تنگی عروق کلیوی چگونه تشخیص داده می شود؟

تا دیر نشده علائمتو بگو، پزشکتو بگم:

---

نفخ پانیک بوی مدفوع سرفه مزمن خستگی زیاد شوره سر خارش واژن علائم بیماری

چندین آزمایش برای تشخیص تنگی عروق کلیوی وجود دارد. آنها را می توان به آزمایش های تصویربرداری و تست های عملکردی تقسیم کرد. آزمایشات تصویربرداری، تصویری از رگ خونی و آناتومی آنها را ارائه و میزان باریک شدن را نشان می دهد. آزمایشات عملکردی، اطلاعاتی در مورد اینکه آیا باریک شدن به اندازه کافی برای ایجاد فشار خون بالا یا اختلال عملکرد کلیه مهم است، ارائه می دهد. هر یک از این آزمون ها دارای مزایا و کاستی هایی هستند.

آزمایشات تصویربرداری ارزیابی تنگی عروق کلیوی چیست؟

آزمایشات تصویربرداری کمتر تهاجمی، برای تشخیص تنگی عروق کلیوی در دسترس است، اما به طور کلی به اندازه آنژیوگرافی دقیق نیستند. متداول ترین آزمایش های تصویربرداری، عبارتند از:

• سونوگرافی داپلر دوبلکس
• آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی
• آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری

آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) شبیه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) است. رنگ کنتراست از طریق ورید بازو به خون تزریق می شود و تصاویری از ناحیه خاص بدن (در این مورد شریان های کلیوی) گرفته و تجزیه و تحلیل می شود. دقت (ویژگی و حساسیت) این آزمون مهم است. این آزمایش در بیماران مبتلا به کاشت فلز، ضربان ساز یا کلاستروفوبیا ( ترس از فضاهای بسته ) انجام نمی شود. احتمال دارد در افرادی با مشکلات کلیوی خفیف تا متوسط، اما نه شدید استفاده شود.

آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری

این روش مشابه توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) است و از دقت معقولی برخوردار است. این روش با تزریق رنگ کنتراست به خون و گرفتن عکس از عروق کلیوی انجام می شود. این مورد برای افرادی که مشکلات کلیوی متوسط تا شدید دارند توصیه نمی شود زیرا می تواند مشکل را بدتر کند.

سونوگرافی داپلر کم

این روش تهاجمی ترین تصویربرداری برای تنگی عروق کلیوی است. این عمل مشابه یک سونوگرافی معمولی با قرار دادن یک پروب بر روی شکم انجام می شود تا جریان در سراسر شریان های کلیوی را تجسم کرده و همچنین هر گونه تنگی را اندازه گیری کند. دقت آن مشابه سایر آزمایشات بالا است، اما مزیت آن این است که می تواند اندازه باریک شدن و همچنین جریان روی آن را اندازه گیری کند.

معایب این آزمون زمانبر بودن آن است و شاید تکمیل آن تا چند ساعت طول بکشد. همچنین بسیار وابسته به اپراتور است، به این معنی که دقت نتیجه بستگی به تخصص و تجربه تکنسینسونوگرافی دارد.

آنژیوگرام

آنژیوگرام از سرخرگ کلیوی، بهترین تست در دسترس برای تشخیص میزان محدود است. با این حال، آنژیوگرافی آزمایش اولیه نیست و فقط برای بیمارانی انجام می شود که شواهدی از تنگی در آزمایش های کمتر تهاجمی مانند سونوگرافی، CT آنژیو یا MR آنژیو دارند. آنژیوگرافی بخش اولیه یک روش است که عموماً با آنژیوپلاستی و احتمالاً استنت گذاری برای درمان تنگی مشخص شده در آزمایشات کمتر تهاجمی انجام می شود.

آنژیوگرافی عروق کلیوی مشابه آنژیوگرافی قلب است و شامل قرار دادن یک کاتتر از طریق کشاله ران به شریان اصلی (آئورت) است که تا سطح شریان های کلیوی پیشرفت می کند. این آزمایشات بیشتر از طریق کشاله ران انجام می شود، اما از شریان های سایر نقاط بدن مانند بازوها می توان به همان اندازه استفاده کرد. یک رنگ تزریق می شود و تصاویر اشعه ایکس برای مشاهده کالیبر رگ خونی و میزان تنگی آن گرفته می شود.

