میگرن خاموش یا بدون درد!
تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:
میگرن خاموش باعث درد فیزیکی نمی شوند، اما ممکن است علائم دیگری را ایجاد کنند که می توانند ناتوان کننده باشند. اگر به میگرن مبتلا می شوید، حتما می دانید که این وضعیت چقدر می تواند دردناک باشد. برای بسیاری از افراد، علائم میگرن معمولی، شامل درد شدیدی است که ممکن است تا ساعت ها فروکش نکند. اما برای برخی از افراد، این بیماری ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. برخی افراد دچار میگرن می شوند که با درد همراه نیست. این وضعیت اغلب “میگرن خاموش” نامیده می شوند.
علائم میگرن خاموش چیست؟
میگرن کلاسیک ممکن است با علائمی غیر از سردرد همراه باشد. برخی از افراد قبل از شروع درد، اختلالات بینایی و علائم حسی به نام “هاله” را تجربه می کنند. طبق انجمن میگرن آمریکا، علائم هاله اغلب پیشرونده است و معمولاً با شروع سردرد پایان می یابد، اگرچه ممکن است تا زمانی که سردرد شما از بین برود باقی بماند.
علائم میگرن خاموش مانند میگرن سنتی است، به استثنای سر درد. در میگرن کلاسیک یا رایج (به ترتیب میگرن با یا بدون اورا)، افراد معمولاً در یک طرف سر خود درد ضربانی دارند.
با میگرن خاموش، ممکن است تجربه کنید:
- تهوع و استفراغ
- حساسیت به بوهای خاص
- ضعف در بازوها و از دست دادن تکلم
- حساسیت به نورهای روشن و یا صداهای بلند
- تغییرات بینایی، از جمله دیدن نقاط یا خطوط مواج، یا دید تونلی
- علائم شایع پرودروم مانند هوس غذایی، تحریک پذیری، خستگی و سفتی گردن
- علائم اورا متوسط تا شدید، مانند مشاهده بوهای عجیب، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازوها و گردن، مشکل شنوایی
اینها علائم میگرن خاموش کلاسیک هستند. به گفته کلیفورد سگیل، DO، متخصص مغز و اعصاب در مرکز بهداشت پراویدنس سنت جان، میگرن چشمی و همی پلژیک نیز اشکال میگرن خاموش هستند. میگرن چشمی می تواند به طور موقت بینایی شما را تحت تاثیر قرار دهد و باعث تاری و سرگیجه شود، در حالی که میگرن همی پلژیک با علائم موقتی شبیه سکته مغزی مانند فلج، ضعف یا بی حسی در یک طرف بدن همراه است.
میگرن خاموش، زمانی رخ می دهد که علائم اورا بدون سردرد داشته باشید. آنها معمولا از چند دقیقه تا یک ساعت طول می کشند. برخی از افراد میگرن مزمن دارند که برای روزها، هفته ها یا ماه ها طول می کشد، اما این حالت برای میگرن خاموش، طبیعی نیست.
چه چیزی باعث میگرن خاموش می شود؟
از آنجایی که میگرن معمولاً با درد قابل توجهی همراه است، میگرن خاموش ممکن است یک پارادوکس به نظر برسد. تصور می شود که آنها یک علت ژنتیکی داشته باشند، اما دقیقاً مشخص نیست که چرا این وضعیت رخ می دهد. میگرن ممکن است به دلیل مشکل مغز در سازگاری با تحریکات حسی مانند نور و صدا ایجاد شود. تغییرات در مواد شیمیایی و عروق خونی در مغز نیز ممکن است از عوامل خطر بروز آن باشد.
با گذشت زمان، اکثر مردم می توانند علت و محرک اصلی میگرن را تشخیص دهند. محرک ها ممکن است محیطی، مرتبط با غذا یا فیزیولوژیکی باشند. صدها محرک بالقوه میگرن وجود دارد مانند:
- بوها
- صداها
- الکل
- درد
- استرس
- گرسنگی
- ورزش
- خواب زیاد
- خستگی چشم
- مشکلات گردن
- مشکلات سینوسی
- خواب خیلی کم
- چراغ های روشن
- غذاهای تخمیر شده
- نوشیدنی های کافئین دار
- نگهدارنده های شیمیایی
- رنگ ها و طعم دهنده ها
- قاعدگی و سایر تغییرات هورمونی
برخی از داروها نیز ممکن است باعث میگرن شوند، مانند داروهای ضد بارداری خوراکی و داروهای بازکننده عروق خونی یا گشادکننده عروق.
