انقباض دوپویترن چیست؟

انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست، حالتی است که در آن فاشیای کف دست و انگشتان سفت و ضخیم می شوند این تغییر شکل در دست به طور تدریجی با گذشت زمان ایجاد می شود. با شروع پیشرفت انقباض دوپویترن، قسمت های بیشتری از فاشیا به دلیل تشکیل گره های بافتی در زیر پوست بسیار ضخیم می شوند. این منجر به کوتاه شدن فاشیا می شود. این وضعیت به طور عمده انگشتانی را که از شست فاصله دارند را تحت تأثیر قرار می دهد. این وضعیت ممکن است شامل انگشتان چهارم و پنجم باشد.

انقباض دوپویترن روی چه کسانی تأثیر می گذارد؟

بررسی ها نشان داده است که این وضعیت در بین مردان بیشتر از زنان دیده شده است. علاوه بر آن، انقباض دوپویترن بیشتر در بیماران دیابتی مشهور است. در بین مبتلایان به بیماری صرع و سوء مصرف کنندگان الکل این وضعیت بیشتر دیده می شود. شناخته شده است که در بیمارانی که بیش از 50 سال سن دارند رخ می دهد.

علائم انقباض دوپویترن چیست؟

این وضعیت از ضخیم شدن کف دست شروع می شود. با پیشرفت بیماری، پوست کف دست شما ممکن است منقبض یا فرورفته باشد. یک توده بافتی محکم در کف دست شروع به شکل گیری می کند. این توده بافت ممکن است به لمس بسیار حساس باشد، اما معمولاً دردناک نیست.

در مراحل بعدی انقباض دوپویترن، تارهای بافت در زیر پوست شروع به تشکیل می کنند. این منجر به تشکیل گره های کف دست شما می شود. حتی می تواند تا انگشتان شما انتشار یابد. انقباض دوپویترن می تواند انجام برخی فعالیت ها را با استفاده از دست برای فرد دشوار کند. ممکن است فرد در انجام فعالیت های روزمره مشکلات زیادی داشته باشد. از آنجا که انگشت شست و اشاره معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند، اکثر افراد با عملکردهای حرکتی خوب مانند نوشتن و نگه داشتن اشیاء سبک، ناراحتی یا ناتوانی ندارند.

انگشتان ممکن است بیشتر به سمت کف دست شما کشیده شوند. دو انگشت آخر دورترین فاصله از انگشت شست معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند. گاهی اوقات، انگشت میانی نیز ممکن است درگیر شود. این وضعیت بندرت انگشت شست و انگشت را تحت تأثیر قرار می دهد. انقباض دوپویترن می تواند در هر دو دست اتفاق بیفتد. اما در اکثر مواقع بیشتر یک دست معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرد.

به طور کلی علائم شایع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انگشتان به جلو کشیده می شوند.
• دست شما نیز قادر به کارکردن نیست.
• نمی توانید دست خود را صاف روی یک میز و کف دست بگذارید (به آن آزمایش میز)
• یک یا چند توده کوچک (گره) در کف دست. با گذشت زمان، حساسیت معمولاً از بین می رود.
• گره ها ممکن است ضخیم شده و منقبض یا سفت شوند. این می تواند باعث ایجاد نوارهای ضخیم بافتی در زیر پوست کف دست شود.
• گودالها یا شیارهای موجود در پوست توسط انگشت منقبض شده فشرده می شوند. این مناطق اگر خوب ترمیم نشوند می توانند بسیار زخم شده و منجر به از بین رفتن پوست شوند.

علائم انقباض دوپویترن ممکن است مانند سایر مشکلات سلامتی باشد. همیشه برای تشخیص به ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مراجعه کنید.

علت انقباض دوپویترن چیست؟

علت دقیق انقباض دوپویترن مشخص نیست. در چند مورد، انقباض دوپویترن می تواند از اعضای خانواده به ارث برسد، و از این رو، این یک مشکل ژنتیکی نیز محسوب می شود. علت دقیق انقباض دوپویترن به روشنی درک نشده است. به نظر می رسد خطر ابتلا به این بیماری توسط بیماری های کبدی مانند سیروز، دیابت، صرع و مشکلات تیروئید افزایش می یابد.

انقباض دوپویترن چگونه تشخیص داده می شود؟

این بیماری توسط پزشک تشخیص داده می شود. اگر نمی توانید انگشتان و کف دست خود را کاملا صاف کنید، این نشان می دهد که شما دچار انقباض دوپویترن هستید. می توان آن را با اختلالات عصبی اندکی اشتباه گرفت، اما ارزیابی دقیق و معاینه، تشخیص را روشن می کند.

انقباض دوپویترن چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی این وضعیت به شدت و پیشرفت بیماری بستگی دارد. اگر وضعیت پیشرفت بیماری به صورت کند و تدریجی است، پس لازم نیست زیاد نگران باشید.