آنژیوگرافی

این روش یک آزمایش تهاجمی (قرار دادن کاتتر در داخل بدن) محسوب می شود و بنابراین به دلیل خطر عوارض به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. این آزمایش میزان خطرناک بودن تنگی را مشخص نمی کند. به طور کلی، کاهش بیش از 75 by توسط آنژیوگرافی به اندازه کافی مهم است که باعث فشار خون بالا یا اختلال عملکرد کلیه می شود. یک مزیت دیگر آنژیوگرافی این است که اگر تنگی قابل درمان مشاهده شود، احتمال دارد در همان زمان از طریق آنژیوپلاستی یا با قرار دادن استنت برطرف شود.

تست های عملکردی برای تشخیص تنگی عروق کلیوی کدامند؟

آزمایشهای اصلی عملکردی برای تنگی شریان کلیوی شامل آزمایش فعالیت رنین پلاسما و رنوگرام کاپتوپریل است. این آزمایشها به دلیل دقت کمتری با آزمایشات تصویربرداری انجام می شوند.

• رنین پلاسما، فعالیت هورمون را اندازه گیری می کند. فعالیت رنین به طور کلی در کلیه مبتلا به تنگی شریان کلیوی در مقایسه با کلیه دیگر بیشتر است.      
• رنوگرام فعالیت کلیه ها را پس از تزریق ماده رادیواکتیو که توسط کلیه جذب می شود اندازه گیری می کند. با تجویز کاپتوپریل قبل از آزمایش، فعالیت در کلیه طبیعی در مقایسه با تنگی عروق کلیوی افزایش می یابد. این وضعیت می تواند نشان دهنده تنگ شدن شریان کلیوی قابل توجهی در پهلو با فعالیت کمتر باشد.

درمان های پزشکی برای تنگی شریان کلیوی چیست؟

در تنگی شریان کلیه دو طرفه و یک طرفه که با فشار خون بالا مرتبط است، کنترل فشار خون با داروهای معمول فشار خون اولین و مطمئن ترین درمان است. مهارکننده های ACE یا داروهای ARB با یا بدون دیورتیک (قرص آب) احتمال دارد ابتدا مورد آزمایش قرار گیرند. این روش می تواند در برخی بیماران منجر به بدتر شدن عملکرد کلیه شود. بنابراین، عملکرد کلیه باید به دقت دنبال شود و در صورت مشاهده بدتر شدن عملکرد، ممکن است نیاز به قطع این داروها باشد.

شایان ذکر است که اگر هنگام انجام آزمایش برای بیماری دیگر، تنگی شریان کلیوی به طور تصادفی تشخیص داده شود و شواهدی از اختلال عملکرد کلیه یا فشار خون بالا وجود نداشته باشد، احتمال دارد هیچ درمانی لازم نباشد. گاهی اوقات حتی تنگی شدید می تواند با فشار خون بالا یا اختلال عملکرد کلیه همراه نباشد. در این شرایط، ممکن است نظارت دوره ای بر فشار خون و عملکرد کلیه توصیه شود.

چه روش های جراحی برای تنگی عروق کلیوی وجود دارد؟

اگر نتایج هر یک از آزمایش های غربالگری نشان دهنده ناهنجاری شریان کلیوی باشد. سپس آنژیوگرافی اشعه ایکس انجام می شود. تنگی 75٪ یا بیشتر شریان کلیوی که در آنژیوگرافی مشاهده می شود، تنگی شریان کلیوی قابل درمان نامیده می شود.

قابل درمان به این معناست که تنگی عروق شدید است (75٪ یا بیشتر تنگ می شود)، شریان نیاز به پهن شدن (گشاد شدن) دارد و شانس خوبی برای پاسخ مطلوب به اتساع دارد. معمولاً درست در زمان انجام آنژیوگرافی، آنژیوپلاستی انجام می شود. در این روش یک بادکنک کوچک در فضای داخلی شریان (لومن) باد می شود تا شریان تنگ شده را گشاد کند. علاوه بر این، به عنوان بخشی از روش آنژیوپلاستی، احتمال دارد استنت (دستگاه لوله ای برای پیشگیری از عود تنگی) در شریان قرار داده شود.

در موارد نادر، جراحی عروق (روی عروق خونی) می تواند برای تنگی عروق کلیوی انجام شود. در این شرایط، معمولاً یک عمل جراحی عروقی نزدیک شریان های کلیوی، به عنوان مثال آئورت، روش اصلی است. اگر تنگی عروق کلیوی نیز وجود داشته باشد. احتمال دارد جراحی شریان کلیوی بای پس به طور همزمان انجام شود.