عوامل خطر برای میگرن خاموش چیست؟
سابقه خانوادگی میگرن یا میگرن خاموش یکی از بزرگترین عوامل خطر برای تجربه میگرن خاموش است. این بیماری در زنان نیز شایع‌تر است، به‌ویژه زمانی که در سنین باروری هستند و با هورمون‌های نوسان مرتبط با قاعدگی کنار می‌آیند. اغلب در دوران بارداری یا یائسگی کمتر رایج است زیرا هورمون های زنانه تا حد زیادی در طول این مراحل تولید مثل ثابت هستند.
فراتر از سابقه خانوادگی میگرن و محرک های هورمونی، محرک های رایج دیگری نیز برای میگرن خاموش وجود دارد.
بیشتر آنها مانند محرک های میگرن معمولی هستند، عبارتند از:
- آلرژی
- رابطه جنسی
- کمبود خواب
- استرس یا بیماری
- کافئین یا ترک حاد کافئین
- بوها، صداها یا نور خاص
- الکل، به ویژه شراب
- تغییرات ناگهانی دما یا آب و هوا
- کم آبی بدن یا حذف وعده های غذایی
- مواد غذایی مانند نگهدارنده ها (مانند مونوسدیم گلوتامات)، نیترات ها و شیرین کننده های مصنوعی
همه مبتلایان به میگرن محرک‌های متفاوتی دارند، بنابراین مهم است که به کارهایی که انجام می‌دهید و آنچه مصرف می‌کنید در ساعات قبل از شروع یک دوره، توجه کنید تا محرک‌های شخصی خود را محدود کنید و سعی کنید از آنها اجتناب کنید. برخی از افراد یادداشت روزانه سردرد را برای بررسی با ارائه دهنده خود مفید می دانند
میگرن خاموش چگونه تشخیص داده می شود؟
موثرترین روش تشخیصی شامل شرح حال کامل و معاینه فیزیکی توسط ارائه دهنده شما است. برای میگرن های معمولی یا کلاسیک غیر عارضه، انجمن سردرد آمریکا تصویربرداری عصبی معمول را توصیه نمی کند. با توجه به برخی از علائم میگرن خاموش که شرایط جدی‌تری را تقلید می‌کنند، مهم است که تعیین کنید آیا میگرن خاموش دارید یا نه. برای میگرن خاموش، آزمایش خون و تصویربرداری مغز، از طریق سی تی اسکن یا ام آر آی، می تواند هر گونه مشکل اساسی را رد کند.
“اگر این علائم به طور مکرر رخ می دهد، اگر تغییرات بینایی وجود دارد، اگر ضعف متناوب دارید، یا اگر باعث استرس یا کمبود خواب می شود،” باید در مورد تاثیر میگرن خاموش بر کیفیت زندگی خود با پزشک خود صحبت کنید.
علائم هاله ممکن است شبیه به علائم بیماری های جدی دیگر مانند سکته های کوچک، سکته مغزی و مننژیت باشند. به همین دلیل، شما نمی توانید میگرن خاموش را خود تشخیص دهید. اگر برای اولین بار علائم هاله را تجربه کردید، با پزشک خود تماس بگیرید.
پزشک شما ممکن است بتواند میگرن خاموش را بر اساس سابقه خانوادگی و معاینه فیزیکی تشخیص دهد. اگر علائم شدید یا جدید باشد، ممکن است آزمایشاتی برای شما تجویز شود، از جمله:
- آزمایشات خون
- سی تی اسکن
- اسکن های ام آر آی
میگرن بدون درد، چگونه درمان می شود؟
اگر میگرن شما نادر، کوتاه مدت و شدید نیست، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اما اگر این وضعیت برای شما اغلب اتفاق می افتد و بر توانایی شما برای انجام کارهای روزانه یا لذت بردن از زندگی تأثیر می گذارد، باید گزینه های درمانی را در نظر بگیرید.
هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد، اما دارو می تواند به کنترل علائم کمک کند. درمان میگرن خاموش مانند درمان میگرن همراه با سردرد است.
