تریامسینولون چیست؟

تریامسینولون یک استروئید قوی است که به کاهش التهاب در بدن کمک می کند. این دارو برای درمان اختلالات آلرژیک و بیماری های خودایمنی مانند آلرژی، کولیت اولسراتیو، پسوریازیس، اگزما، آرتریت و بسیاری از بیماری‌های دیگر تجویز می‌شود. اما با این حال مصرف ممکن است منجر به ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن در بیماران شود و آنها را در معرض خطر ابتلا به عفونت های شدید قرار دهد.

انواع اشکال دارویی تریامسینولون

تریامسینولون برای درمان چه بیماری های تجویز می شود؟

تریامسینولون موضعی به عنوان یک دارو با قدرت متوسط تا بالا در نظر گرفته می شود. برهمین اساس پمادهای موضعی Triamcinoloneبسیار قوی هستند و به راحتی می تواند به پوست نفوذ کنند. محصولات موضعی تریامسینولون برای درمان بیماری های پوستی شامل موارد زیر هستند:

• درماتیت
• اگزما
• پسوریازیس
• خارش
• کهیر
• التهاب پوستی

تریامسینولون همچنین به صورت اسپری بینی، تزریقی و خمیر دندان برای درمان موارد زیر در دسترس است:

• آلرژی
• بورسیت
• روماتیسم مفصلی
• اسکارهای کلوئیدی
• آسیب و التهاب دهان

از آنجایی که مصرف تریامسینولون می تواند باعث تضعیف سیستم ایمنی بند شود بهتر است در طول مدتی که تریامسینولون مصرف می کنید، واکسن های زنده تزریق نکنید. از طرفی هم در صورت مشاهده علائم عفونت مانند تب، لرز و بدن درد بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.

پماد تریامسینولون برای لک صورت

پماد تریامسینولون برای خارش واژن

میزان دوز مصرفی تریامسینولون به نوع یا اشکال دارویی موضعی، اسپری بینی، خمیر دندان، یا نوع تزریقی آن بستگی دارد. با این حال پزشک دوز مناسب را بر اساس علائم بیمار تعیین می کند. اما به طورکلی:

• موضعی

تریامسینولون موضعی معمولا دو تا چهار بار در روز استفاده می شود. استفاده از محصولات موضعی روی پوست مرطوب بیشترین تاثیر را دارد. قدرت تریامسینولون موضعی ممکن است بین 025/0 تا 5/0 درصد باشد. قدرت اسپری موضعی 0.147 میلی گرم در گرم (mg/gm) است.

• خمیر دندان

یک لایه نازک روی ناحیه آسیب دیده بمالید. به نظر می رسد مصرف آن در هنگام خواب اثربخشی بیشتری دارد. ممکن است لازم باشد این شکل از تریامسینولون را دو تا سه بار در روز استفاده کنید.

• تزریقی

تریامسینولون تزریقی به اشکال مختلف (داخل عضلانی، داخل مفصلی، داخل زجاجیه) وجود دارد و دوز آن بستگی به نوع بیماری زمینه ای فرد دارد. اما تمام اشکال تزریقی در مطب پزشک داده می شود.

• تزریق عضلانی (تزریق در عضله) برای آلرژی های شدید، آرتریت، یا بیماری های پوستی مانند پسوریازیس یا اگزما که به درمان موضعی پاسخ نداده اند، در نظر گرفته شده است. دوز برای شروع معمولا بین 40 تا 80 میلی گرم است. اما پزشک ممکن است دوز درمانی را بر اساس شرایط بیمار تغییر دهد.
• تزریق داخل زجاجیه (تزریق داخل چشم) برای درمان التهاب چشم استفاده می شود. دوز شروع 4 میلی گرم است. برای جراحی چشم، دوز از 1 میلی گرم تا 4 میلی گرم متغیر است.
• تزریق داخل مفصلی (تزریق در مفصل) داروی با نام تجاری Zilretta برای درد زانو آرتروز استفاده می شود. دوز یکبار مصرف 32 میلی گرم است. زیلرتا را نمی توان جایگزین سایر اشکال تریامسینولون استونید تزریقی کرد.

 

• اسپری بینی تنفسی از راه بینی

میزان دوز مصرفی اسپری تنفسی برای بزرگسالان و کودکان 12 سال و بالاتر، با دو اسپری در هر سوراخ بینی یک بار در روز شروع می شود. دوز روزانه را می توان به حداقل دوز موثر کاهش داد تا از بروز عوارض احتمالی ناشی از مصرف پیشگیری شود.

برای کودکان 6 تا 11 ساله، مقدار مصرف با یک اسپری در هر سوراخ بینی یک بار در روز شروع می شود. در صورت نیاز، می توان این مقدار را به دو اسپری در روز در هر سوراخ بینی افزایش داد. اما برای کودکان 2 تا 5 ساله، دوز معمول یک اسپری در هر سوراخ بینی یک بار در روز است.

عوارض جانبی تریامسینولون

مصرف تریامسینولون می تواند باعث بروز برخی عوارض احتمالی همراه باشد. Triamcinoloneمی تواند در برخی از افراد یک واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به نام آنافیلاکسی ایجاد کند. رایج ترین عوارض ناشی از مصرف Triamcinoloneممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افزایش وزن
• احتباس آب
• تنگی نفس
• تغییرات خلق و خوی
• بی خوابی یا مشکل خواب
• سردرد
• سرگیجه
• اضطراب یا بی قراری

اما احتمال بروز برخی عوارض جدی هنگام مصرف آن وجود دارد که عبارتند از:

• ضعف عضلانی
• گیجی
• فشار خون بسیار بالا
• ضربان قلب سریع
• تنگی نفس
• تاری دید
• سردرد شدید
• تغییرات خلقی شدید یا افسردگی
• مدفوع خونی یا سیاه و قیری رنگ

از پزشکان و متخصصان آنلاین سوالی داری؟ کلیک کن !

آیا تریامسینولون با داروهای دیگر تداخل دارد؟

تریامسینولون ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد و باعث افزایش یا کاهش اثربخشی آن داروها شود. داروهایی که باعث افزایش خطر ایجاد عوارض جانبی تریامسینولون می‌شوند، از جمله:

• دیگوکسین: افزایش خطر سمیت قلبی-عروقی دیگوکسین.
• وارفارین و دیگر داروهای ضد لخته‌ای: افزایش خطر خونریزی.
• آسپرین و دیگر آنتی اینفلاماتورها: افزایش خطر زخم معده و روده.

2- داروهایی که باعث کاهش اثربخشی تریامسینولون می‌شوند، از جمله:

• کتوکونازول و دیگر آنتی فونگال‌ها: کاهش اثربخشی تریامسینولون.
• کربامازپین و دیگر داروهای ضد صرع: کاهش اثربخشی تریامسینولون.

3- داروهایی که ممکن است با تریامسینولون تداخل داشته باشند، از جمله:

• کورتیکواستروئیدها و دیگر داروهای مهار کننده سیستم ایمنی: افزایش خطر عفونت‌ها و کاهش اثربخشی تریامسینولون.
• ریفامپین و دیگر داروهای ضد توبرکولوز: کاهش اثربخشی تریامسینولون

Triamcinoloneموضعی معمولاً تداخلات کمتری با سایر داروها دارد. کورتیکواستروئیدها مانند تریامسینولون تزریقی می توانند با بسیاری از داروهای دیگر تداخل داشته باشند.