این روش های تهاجمی معمولاً برای مواردی است که به درمان پزشکی پاسخ نمی دهند. در مواردی که مشخص شده تنگی باعث فشار خون بالا و یا کنترل نشده، انجام می شود. این روشهای تهاجمی تنها در صورتی انجام می شود که تصور شود اختلال عملکرد کلیه یا افزایش فشار خون می تواند به طور موثر با این روشها درمان شود.

کدام بیماران کاندید جراحی تنگی عروق کلیوی هستند؟

در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ناشی از تنگی شریان دو طرفه (تنگ شدن هر دو کلیه)، روشهای آنژیوپلاستی برای هر دو شریان کلیوی می تواند عملکرد کلیه را بهبود بخشد یا تثبیت کند. به طور مشابه، در بیماران مبتلا به فشار خون بالا با تنگی یک طرفه شریان کلیوی، روشهای آنژیوپلاستی درگیر احتمال دارد فشار خون بالا را درمان یا بهبود دهد. بیماران مبتلا به درجات خفیف تر از تنگی (کمتر از 75٪ کاهش در عرض لومن شریان کلیوی) معمولاً از آنژیوپلاستی بهره نمی برند. در این بیماران باید با روشهای تصویربرداری متوالی مرحله تنگی قابل درمان تشخیص داده شود. در آن مرحله، روشهای آنژیوپلاستی را می توان به امید پاسخ مطلوب انجام داد.

برخی از بررسی ها نشان داده اند که بیماران با درجه بسیار بالای مقاومت عروق کلیوی، حتی با 75٪ یا بیشتر تنگی عروق، اغلب پاسخ ضعیفی به روش های آنژیوپلاستی دارند. به اصطلاح شاخص مقاومت بیش از 0.8 بسیار زیاد در نظر گرفته می شود. در این بیماران، آنژیوپلاستی معمولاً انجام نمی شود. فشار خون بالا یا نارسایی کلیوی تنها با اقدامات درمانی معمول برای این مشکلات مطابق موارد قبلی مدیریت می شود.

تنگی شریان کلیوی چیست؟

شریان های کلیوی خون را از قلب به کلیه ها منتقل می کنند. آنها مستقیماً از آئورت (شریان اصلی خارج شده از قلب) در هر دو طرف منشعب می شوند و به هر کلیه امتداد می یابند. این شریان ها حجم زیادی از خون را به کلیه ها منتقل می کنند تا فیلتر شوند. قلب تقریباً 5 لیتر خون در دقیقه پمپاژ می کند. حدود 1-1.5 لیتر (25 درصد) از حجم کل خون پمپ شده توسط قلب در هر دقیقه از کلیه ها عبور می کند.

تنگی شریان کلیوی (باریک شدن) کاهش قطر عروق کلیوی است. محدودیت جریان خون به کلیه ها احتمال دارد منجر به اختلال در عملکرد کلیه (نارسایی کلیوی) و فشار خون بالا شود، که به آن فشار خون رنوواسکولار گفته می شود، یا RVHT (“رنو” برای کلیه و “عروقی” برای رگ خونی).

پرفشاری خون عروقی به همان اندازه با تنگی دو طرفه (هنگامی که عروق هر دو کلیه تنگ می شوند) مانند تنگی یک طرفه رخ می دهد. کاهش جریان خون به کلیه ها عملکرد کلیه را مختل می کند. تنگی شریان کلیوی احتمال دارد در برخی از بیماران باعث نارسایی کلیه شود. هیچ رابطه قابل پیش بینی بین نارسایی کلیه و تنگی شریان کلیوی وجود ندارد. برخی از بیماران تنگی شدید دو طرفه و عملکرد طبیعی کلیه دارند. بیشتر موارد نارسایی کلیوی مربوط به دیابت، فشار خون بالا، اسکلروز گلومرولی، نفروپاتی کنتراست، سمیت دارویی و سایر علل است.

در این بیماران:

• افزایش فشار خون شایع است و به طور کلی به سادگی با دارو درمان می شود.
• به همین ترتیب، روشهای مختلف دیگری برای درمان اکثر بیماران مبتلا به نارسایی کلیه استفاده می شود.
• برخی از این بیماران ممکن است با استفاده از تکنیک آنژیوپلاستی به اتساع شریان تنگ شده پاسخ مثبت دهند.
• بیمارانی که می توانند از آنژیوپلاستی بهره مند شوند دارای تنگی شدید (75٪ یا تنگی بیشتر) شریان کلیوی هستند و مقاومت عروق کلیوی آنها بسیار بالا نیست.

منبع:

https://www.medicinenet.com/renal_artery_stenosis/article.htm