نگهداری از اسب

برای نگهداری از اسب مهم است که از رفتارهای طبیعی تک تک اسب های مورد مراقبت خود آگاهی داشته باشید و علائم بیماری های اسب را بشناسید. علائم ظریف اولیه بیماری به راحتی شناسایی نمی شوند، اما تشخیص زود هنگام آن ضروری است. هرچه سریعتر باید مراقبت های درمانی مناسب انجام شود یا درمان صورت بگیرد. بهتر است، هر اسب هر روز از نزدیک مشاهده و بررسی شود. علائم جسمی و تغییرات رفتاری اسب باید به صورت ترکیبی مشاهده شوند.

علائم حیاتی در اسب

ضربان قلب یا نبض، درجه حرارت بدن و شدت تنفس یک اسب باید در هنگام استراحت مشاهده شود تا سطح طبیعی هر اسب مشخص گردد. ضربان قلب و تنفس به سن و وضعیت حیوان بستگی دارد، در کره اسب ها و اسب های مسن و بیمار بیشتر است. علاوه بر این، شدت تنفس به طور طبیعی در طول ورزش به طور قابل توجهی افزایش می یابند و با بهبود یافتن اسب به تدریج به حالت طبیعی برمی گردند.

هرچه اسب سالم تر باشد، تنفس سریعتر به حالت عادی برمی گردند. تغییر در علائم حیاتی طبیعی که در حالت استراحت مشاهده می شود، اغلب راه های اصلی تشخیص درد یا بیماری است. دامنه های طبیعی در حالت استراحت به شرح زیر است.

• ضربان قلب یا نبض 36 تا 42 ضربان در دقیقه (ضربان ها باید از نظر قدرت و فرکانس واضح و منظم باشند).
• دمای تقریبی 38 درجه سانتیگراد (تغییرات جزئی در پاسخ به شرایط محیطی و دمای محیط طبیعی است).
• میزان تنفس هشت تا 12 تنفس در دقیقه (تنفس باید هم از نظر عمق و هم از نظر تکرار آرام و منظم باشد).

مطالعه بیشتر: چرا اسب من عرق می کند؟

سوالی داری؟ کلیک کن.

ویزیت آنلاین با بهترین متخصصان دامپزشکی

سلامت عمومی در اسب ها

گوش، چشم و بینی

یک اسب سالم به طور طبیعی کنجکاو، هوشیار و به محیط اطراف خود اگاه است. گوش ها باید یا خراشیده شوند، به عقب و جلو بچرخند، یا هنگامی که اسب در حالت استراحت است، باید به آرامی به جلو یا به هر طرف بچسبند. چشم ها باید با رنگ صورتی کمرنگ روشن و شفاف باشند. بینی باید تمیز و تنفس در حالت استراحت ثابت و منظم باشد.

پرخاشگری غیرعادی، بی علاقگی یا بی حالی ممکن است نشان دهنده و علائم بیماری در اسب باشد. گوشه گیری و بی حالی، ممکن است نشان دهنده بیماری جدی تر و یا درد باشد. در این صورت مشاوره با دامپزشک توصیه می گردد. اسب از آتش بازی بشدت دچار ترس و خشم می شود. ترشحات غلیظ بینی از یک یا هر دو سوراخ بینی و چشم های متراکم یا گریان نیز از شاخص های تشخیص علائم بیماری هستند. مراقبت های معمول از اسب باید شامل پاکسازی منظم چشم و سوراخ های بینی با آب تازه، با استفاده از اسفنج های جداگانه باشد.

مطالعه بیشتر: شایع ترین بیماری اسب ها

پوست و پوشش پوستی در اسب

پوست اسب باید نرم و لطیف و دارای خاصیت ارتجاعی طبیعی باشد. پوشش پوستی باید صاف و براق باشد. پوست خشک و پوسته پوسته، کسل کننده با موهای بلند یا چربی زیاد، می تواند نشان دهنده یک بیماری باشد. نظافت منظم به حفظ خوب پوست کمک می کند و باعث بهبود گردش می شود.

عملکردهای بدنی در اسب

یک اسب زمان زیادی را صرف غذا خوردن می کند و هر روز از 25 تا 55 لیتر آب می نوشد. طبیعی است که اسب دو بار در روز ادرار کند و هر دو ساعت یک بار مدفوع داشته باشد. سرگین باید از ثبات قوام برخوردار باشد. اگرچه رنگ و قوام آن با توجه به رژیم غذایی تغییر می کند و با پوشش مخاط پوشانده شود. از دست دادن اشتها، عدم تمایل به خوردن و نوشیدن، تشنگی بیش از حد، تغییر رنگ ادرار، مشکل در دفع ادرار یا مدفوع و قوام شدید کود (بسیار شل یا بسیار سخت)، همه مشکلات احتمالی گوارشی یا سلامتی را نشان می دهد.