اما برخی راهکار ها برای تسکین علائم و بهبود این وضعیت عبارتند از:

• تکنیک نیدلینگ: در موارد شدید، ممکن است به این روش نیاز داشته باشید. در این روش، استفاده از سوزن درمانی می تواند موثر باشد. سوزن ها از طریق پوست شما وارد می شوند و بر روی طناب بافتی تاثیر می گذارند. اما در این شرایط، احتمال عود و بازگشت انقباضات وجود دارد. در چنین مواردی، روش باید تکرار شود. یکی از اصلی ترین مزایای روش سوزن زدن، این است که نیازی به برش ندارد. به همین دلیل می توان سوزن زدن را همزمان روی چند انگشت انجام داد. اما نمی توان از آن در بعضی از نقاط انگشت که خطر آسیب به عصب وجود دارد استفاده کرد.
• تزریق آنزیم ها: تزریق نوع خاصی از آنزیم به کف دست شما می تواند تاندون ها را نرم کند. احتمال ضعیف شدن اعصاب و تاندون های کف دست در حین تزریق آنزیم ها وجود دارد. آنزیم کلاژناز کلستریدیال برای درمان این وضعیت موثرتر شناخته شده است.
• پرتو درمانی: این روش کاملا غیر تهاجمی است. می تواند برای بیماران با شدت کم تجویز شود. بررسی ها در مورد استفاده از اشعه برای این شرایط ادامه دارد. با این حال، نتایج کاملا مثبتی نشان نداده است.
• عمل جراحی: در بیشتر موارد شدید، گزینه دیگر برای بیمار برداشتن بافت کف دست شما با جراحی است.
• ضربه استروئیدی (تزریق): اگر یک توده دردناک باشد ، تزریق استروئید ممکن است به کاهش درد کمک کند. در بعضی موارد، ممکن است از بدتر شدن وضعیت شما جلوگیری کند. ممکن است به تزریق مکرر نیاز داشته باشید.
•  فاسیوتومی: در این روش بی حسی موضعی به دست ها داده می شود و کل بدن تحت بیهوشی قرار نمی گیرد. جراحی در ناحیه آسیب دیده انجام می شود. بعد از جراحی از بیمار خواسته می شود که برای بهبودی آتل بزنید.
• عوارض جراحی: خطرات مختلفی در ارتباط با جراحی برای انقباض دوپویترن وجود دارد. قبل از انتخاب گزینه های درمانی بهتر است جوانب مثبت و منفی روش های درمانی مختلف را بسنجید.

عوامل مهمی که باید قبل از جراحی در نظر گرفته شود، عبارتند از:

• شدت انقباض
• تعداد انقباض
• هرگونه سابقه بیماری های دیگر

خطرات احتمالی مختلف پس از جراحی عبارتند از:

• درد شدید
• عفونت زخم
• سفتی مفاصل
• زخم بعد از جراحی
• ضربه جراحی به اعصاب و عروق خونی

انقباض کف دست برای مدت طولانی می تواند منجر به از دست دادن احساس شود.

پیش آگهی انقباضات دوپویترن

پیش آگهی در بیشتر مواقع قابل پیش بینی نیست. اما شناخته شده است که این شرایط دارای میزان عود بالا است و احتمال بازگشت بیماری بسیار زیاد است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انقباض دوپویترن، با پزشک مشورت کنید.

آیا انقباض دوپویترن می تواند به طور دائم درمان شود؟

انقباض دوپویترن به طور دائم قابل درمان نیست. این شرایط خیلی خطرناک نیست. هنوز هم بسیاری از افراد پروتکل درمانی موثری دریافت نمی کنند. برای درمان انقباض دوپویترن با پزشک خود مشورت کنید. درمان مناسب می تواند بیماری را کند کند.

آیا انقباض دوپویترن دردناک است؟

بیماری دوپویترن در چند بیمار می تواند بسیار دردناک باشد. در بیشتر بیماران ممکن است هیچ دردی وجود نداشته باشد. با این حال، ظاهر یک توده اولین نشانه است. این توده ممکن است با حساسیت و درد همراه باشد.

آیا ماساژ به درمان دوپویترن کمک می کند؟

به طور کلی، ماساژ می تواند جریان خون در ناحیه ماساژ یافته را افزایش دهد. ماساژ دادن کل بازو و دست به جریان خون از دست به قلب و بالعکس بسیار موثر است می کند. این به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید.

آیا Dupuytren یک بیماری خود ایمنی است؟

در انقباض دوپویترن، سیستم ایمنی بدن ضعیف می شود. اما دقیقاً یک بیماری خود ایمنی نیست. این بر روی بافت های همبند بدن تأثیر می گذارد.

چه تمریناتی برای انقباض دوپویترن مناسب است؟

• انگشتان خود را به آرامی از کف خود به سمت عقب خم کنید.
• انگشتان خود را کاملا صاف روی لبه میز قرار دهید و سعی کنید آن را به سمت بالا بلند کنید.
• مچ دست را به پهلو بچرخانید.

انقباض دوپویترن چگونه تشدید می شود؟

سیگار کشیدن و نوشیدن الکل از عوامل مهم انقباض دوپویترن است. این عادت های ناسالم برای بدتر شدن شرایط شناخته شده است. سیگار کشیدن در برخی از بیماران وضعیت انقباض دوپویترن را به میزان زیادی افزایش می دهد. عمده ترین علل انقباض عدم تحرک دست ها و ایجاد زخم به دلیل آسیب دیدگی یا سوختگی است. افرادی که بیماری های دیگری مانند آرتروز شدید یا آرتریت روماتوئید دارند، در معرض خطر انقباض قرار دارند.

تفاوت بین انقباض دوپویترن و انگشت ماشه چیست؟

انقباض دوپویترن (بیماری دوپویترن نیز نامیده می شود) ضخیم شدن غیرطبیعی پوست کف دست در پایه انگشتان است. این ناحیه ضخیم شده ممکن است به صورت یک توده سخت یا نوار ضخیم در آید. با گذشت زمان، می تواند باعث خم شدن (انقباض) یک انگشت یا چند انگشت، یا کشیدن به پهلو یا به سمت کف شما شود.

در انقباض دوپویترن، ضخیم شدن فاشیای کف دست وجود دارد. این امر باعث خم شدن انگشت به سمت کف دست می شود. انگشت ماشه ای وضعیتی است که فقط در هنگام خم شدن انگشتان درد ایجاد می کند. خم شدن به نظر یک نقطه محرک برای انگشت است.