داروهای بدون نسخه، مانند موارد زیر، ممکن است به درمان علائم میگرن حاد کمک کنند:
- آسپرین
- ایبوپروفن
- ناپروکسن
- استامینوفن
اگرچه کافئین ممکن است محرک میگرن باشد، اما ممکن است به کاهش علائم حاد میگرن نیز کمک کند. برخی از افراد نوشیدن یک فنجان قهوه یا مصرف میگرن Excedrin که حاوی کافئین است کمک کننده است. اگر به میگرن خاموش همراه با حالت تهوع و استفراغ مبتلا می شوید، پزشک ممکن است داروهای ضد تهوع را تجویز کند.
اگر اغلب میگرن را تجربه می کنید، ممکن است به شما توصیه شود که از داروهای پیشگیرانه استفاده کنید. اینها شامل داروهای قلبی عروقی مانند مسدود کننده های بتا، از جمله پروپرانولول و متوپرولول است. مسدود کننده های کانال کلسیم، مانند وراپامیل و دیلتیازم، گزینه های دیگر هستند. پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین یا نورتریپتیلین را نیز تجویز کند.
برخی از درمان های تجویزی میگرن دارای عوارض جانبی هستند. به همین دلیل، برخی افراد قبل از داروهای تجویزی، درمان های جایگزین را امتحان می کنند. گزینه های جایگزین ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بیوفیدبک
- ماساژ درمانی
- رفتار درمانی
- طب سوزنی
این درمان ها اغلب در کاهش استرس، که می تواند محرک میگرن باشد، موثر هستند. آنها همچنین ممکن است دوره های حاد را تسکین دهند.
چگونه می توان از میگرن بدون درد پیشگیری کرد؟
اولین قدم شما در پیشگیری از میگرن خاموش، شناسایی محرک های خود است. برای انجام این کار، یک دفتر خاطرات میگرن داشته باشید و بنویسید که هر میگرن چه زمانی رخ داده است، چه مدت طول کشیده است. حتما به غذاها یا نوشیدنی هایی که مصرف کرده اید و همچنین داروهایی که قبل از شروع میگرن مصرف کرده اید توجه کنید.
هنگامی که محرک های خود را شناسایی کردید، باید از مصرف آنها اجتناب کنید. این ممکن است به معنای اصلاح رژیم غذایی یا اجتناب از موقعیت های اجتماعی پر سر و صدا باشد. اگر استرس برای شما محرک است، سعی کنید تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یا انجام تمریناتی مانند یوگا را تمرین کنید.
برای داشتن یک برنامه خواب منظم و جلوگیری از بی خوابی این مراحل را انجام دهید:
- هر شب در ساعت مشخصی به رختخواب بروید.
- از مصرف کافئین و سایر محرک ها خودداری کنید.
- اتاق خواب خود را در شب خنک و تاریک نگه دارید.
اگر سیگاری هستید و میگرن دارید، باید سعی کنید آن را ترک کنید. یک مطالعه منتشر شده در Neurology نشان داد که خطر سکته مغزی در افراد سیگاری مسن که میگرن دارند افزایش می یابد. از آنجایی که ممکن است شناسایی و درمان علائم میگرن بدون درد دشوارتر باشد، پیشگیری در واقع کلید کاهش تعداد دوره است.
اگر فکر می کنید که میگرن شما مزمن شده است، یعنی بیش از 14 روز در ماه رخ می دهد، از صحبت با پزشک خود در مورد یک داروی روزانه برای پیشگیری از میگرن نترسید.
سخن آخر
میگرن خاموش (یا میگرن استفالژیک، در اصطلاح پزشکی) میگرن بدون سردرد است، اما آنقدرها هم که به نظر می رسد عجیب نیست.
از آنجایی که میگرن خاموش اساساً هاله بدون درد است، مهم است که زنان از محصولات حاوی استروژن، به ویژه پیشگیری از بارداری ترکیبی هورمونی (قرص، چسب، یا حلقه واژینال) استفاده نکنند، زیرا مصرف این داروها می‌تواند خطر سکته مغزی یا سایر رویدادهای مغزی را افزایش دهد. بسیاری از این داروهای جدید با کمبود اطلاعات در مورد ایمنی آنها در دوران بارداری همراه هستند، بنابراین اگر قصد بارداری دارید حتما با پزشک خود صحبت کنید.
آخرین دیدگاه‌ها