مطالعه بیشتر: مشاوره دامپزشکی آنلاین 

شرایط فیزیکی اسب

بدن اسب باید به خوبی با گوشت پوشانده شود، اما چربی زیاد می تواند علائم خوبی نباشد. رشد، میزان و تعریف عضلات با توجه به نوع اسب، سطح آمادگی جسمانی و شدت و ماهیت کار متفاوت خواهد بود. گردن اسب باید نازک و باریک باشد و در امتداد خط بالا کمی محدب باشد. دنده ها باید به راحتی احساس شوند، اما نباید به وضوح دیده شوند. قسمت پشت باید به آرامی پوشانده شده و کمی گرد شوند، با این حال، ستون فقرات نباید برجسته باشد.

نظارت منظم و حفظ وزن صحیح بدن و بررسی آمادگی جسمانی در حیوان می تواند از ابتلا اسب به بیماری جلوگیری کند. لاغری و یا چاقی زیاد می تواند باعث نشان دهنده بیماری باشد. تغییرات ناگهانی در وضعیت بدن ممکن است نشان دهنده یک بیماری باشد، اما همچنین می تواند در نتیجه تغذیه نادرست و ورزش برای نیازهای حیوان رخ دهد.

مطالعه بیشتر: مرگ ناگهانی اسب 

پا و اندام در اسب

بیشتر بیماری های اسب از لنگش پای اسب نشأت می گیرد. اگر در ابتدا تشخیص و درمان نشود، بیماری های جزئی پا می تواند به سرعت بدتر شود و در نتیجه منجر به عفونت یا لنگش جدی شود. تمیز کردن و بازرسی روزانه از پا در تشخیص زود هنگام و جلوگیری از مشکلات پا موثر است. در حالت ایده آل، یک اسب باید در یک سطح سفت و یکدست بازرسی شود. اسب باید راحت راه برود و هنگام ایستادن، وزن باید به طور مساوی بر روی هر چهار پا تحمل شود. باید سم ها را تمیز کنید.

پاها را از نظر موارد زیر به طور روزانه بازرسی کنید:

• بوی نامطبوع یا ترشحات
• سنگ ها، خارها یا سایر اشیاء خارجی
• پیچ خوردن یا گشاد شدن ناخن ها
• شکاف، ترک یا آسیب دیگری به دیواره سم
• علائم یا تکه های رنگ غیر طبیعی (قرمز، بنفش یا سیاه کثیف)

اگر در رابطه با نگهداری و تغذیه اسب خود سوالی داری، با دامپزشک آنلاین مشورت نمایید.

مراقبت از دندان های اسب

مراقبت های منظم از دندان برای سلامت دندان ها و لثه ها، تقویت جویدن طبیعی و هضم خوب امری کاملا ضروری است. دهان اسب شامل دو نوع دندان اصلی است:

• دندان های ثنایای (برش دندان) در جلو
• دندان های آسیاب (دندان قروچه) در پشت

هر دو نوع دندان برای دریافت طبیعی غذا و هضم مناسب مهم هستند. دندان ها به تدریج در طول زندگی حیوان از فک خارج و در نتیجه سایده می شوند. سایش اغلب ناهموار است و منجر به ایجاد لبه ها و قلاب های تیز در دندان های آسیایی می شود. علاوه بر این، قلاب های پشت دهان می توانند از حرکت طبیعی جویدن فک جلوگیری کنند که غذا خوردن را برای اسب مشکل خواهد کرد.

لبه ها و قلاب های تیز می توانند زبان و گونه های اسب را زخم کند و باعث ناراحتی قابل توجهی شوند. ترمیم یا پر کردن این برجستگی ها بخشی اساسی از مراقبت های بهداشتی حیوان را تشکیل می دهد. البته این موارد بای توسط یک جراح دامپزشکی یا یک تکنسین دندانپزشکی مورد تایید انجمن دامپزشکی اسب (BEVA) انجام داد. دندان های شکسته، ریخته یا خراب ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد که باید توسط جراح دامپزشکی یا تحت نظر وی انجام شود.

