینه
• سر: سردردی که برطرف نمی شود، حالت تهوع، خواب آلودگی، تغییرات ذهنی، گیجی، سفتی گردن و تشنج

بیماری پوت چیست و چه کسانی در معرض خطر هستند؟

بیماری پوت، یا ستون فقرات پوت، اصطلاحی است برای سل که به ستون فقرات سرایت کرده است. حدود 2 درصد از موارد سل و 15 درصد موارد سل خارج ریوی به بیماری ستون فقرات مبتلا می شوند. امروزه این بیماری در کشورهای توسعه یافته غیر معمول است، اما بیماری پوت هنوز در مناطقی با نرخ بالای سل و دسترسی ضعیف به مراقبت های بهداشتی نگران کننده است.

افراد مبتلا به سل نخاعی علائم کلی سل را با علائم اضافی مربوط به بیماری پوت تجربه خواهند کرد. مانند سل ریوی، به آرامی گسترش می یابد، به این معنی که تشخیص صحیح آن هفته ها یا سالها طول می کشد.

علائم بیماری پوت شامل موارد زیر است:

• فلج
• درد عصب
• اسپاسم عضلات
• مشکل در حرکت کردن
• ستون فقرات تغییر شکل یافته
• کمردرد که با گذشت زمان بدتر می شود.

چگونه سل می تواند باعث مننژیت شود؟

در صورت گسترش باکتری ها به مغز و ستون فقرات، سل می تواند منجر به مننژیت شود. اگرچه در ایالات متحده نادر است، مننژیت سل یک بیماری جدی است که در صورت عدم درمان تهدید کننده زندگی است. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض ابتلا به مننژیت هستند. این بیماری همچنین می تواند به عنوان بخشی از عفونت سل خارج ریوی یا خود به خود ظاهر شود. مننژیت سل به تدریج شروع می شود. علائم رایج شامل موارد زیر است:

• سردرد
• تب و لرز
• گرفتگی گردن
• تهوع و استفراغ
• حساسیت به نور
• از دست دادن هوشیاری
• احساس آشفتگی یا بیقراری
• تغییراتی در وضعیت ذهنی شما، مانند گیج شدن یا گیج شدن
• غذا نخوردن یا تحریک پذیر بودن (بیشتر در کودکان شایع است)
• برجستگی نقاط نرم بر روی سر و/یا وضعیتی که در آن گردن به عقب قوس دارد (معمولاً در نوزادان)

سل مریلی چیست و چه کسانی در خطر هستند؟

سل شایع، یا سل منتشر، یک شکل بالقوه جدی و خطرنک است که در آن تعداد زیادی از باکتری سل از طریق جریان خون در سراسر بدن پخش می شود. این اصطلاح توسط یک پزشک در دهه 1700 ابداع شد، که ریه بیمار را با دانه های ارزن مقایسه کرد زیرا سطح آن پوشیده از ندولهای سفید کوچک و سخت بود. در اواخر دوره بیماری، اشعه ایکس قفسه سینه بیمار میلیون ها لکه کوچک را در ریه ها نشان می دهد.

علائم سل مریلی همان علائمی است که در انواع دیگر مشاهده می شود (خستگی، کاهش وزن، تب، لرز، ضعف و مشکل تنفس) تشخیص را دشوار می کند. تعریق شبانه در بیماری سل شایع است و می تواند آنقدر شدید باشد که فرد با یک ملحفه خیس از خواب بیدار شود. در موارد نادر، ممکن است دانه های دردناک ایجاد شود.

مانند اشکال سل که در بدن پخش می شود، در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز شایع تر است. افراد مبتلا به HIV/AIDS یا بیماری دیگری که سیستم ایمنی بدن را به خطر می اندازد و کودکان خردسال بیشتر در معرض ابتلا به سل سل هستند.

منبع:

https://www.everydayhealth.com