شناسایی مشکلات احتمالی دندانپزشکی

علائم احتمالی مشکلات دندانی که ممکن است علائم و نشان دهنده بیماری دیگری باشد به شرح زیر است:

• بد بو بودن نفس
• از دست دادن کنترل بدن
• زخم و التهاب در اطراف دهان
• کم اشتهایی یا بی میلی به غذا خوردن
• افتادن بزاق یا ترشحات از دهان یا بینی
• درد یا التهاب در گلو و در امتداد خط فک

علائم یک مشکل احتمالی دندان هنگام غذا خوردن به شرح زیر است:

• زخم و التهاب در اطراف دهان
• تورم در امتداد خط فک یا گونه
• آهسته تر از حد طبیعی یا با یک طرف دهان غذا خوردن
• ریختن غذا از دهان یا انداختن عمداً گلوله های غذای جویده شده (کویدینگ)

علائم یک مشکل دندانپزشکی احتمالی هنگام سوار شدن به شرح زیر است:

• سر تکان دادن
• بی میلی برای جلو رفتن
• پرخاشگری یا اکراه برای سر زدن

مراقبت های حرفه ای دندانپزشکی

دندان های اسبهای بالغ باید حداقل یک بار در سال مورد توجه حرفه ای معمول قرار گیرند، حتی در مواردی که علائم خاصی از مشکل مشاهده نشود باز هم نیاز به بررسی دارند. اسب های جوان برای اطمینان از ساییدگی صحیح دندان و سلامت دندان های شیری به معاینه های دندانی بیشتر نیاز دارند. اسب های مسن نیز بیشتر به معاینه دندانپزشکی مکرر احتیاج دارند؛ زیرا بیشتر در معرض مشکلات دندانی هستند و ممکن است از لقی یا آسیب دیدگی دندان ها، پوسیدگی یا عفونت های ناشی از مواد غذایی رنج ببرند.

پشت کمر اسب

اصطلاح پشت کمر برای توصیف مجموعه ای از بیماری ها مانند تنش عضلانی، درد و کبودی استفاده می شود که ممکن است به خودی خود نشان دهنده آسیب باشد یا نشانگر وضعیت جدی تر باشد. یک اسب باید مرتباً از سر تا دم بررسی شود تا علائم تنش، درد یا کبودی بررسی شود. علائمی که باید مراقب آن باشید و ممکن است نشان دهنده وجود مشکل کمر باشد، به شرح زیر است:

• سفتی به یک طرف
• پرخاشگری هنگام سوار شدن
• مقاومت در هنگام سوار شدن
• رشد عضلانی یا کشش ناهموار
• امتناع از انجام وظایف معمول، مانند پریدن
• واکنش نامطلوب یا اغراق آمیز در برابر لمس یا فشار
• سفتی عمومی هنگام حرکت، یا کشیدن انگشتان عقب
• مقاومت یا تشدید هنگام زین شدن یا محکم شدن دور آن

توصیه می شود در صورت بروز هر یک از علائم فوق در حیوان خود، پشت اسب خود را بررسی کنید و همچنین علل احتمالی را شناسایی یا رد کنید. یک زین با ضعف مناسب و تکنیک های نادرست سوارکاری می تواند منجر به یکسری مشکلات کمر در اسب شما شود. این وضعیت در صورت عدم درمان، باعث ایجاد ناراحتی قابل توجه، آسیب پایدار و در نتیجه عملکرد ضعیف بعدی می شود.

شایعترین مشکلات مربوط به سواری در اسب در نواحی زیر دیده می شود:

• لگن
• پشت
• در بالای گردن
• پشت ناحیه زین

بیشتر مشکلات کمر نتیجه یک بیماری اولیه است. با این وجود، عضلات و ساختارهای گردن، کمر و لگن نیز می توانند در اثر یک حادثه آسیب مانند زمین خوردن هنگام پریدن، لغزش یا توقف ناگهانی یا افتادن به اصطبل ببینن. برای جراح دامپزشکی مهم است که مشکل را تشخیص دهد و یک دوره درمانی را توصیه کند.

دامپزشک همچنین باید دلیل احتمالی بیماری را شناسایی کند تا مطمئن شوید که شرایط وخیم نیست و از بروز مجدد آن جلوگیری شود. چندین گزینه درمانی درمانی ممکن است برای اسبی که بیماری پشت کمر در آن تشخیص داده شده، توصیه شود. علاوه بر استراحت، ورزش کنترل شده و از بین بردن علت اصلی، اسب ممکن است از یک دوره فیزیوتراپی از یک درمانگر حرفه ای بهره مند شود.

روش های درمانی برای اسب ها همان روش های درمانی برای انسان ها است و شامل فیزیوتراپی، ماساژ درمانی، عمل های کایروپراکتیک و تقویت استخوان است. اسب هایی که به مشکل کمر معروف هستند نیز ممکن است نیاز به معاینه سالانه توسط یک درمانگر حرفه ای داشته باشد. همچنین، در هر اسب سواری باید تناسب و تعادل زین حداقل سالی یک بار بررسی شود.